Elke dag praten wij een beetje. #projectblogboek
Als ik ‘s morgens opsta, ben ik meestal alleen. Het huis slaapt, bij de buren komt hier en daar wat voorzichtige beweging. Ik trek dan mijn gilet wat dichter om me heen, zet de koffiemachine aan en maak schemerig licht.
Tien seconden later is hij er.
Mijn held in het uur tussen wolf en hond, mijn portie zachtheid tijdens het ontwaken. Hij bedelt streeltjes en aandacht. Ik krijg een aanhankelijke hoop dons in ruil.
Ik praat met hem, ‘s ochtends. Hij praat terug, want dat is beleefde communicatie. Ik vraag hoe zijn nacht geweest is, en hij vertelt. Ik ben niet in staat die gesprekken vast te leggen, om half zeven ‘s morgens, maar gelukkig praten we ook overdag vaak een beetje. En gelukkig dacht ik een keer: “ik moet een filmpje maken.”
Hallo. Ik ben i. en als ik groot ben word ik een crazy cat lady.
**************
Dit is een post in #projectblogboek, geïnspireerd door het blogboek van Kelly. Ik had weinig zin in praten met mensen. En de leukste kat van Gent is ook een beetje een idool.
De eerste minuten worden aan onze katten gespendeerd die echt onze aandacht opeisen en graag geknuffeld worden en wij vinden dat zalig,……en uiteraard praten wij tegen hen, constant eigenlijk :-). Zot zijn doet niet zeer hé 🙂
Ik noem onze katten ook vaak ‘poes’ als ik ze aanspreek. Mijn nichtjes vinden dat vreemd, maar ik ben dus niet de enige die dat doet. 🙂 Grappige vlekjes heeft de leukste kat van Gent!
Waw, mooi idool, mooi geschreven. Boogie is blijkbaar ook je dochters grote liefde? En ik maar zoeken naar dat idool van mij. Hier is zo geen kat voorhanden.
amai, i., geraakt die kat nog door dat kattenluikje? 😉
Ik babbel ook tegen de kat. Ik denk dat de buren daar af en toe serieus lol om hebben.
Doe ik ook, ‘morgends bvb, en ik noem haar ook poes, of Fien , zo heet ze. En ze miauwt altijd terug. ‘s Middags krijgt ze een klein stukje lever, en dan kan ik haar wel vijf minuten doen miauwen en draaien , en vleien op alle mogelijke manieren, tot ze krijgt wat ze wil. En ze weten het wel, die poezen!!
ooooh we zien Boogie nog eens! Dag lieve poes [zwaai zwaai]
oh, als ik dit zie moet ik een klein beetje wenen om mijn dode poes Marbel, die deed exact hetzelfde. Of als je reclameerde derop die reageerde door zo vreemd binnensmonds te miauwen “eh eh eh” een beetje gelijk Anne uit Little Britain.
Zo herkenbaar ! Leuk om zien dat er ook nog andere mensen zijn die hetzelfde doen 🙂
Hier thuis ook zo’n “aanhankelijk hoop dons”. Ik zou ook eens een filmpje moeten maken van ons ochtenritueel. <3
Ik praatte ook met wijlen onze poes en hondjes. Dat mis ik nu wel.
En ik praat met de vogels in de tuin. Vooral met de merels die in het tuinhuis wonen. Toen er nog een stel merels in de garage woonde, had ik elke morgen en avond een tête-à-tête met Madame Merel. Hoe het met haar “kluts” ging. En dan mompelde ze iets terug. Ze herkende mijn stem en dan wist ze dat ze rustig kon blijven zitten. En als er dan later een onervaren jong via het vaste raam achteraan de garage naar buiten wou, liet het zich makkelijk pakken om buiten te zetten.
En ik praat met de mezen terwijl ze ongeduldig op de vensterbank van de garage zitten te wachten tot de feeder weer vol pinda’s zitten. Maar goed dat onze naaste buren allemaal minstens 100m verder wonen want je wil niet weten wat ik allemaal tegen die pluimbollen zeg. Of net wél …