If only for today I am unafraid.
– In het begin van eerste jaar, toen we hier pas begonnen, moesten we op een blad noteren wat onze ideale klas zou zijn. Ons beeld van onszelf als leraar, binnen een paar jaar, in een ideale situatie. Ik schreef toen: een klas met een 15-tal leerlingen, allemaal Nederlandstalig, allemaal rustig aan het werken aan een opdracht, in stilte. Ik die tussen de bankjes loop en tevreden kijk hoe ze het allemaal hebben begrepen. *lachje*
– Hm. Schattig wel. En als ge het nu opnieuw moest beschrijven?
– Alles wat ik toen niet schreef.
Dit zijn de beste dagen: in de tuin van de school, met studenten die binnen een maand afstuderen. Praten over wat ze de laatste maanden gezien hebben, op stage. Over wat ze gaan doen en willen worden. Luisteren naar hen en kijken naar hoe volwassen ze al zijn.
En dan ongelooflijk fier zijn.
Zalig!
Zowel jij als je studenten zijn enorm geëvolueerd . Wat angstig en onzeker die eerste 2 jaar . Geleidelijk groeit je zelfzekerheid en daardoor ook het respect van je studenten . Na een aantal jaren groeit er een andere band , zeker tegen het einde van hun laatste schooljaar . Er is wederzijds respect zelfs een soort vriendschapsrelatie . En dan kan het zo deugd doen als je hen enkele jaren later tegenkomt en hoort wat ze bereikten ,hoeveel kindjes ze hebben . Je gaat samen een koffie drinken en haalt herinneringen op . Zalig !
Dat is toch ongelofelijk fijn!!!
Arbeidsvreugde: check!
Geweldig! Geef je les in het hoger onderwijs of middelbaar onderwijs? 🙂