Sommige dingen veranderen nooit.
Ik heb verschillende tinten rood. Geen 50, maar toch een viertal. Soms heb ik zin in een stift, soms moet het van vierkleurenstylo zijn. En dan moet ge dat in huis hebben, natuurlijk.
Ik heb een joggingbroek en een sjaal. Ongekamd haar, want douchen is de pauze van straks.
Ik hang post-its op de plaats waar ik nog een koffie mag. Die zijn geel. Roze post-its waar ik efkes mag pauzeren.
Ik maak stapels. Lijstjes. Planningen. Per halve dag een to do, op een zelfgetekend raster. Strikt. Strak. Concentratie.
Een halve dag later herschik ik stapels. Maak nieuwe lijstjes, een nieuwe planning. Ik moet het raster opnieuw tekenen, want als de to do-lijst niet proper geschreven is, kan ik mij niet concentreren. En we hebben concentratie nodig.
Ik tel. Hoeveel nog. En hoeveel uur is dat dan nog. En hoeveel nog tot de post-it, want ik wil een koffie.
Elke keer ben ik verwonderd over hoe de examens nu eigenlijk niet zo verschillend zijn van vroeger, toen ik ze nog moest afleggen. De post-its, de koffie, de stapels, het tellen. Het zelfmedelijden.
Het is voor iedereen hier thuis nu alleen nog achteruitleunen en rustig afwachten tot De Dag Van De Paniek.
Ah, zo herkenbaar! Hier ook verbeteren met joggingbroeken, strakke planningen die voortdurend herbekeken worden met koffies als beloning en natuurlijk de zeer specifieke eisen aan de rode pen 🙂 Nog veel moed!
Ah. Douchen is pauze en het to do lijstje moet mooi geschreven zijn…..ik dacht dat ik afwijkend neurotisch was toen ik blokte. Maar het is dus herkenbaar neurotisch 🙂 . Veel courage!
Geweldig herkenbaar van mijn blokcarriere!
Blokken en verbeteren hoeft niet meer maar lijstjes en structureren daar doe ik nog kei hard aan mee!
Soms heb ik toch nog even zin om neurotisch achter een bureau te kruipen en mij te verdiepen in iets! Deze gedachte blijft echter maar 10 seconden om dan met een zucht en een glimlach verder te gaan met het gevoel ‘die tijd hebben we gehad!’
Fantastische koffietas! ik heb die serie ook! Trotse vondst op rommelmarkten!
Courage om de stapels te lijf te gaan, en geniet met al wat ge genieten kunt van koffie en pauzes!
” want als de to do-lijst niet proper geschreven is, kan ik mij niet concentreren” check !
Vreemd dat sommige gewoontes toch nooit veranderen ook al verandert alles rond ons zo hard. Een rode stylo om te verbeteren!
Indrukwekkend om te zien hoe gestructureerd je het aanpakt, en met hoeveel discipline! Ik duim dat het allemaal mag meevallen, deze keer. En als ik van vrienden die op hogescholen werken hoor hoe absurd de examens soms georganiseerd worden (eerst 200 papers moeten lezen en dan over elke paper nog eens een persoonlijk gesprek voeren etc), dan kan ik alleen maar mijn petje afdoen voor jullie.
Die strakke planning die elke dag veranderde … van waar ken ik dat? Uiteindelijk was die vaak het enige wat ik me tijdens het examen herinnerde … 😉