Het is hier stil, ik weet het. De reden daarvoor is dezelfde als de reden waarom ik eerder deze week de kaarten voor het concert vanavond van één van mijn grote helden heb verpatst. Ik ween, maar het is wat het is, en het is nu niet anders.

(U leest hem trouwens hier, die reden, en terwijl u daarmee bezig bent kunt u ook de petitie tekenen, desgewenst.)

Gisteren echter, voor de zoveelste keer op rij, riep iemand “moh, wat een slim idee.” en ik dacht: ha, ik moet dat eens vertellen aan het internet. Want het is zo geniaal dat het de mensen van het internet hun leven vast even hard gaat veranderen als dat het idee het mijne heeft veranderd, nu een jaar of twee geleden. (ja, dat is een heel kreupele zin, maar ik ben moe en nadenken over een zinsconstructie kost te veel tijd. 33% meer studenten, weetnog.)
Maar genialiteit dus. Hier komt het.

Sleutels. In. De. Frigo.

Aha. Nu bent u vast achterover gevallen.
Of indien niet, dan valt u alsnog na mijn uitleg.
Sinds een paar jaar leg ik mijn sleutels in de frigo als ik daar boodschappen (bijvoorbeeld vis, zoals in dit geval) in gestopt heb op het werk (of op een stageschool, zoals in dit geval).
Vroeger had ik namelijk bijna wekelijks hetzelfde scenario: dan had ik in een bui van georganiseerdheid tussen de middag rap al iets voor het avondeten gehaald en mezelf daarvoor met complimenten overladen. Maar dan had ik dus 90% kans dat mijn vlees/yoghurt/vis/afhaaleten/soep, wanneer ik die ‘s avonds wilde klaarmaken, nog op het werk in de frigo stak. En we dus boterhammen met eitjes moesten eten. Ook lekker, daar niet van. Maar wel een beetje onpraktisch.

En nu steek ik dus mijn sleutels in de frigo, bij het eten. Als ik dan naar huis wil rijden, dan sta ik eerst vijf minuten aan mijn auto te draaien op zoek naar mijn sleutels, en dan denk ik: “just! de frigo!” en hopla, het avondeten gered.

De vis was lekker. Ik deed er een pesto bij en rijst met groenten.

En voor die sleutels-in-frigo-tip: het is graag gedaan.