Wat een week.
De spannendste week in tijden, en dat zorgde ervoor dat ik gisterenavond een beetje in een hoopke lag, opeens.

Er was vorig weekend, er waren onrustige nachten, vijfsterrenvreugde, veel werk, lange dagen met enkel mijn rode corrigeerstylo als gezelschap, en ondertussen een hoofd dat af en toe afdwaalde naar andere dingen.
Ik ben deze week een paar keer zo fier geweest op mensen die ik heel graag zie, dat ik dacht dat ik er van zou ontploffen. Gestuiter en gedans.

Er waren ook een emotionele momenten, en dat werkt wat door. Overweldigend veel reactie, bijvoorbeeld, op het nieuws waarvan iedereen wist dat het ooit zou komen, maar dat nog steeds een beetje piekt. Op een later moment schrijf ik daar uitgebreider over, want tien jaar verdient meer dan een paar regels.

Maar algemeen: wat een week.
Alles waar ik op hoopte en meer.