Weken, wat zeg ik, maanden van tevoren vastgelegd. Na wanhopig zoeken naar een datum werden vorige edities telkens onverhoopt geschrapt, maar op de valreep lukte het vanmiddag toch. Ik zeg valreep, want zoals dat gaat had mijn kind een tandpijncrisis en was er bij de knapste prof van het land een koortskindcrisis. Maar. We. Waren. Er. HippeHashtag #wunch, another sequel. Ofte: vrouwen die elkaar oorspronkelijk eigenlijk voornamelijk van de onlinerigheid kennen maar die zonder sociaal netwerk in de buurt ook wel een paar onderwerpen vinden om over te praten.

Er zijn van die tradities die we in ere houden. Zo werd alles vergeten wat voor mij zou meegebracht worden. *wijst* Boeken, brommers en bokalen: niks teruggezien, maar dat werd handig aangegrepen als reden om gauw weer af te spreken.

Andere traditie: u krijgt een paar random quotes, en een foto, copyright The Kellster.

“Eén keer. Eén keer heb ik gezegd: “kent ge dat, muffin tops?” in zijn bijzijn, en nu eet hij muesli als ontbijt.”
“Ik vind: als ge mij komt zeggen dat ge mij gaat mailen, doe dan tenminste een kostuum aan.”
“Ja, ik denk van jou toch ook altijd voorzichtig zijn, als je bij haar op de koffie wilt.”
“Waarom mailt André eigenlijk nooit naar mij?” (iedereen. ongeveer.)
“Er zijn tegenwoordig zelfs restaurants in Ieper. Maar vegetarisch, dat is toch nog altijd vooral kaaskroketten.”
“Ik kan anders wel wat Limburggevoel hebben hoor. Ja-ha.”

Ik bedacht in de auto naar huis trouwens dat wijvenweken altijd op wunches ontstaan. Nou.