Buurtschool.
De laatste week is er hier in Gent weer scholenloterij, dus de facebookposts en mailtjes vliegen me om de oren. Toch die buurtschool of die school wat verder weg? Ik kan voor niemand beslissen, en iedereen is anders. Maar toch:
Een paar van de beste argumenten voor een buurtschool lagen hier vanmiddag op de grond in mijn living.
Er zijn veel positieve kanten aan je kind vlakbij naar school laten gaan. Te voet afzetten en ophalen, bijvoorbeeld. Het is werksgewijs alweer de periode van stages, dus ik zag een breed spectrum scholen en kinders de laatste week. Op verschillende plaatsen vooral ook ochtendfiles vol gestresseerde ouders die hun kinders kwamen droppen om dan de jungle in te duiken. Telkens dacht ik weer aan hoe fijn dat is, ‘s morgens alleen maar naar school moeten lopen achter een kleuter die de benen uit haar lijf fietst op het voetpad.
Er zijn nog pro’s. Dat kinderen terecht komen in een klas die een afspiegeling is van de buurt, met alle rijkdom en beperkingen die daarbij horen, bijvoorbeeld. Samen leren, samen spelen, samen leven. Dat er in parken in de buurt en op straat altijd wel een vriendje is om mee te spelen. Ook een aangename zijde.
Maar de beste argumenten voor een buurtschool lagen hier vanmiddag op de grond. Al die kinders die hier ondertussen thuis zijn, omdat dat nu eenmaal gemakkelijk is: eens een buurtkindje meepakken na schooltijd. Ze eten, spelen, kijken tv, tetteren en verkleden zich. Al die plaatsen waar de dochter hetzelfde mag doen, in huizen die haar vertrouwd zijn, bij mensen die ze kent.
De beste argumenten lossen opvangproblemen op met een simpele sms. Ze zitten samen in een groep op facebook. Ze aperitieven en maken afspraken voor feestjes. Ze doen kindjesruil in de vakantie en regelen vakantiekampen. Ze maken zotten plannen voor speelstraten en leefstraten. En vooral: ze helpen elkaar als het efkes te druk of te lastig is ergens.
Een buurtschool, dat betekent buren. En buren, dat is van het meest waardevolle dat ge kunt hebben.
Mag ik iets vragen? Uit eerdere posten heb ik begrepen dat jullie buurtschool toevallig ook een Jenaplanschool is. Mag ik veronderstellen dat zo’n school ook wel een groter aantal ‘gelijkgestemde’, ‘geëngageerde’, ‘bewuste’ ouders telt, een mentaliteit in elk geval die inderdaad graag met buren in contact komt en hun kinderen graag de wereld tonen? Of zijn dat volgens jou trekken die elke school vertoont?
Ik ben namelijk ook voor een buurtschool. Maar ik ben ook voor onderwijs dat net iets meer reflecteert dan de mainstream. Wij wonen toevallig niet helemaal in de buurt van zo’n school. Wel op fietsafstand, dat wel. Maar ja, we zouden vele scholen passeren die dichter liggen, waaronder die op de hoek. Die dicht ligt, maar die ook traditioneel is en waar navraag bij de lieve directie bovendien het eerlijke antwoord opleverde dat de meeste ouders niet zo erg openstonden voor gaan spelen bij elkaar.
Jij, met je oudere kind en dus meer ervaring: als De Feniks niet zo dicht lag, zou je dan de andere dichtstbijzijnde school gekozen hebben? Of toch verder gegaan zijn, met het nadeel de buurt minder goed te kennen?
Ik zou denk ik ook iets verder gegaan zijn voor een school waarvan de visie mij aanstaat. Lees: fietsafstand (en dan denk ik max 15 minuten), maar geen auto-afstand.
Ik denk ook dat als je een school kiest waar je je goed voelt, dat je automatisch een netwerk gelijkgestemden vindt.
Echt? Bestaan er mensen die niet graag hebben dat ze bij elkaar gaan spelen ? Allé dat is voor kinderen toch het tofste dat er is……en zo gemakkelijk voor de ouders want ze maken plezier…..ik zou mij juist ongelukkig voelen als zenooit eens ergens mochten gaan spelen
Dit moest dus bij de reply van de eerste reactie komen……ai,ai,ik en computers…
Een buurtschool kan natuurlijk ook, in sommige buurten, een héél erg gekleurde school zijn, zoals die waar mijn kinderen schoollopen. Een heel goede school maar waar het ‘gaan spelen bij de buren’ toch echt niet zo evident is, onder meer om culturele redenen. In ons geval zou het voordeel dat Ilse beschrijft, en dat ik onderschrijf, eerder een impuls zijn om een school iets buiten de buurt te zoeken… (samen op straat spelen kan dat weer wel! Maar dat ligt bij ons weer wat moeilijker 😉
Hier in een dorpje naast Antwerpen gaat het er exact zo aan toe als bij jullie, de herkenning was een copy paste. Het is een gemeenteschool, met verschillende culturen en sociale klassen (niet zo groot als op sommige andere plekken, maar toch) en dat van die gelijkgestemden is waar. Op de een of andere manier krijg je deze cirkeltje om je heen van mensen van wie je denkt “Hoe is dat nu mogelijk dat wij in hetzelfde dorp wonen en elkaar voor het naar school gaan van de kinderen nooit hebben ontmoet!”