Dit is de moeilijkste van de reeks, denk ik, omdat er zo’n weelde was aan fantastisch leuke Belgische groepkes in de jaren 90. Ik zit al de hele ochtend te denken aan wat er eigenlijk zeker in moet.
Ik wilde ook Ashbury Faith erin, en Nemo, en Someday Cindy van The Romans maar youtube wil mij niks geven, dus die vallen eruit. Maar mentaal staan ze even hard in de lijst als de andere keuzes. Ik stel voor dat ge allemaal nog eens hun CDs oplegt vandaag.

De eerste die ik wel terugvond is deze. Als eerbetoon aan het kleine jeugdhuis dat ik frequenteerde en dat zo bomvol mensen zat die zo veel van muziek kenden, dat ze bijvoorbeeld dit programmeerden, ergens begin de jaren 90. Legendarisch optreden. En ik ben tot de dag van vandaag grote fan van de twee broers.

Bekentenis: ik heb al mijn hele leven een crush op Mauro Pawlowski. Ik heb opgegeven dat het ooit nog overgaat, en mijn lief vindt het niet zo heel erg.

Andere bekentenis: ik heb nooit veel met dEUS gehad. Ik kan ze waarderen, ja. En als ze op een festival stonden, dan ging ik meestal wel kijken. Maar dat was het ook zowat. Behalve dan die CD van In a Bar, Under the Sea. En dan vooral dit nummer. Mijn god, wat een nummer.

Stef Kamil, die vond ik wel altijd cool. En dat groepke: het zal altijd Moondog JR blijven.

Er moest ook iets Nederlandstalig in, tot slot. Dan is er geen twijfel, dat is deze. Omdat De Mens volgens mij zonder overdrijven in die tijd de beste live band was van Vlaanderen. Ik heb ze tientallen keren gezien, en ze stelden nooit teleur. Deze versie van Irene snijdt stukken in mijn hart.