Omdat ik op 1 augustus op een berg in Frankrijk zat met een kop koffie in mijn handen en een zonnebril op mijn neus, deed ik een maand geen overzicht. U vergeeft mij dat vast wel, want iedereen heeft al eens congé nodig. Maar bij deze.

De zomer van 2014…

– … begon met een spurtje in het trouwvoorbereidingsgebeuren. Op een week tijd was zowat alles geregeld: ik verzamelde adressen, we kozen een cateraar, Martha maakte een prachtuitnodiging, Kevin een website geheel in stijl, we lieten de kaarten drukken en maakten alles postklaar. Bovendien koos ik een kleed voor mezelf en kind, regelde kappersafspraken en de coolste fotografen ter wereld.
– … is de laatste zomer geweest waarin ik niet getrouwd was. Hoe bijzonder is dat feitelijk niet?
– … was kinders. Van mijzelf, van buren, van vrienden. Nieuwe kinders, groter wordende kinders, verjarende kinders. Kinderen overal. Vakantie placht dat al eens te hebben.

– … bracht een pracht van een huwelijk, van mensen die ons zeer dierbaar zijn. Een sprookjesachtige avond en een fabuleuze nacht, met zowat al mijn beste vriendjes. Ik moet nog grijnzen als ik eraan terugdenk, en we waren niet eens verkleed deze keer.
– … ging opnieuw bijzonder vaak richting zee, voor mooie dagen, heerlijk koud zout water en wandeldagen met mijn voeten in het zand.

– … was een heerlijk mooie reis, een drie weken durend bewijs dat dat marcheert, wij drie. Zelfs als er geen warm water is.
– … was daarnaast ook voetbal, uitzonderlijke Gentse Feesten en een heleboel andere festiviteiten.
– … bleek niet altijd even rustig voor mijn hoofd. Maar ik vond dat precies niet erg.
– … bewees op meerdere tijdstippen dat wij de beste buren van de wereld hebben, met hun aperitiefkes, geïmproviseerde parknamiddagen, kinderruil en speelstraten. Ik ga hier nooit meer weg.
– … bracht me een dochter van vijf en een man van veertig.
– … bleek te kort. Ik heb nu al heimwee.