Ik weet het, ik kan nogal een eindje zagen soms.
Soms moet een goede dag van kleine dingen komen.
Zo’n dag na een onrustige nacht en een kind dat roept een half uur voor de sowieso al veel te vroege wekker moet afgaan. Een hoofd dat eigenlijk niet honderd procent staat op wat verwacht wordt en het gevoel dat ge meer hadt kunnen halen uit wat op het programma stond.
Een intensieve voormiddag, hoofdpijn en dan thuis een mail met een onverwachte afspraak de volgende dag. Een afspraak waar nog behoorlijk wat denkwerk aan vooraf gaat. Hoofdpijn.
Een kind dat doodmoe is na vier dagen school en bijgevolg de oren van uw kop zaagt over details. Op weg van school naar huis (vijfhonderd meter, mensen!) 83 keer “stap nu toch eens een klein beetje door jongske” moeten herhalen. En had ik al hoofdpijn gezegd?
Op zo’n dag moet het van kleine dingen komen.
Een stoel vinden in de kringloopwinkel voor mijn eerste stoffeeropdracht.
Een lief dat zegt: kom, we gaan naar de frietketel.
En de coolste buren ooit, die ook vinden dat we allemaal wel een aperitiefje en een barbecue verdienen na zo’n eerste schoolweek, morgenavond.
Mooi dat je je zegeningen kan tellen, ook als het even niet zo goed gaat. En als je het op een weegschaaltje zou leggen, de hoofdpijn, de afspraak, het werk, het vermoeide kind, de onrustige nachten aan de éne kant, en het lief, de frietketel, de barbecue en de stoel aan de andere kant, slaat de balans hopelijk toch nog positief uit.
Goede moed en een rustige nacht!
Heel dringend tijd voor frietketel en aperitief! De eerste keer dat ik een dt fout opmerk in jouw prachtige blog en aan de aard van de fout veronderstel ik dat hij er expres staat… Maar nu ben ik wel curieus waarom!
@ Julie: “Ge hadt” ziet er misschien vreemd uit, maar is niet fout.
http://taaladvies.net/taal/advies/vraag/343
ik snap u helemaal en ik heb dan geeneens kinders !
Ja die dagen, ze kunnen erin doorhakken, maar meestal krijg ik dan de slappe lach op een gegeven moment en dat maakt veel goed