Ik weet het, ik weet het. Ik heb een zware achterstand op weekmenugebied. Er is er eentje, van deze periode en van de vorige, maar als ik heel eerlijk ben dan zijn er aan de afgelopen weken wel wat werkpuntjes geweest. En bijgevolg wisselingen, bijsturingen en af en toe een schouderophaal. Er is _wel_ een rode draad: ik kookte bitter weinig. En als ik al kookte, dan was het meestal nog iets wat ik niet had gepland.

Dit was dus de theorie. Maar de praktijk was pure chaos. Die chaos had allerhande redenen.

Ten eerste: er was opeens een massa witloof op de boerderij, dus ik maakte dagenlang dingen met witloof. Ovenschotels, tarte tatin, slaatjes, pasta: you name it, I made it. Nu is het witloof op (wenen!), dus de chicory extravaganza kan stoppen.

(Rechtsonder witloof tarte tatin met slaatjes. Bovenaan is overigens een pasta uit de Veg!, gemaakt door mijn lief. Links een rijstnoodlesoep met een eitje. Man dat was lekker.)

Ten tweede: ik geraakte in een fase van chronisch te veel werk, en dus namen mijn echtgenoot en mama nogal eens over. En ge kunt nog altijd niet beslissen wat iemand anders gaat koken, nietwaar. (Alhoewel de man dat nog wel gemakkelijk vindt: een gij kookt gevolgd door pagina 58 in dat boek.)

Ten derde: krokusvakantiegewijs was de dochter enige dagen uithuizig, en wij sloten vervolgens aan bij haar aan zee. Dat, gecombineerd met de zware werkweken, zorgde dat wij terwijl ze weg was extra lang doorwerkten en dan uit eten gingen. Ook aan zee deden we vooral restaurants. Dat beviel nogal, en we besloten daar dat we wat minder veeleisend zouden worden voor onszelf wat betreft alles zelf willen doen. Dus aten we ook deze week al een paar keer dingen die niet door onszelf gekookt waren.

Gevolg evenwel: deze weekmenu’s lezen ondertussen bijna als een restaurantgids. En laat ik het dan maar meteen zo doen: welkom bij i.’s restaurant-tips voor dates en drukke dagen, deel 1! Ofte: waar ik de laatste weken zoal mijn eten haalde.

Deliveroo: ik weet niet hoe wij hectische weken zouden overleven zonder deliveroo. Een absolute meerwaarde, sinds dat bestaat, aangezien we nu voor koken-met-een-gsm niet langer beperkt zijn tot pizza of andere vettigheid. De laatste weken lieten we onder andere sushi en balls&glory brengen. Superhandig ook: je betaalt met paypal, en vriendelijke mensen met een fiets komen aan huis leveren. Echt: duizend hartjes voor Deliveroo. Een speciale Gentse aanhuis-vermelding trouwens voor de sympathieke gasten van ajuinen & look: wekelijks een nieuw uitstekend menu, snel geleverd en altijd lekker. Ze zitten bij deliveroo, maar je kan ook gewoon op hun site bestellen.

Nunchi (Gent): zonder enige twijfel één van de beste lunchadressen in Gent, maar ook ‘s avonds open (tot 21h dacht ik) en tegenwoordig zelfs op zaterdagmiddag. Het is er piepklein, dus voor het lange uitgebreide tafelen moet u hier niet zijn, maar u komt er vooral voor heel bijzonder eten. Niet kinder-proof evenwel, maar niet elk restaurant hoeft dat te zijn. Wij komen er zeer regelmatig, en de belangrijkste reden daarvoor is: ze zijn zo heerlijk creatief en gepassioneerd, die twee. Het eten is bento-style, met massa’s smaak, altijd licht en steevast dingen die ik nog nergens anders at. En als bonus zijn Michaël en Jet hele hele fijne mensen.

La Chaparrita (Gent): Mexicaanse pop-up waar ooit De Vitrine zat. Een aanrader voor al wie ooit naar Zuid-Amerika op reis ging. Het deed ons een beetje denken aan de hippere backpacker-toestanden in steden zoals Cusco, Sucre en Arequipa: veel sfeer, goeie muziek, veel kitch, chaotische maar lieve bediening en uitstekend eten. Ik at er ceviche die smaakte naar Peru, en kip met een saus van zwarte chocolade. Yummers.

Boo Raan(Knokke): not your usual choice als je aan zee bent, maar een nieuw en zeer goed Thais restaurant. Het ligt een beetje weg uit het centrum, aan het voetbalveld van Heist Knokke, maar het is er bijzonder lekker. Je bestelt schotels om te delen met je tafelgenoten en het eten is licht, spicy en niet te vettig. Pure Aziatische keuken.

De Walrus (Gent): ook wel bekend als “the people who feed us”. Hier zijn wij kind aan huis, als sinds ze startten, want het is er gezellig, ongedwongen, goed en de mensen zijn er leuk en grappig. De Walrus is een bruine kroeg, waar elke dag een copieuze en bijzonder lekkere vegetarische dagschotel wordt geserveerd. Ze hebben ook andere dingen, zoals pasta’s en croques, maar wij eten eigenlijk altijd de dagschotel, en altijd graag.

En gij, trouwens? Want ik hoor dat wel eens graag, zo van die restaurant-tips.