Leraren.
Zoals eerder al: losse flarden uit 3 studiemiddagen, uit mijn volgekribbeld boekje. Structuur en puntjes!
* Elk probleem was ooit een oplossing.
* De meest effeciënte manier om iets te kelderen is vragen “jamaar, wat is de precieze doelstelling” en als die uitgelegd wordt te luisteren en daarna te vragen, “jamaar, wat is de precieze doelstelling”
* Als er gezegd wordt dat 1/3 van de jonge leerkrachten uit het beroep stapt binnen de vijf jaar, worden daar conclusies in verband met de belasting van de job en waardering aan vastgehangen. Zijn er cijfers over hoeveel andere jonge mensen binnen de vijf jaar naar een ander soort job overstappen?
* We moeten opletten voor inzichten ingegeven door persoonlijke ervaringen.
* Ik moet Thinking, Fast & Slow dringend lezen.
* In onderwijskundig onderzoek wordt vaak teruggegrepen naar kwantitatief onderzoek. Misschien kan er soms interessantere data in kwalitatief onderzoek gevonden worden, misschien kan dat leiden tot beter inzicht.
En met drie uitroeptekens ernaast:
* De leraar als eenzame held. Er is een dominant beeld van de leraar als iemand die in essentie zijn of haar job alleen uitvoert. Een leraar staat alleen voor de klas, en lost problemen alleen op. Dat beeld staat echte onderwijsvernieuwing in de weg, want is het uitgangspunt van beleidsbeslissingen en de onderliggende premisse bij hervormingen. Alle onderwijsuitdagingen worden zo herleid tot uitdagingen van individuele leerkrachten.
Je hebt een punt daar in verband met die cijfers. In andere jobs zal er wellicht ook veel overgestapt worden naar ‘iets anders’. En toch vind ik het belangrijk dat het specifiek voor jonge leerkrachten onder de aandacht wordt gebracht in de media. Ik weet namelijk geen enkele andere job waarin je bijvoorbeeld na 2 jaar plots moet plaatsmaken voor iemand anders gewoon omdat die zogezegd “voorrang” heeft op jou… Er wordt nu al zolang alleen maar gepraat over iets te veranderen aan het statuut van tijdelijke in het onderwijs. Maar nog steeds is er niks veranderd vandaar dat ik toch blij ben dat die cijfers in de media verschijnen want ik ben ondertussen 30 en ik mag weer herbeginnen. Ik heb geen zin om dit (http://lavieenmama.be/onderwijs/) nog veel mee te maken…
Wat kwalitatief en kwantitatief onderzoek betreft, vind ik wat je schrijft nogal vaag. De keuze voor kwantitatief of kwalitatief onderzoek wordt gemaakt op basis van wat men met een onderzoek beoogt. Generaliseerbare resultaten over ‘grotere’ domeinen zijn bij uitstek te verkrijgen door het doen van kwantitatief onderzoek, maar als je over een kleiner ‘domein’ diepgaande kennis wil voortbrengen (met nuances en recht doende aan de complexiteit van wat je onderzoekt), is kwalitatief onderzoek de betere keuze, wetende dat de resultaten daarvan niet zo makkelijk generaliseerbaar zullen zijn.
Ik ben zelf kwalitatief onderzoekster (op het domein van onderwijs), en ik vind de resultaten van kwalitatief onderzoek interessanter, maar dan vooral omdat ik de vraagstelling die er aan ten grondslag ligt interessanter vind.
Eigenlijk wordt interessant of niet vooral bepaald door de onderzoeksvraag die je stelt, en dus door het soort kennis waar je naar op zoek bent.
Dus ik ben eigenlijk wel benieuwd naar wat voor data en wat voor inzichten jij interessant zou vinden, wat je eigenlijk verwacht van onderzoek over onderwijs :).
Nu pas tijd om hierop te antwoorden, waarvoor excuus.
Ik noteerde het naar aanleiding van een uitspraak dat het vaak de resultaten van kwantitatief onderzoek zijn die in de krantenkoppen te lezen zijn. En dat dit ook de onderzoeken zijn die vaak de basis vormen van allerhande beleidsbeslissingen. Er werd gewezen op het gevaar daarvan.
Ik denk toch ook dat het niet genoeg onder de aandacht kan gebracht worden hoeveel leerkrachten de job verlaten. Misschien moet daar inderdaad een percentage bij gerekend worden van mensen die vinden dat het toch niet hun droomjob is of die toe zijn aan een nieuwe uitdaging. Maar ik denk dat het aandeel mensen die dit doen vanwege de grote werkonzekerheid en planlast minstens even groot is.
Zelf doe ik mijn job doodgraag. Heb ik de eerste jaren met veel plezier alle interims gedaan die me aangeboden werden.
Ondertussen werd ik TADD en kreeg 2 kinderen. Ben ik nu mijn 9de schooljaar ingegaan en speelt het idee meer en meer om er uit te stappen. De reden, de onzekerheid. Ik heb maar werkzekerheid tot februari. En oké ik zal niet zonder werk vallen, daar ben ik gerust op. Maar ik weet wel niet waar ik voor sta. Krijg elke keer een andere leeftijd of zorg, waardoor ik ook nooit eens kan verder bouwen op wat ik het jaar ervoor heb gedaan en dus enorm veel tijd in schoolwerk steek. En dit eigenlijk niet gecombineerd krijg met mijn gezin.
En zoals mijn verhaal zijn er velen. Dus ja, mijn overtuiging is dat heel wat mensen het onderwijs verlaten om de verkeerde redenen.
Zelf hoop ik dat het volgend schooljaar beter wordt 😉 en ik mijn loopbaan in het onderwijs echt kan beginnen… want ik blijf me door die situatie ook een beginnende leerkracht voelen.