Januari 2014.
– …begon met Disney en lieve vrienden. Een vreemde avond, door allerlei omstandigheden. Maar dankbaar dat ik ben, voor zo’n fijne maten.
-…zal altijd de maand zijn waarin ik ziek was. En geschrokken, ongerust, gefrustreerd en moe. En gefrustreerd over de trage vooruitgang. Met goede dagen en hele slechte. En had ik al gezegd met veel frustratie.
– …lijkt voorbijgevlogen, met precies alleen slapen en examens verbeteren. Ik moet diep nadenken wat ik nog deed.
– …was de maand van een goede gewoonte: niet meer tot bedtijd computeren of tv kijken, maar wel thee drinken en gemakkelijke boeken lezen. Mijn nachtrust heeft er deugd van gehad.
– …was de maand waarin mijn gewicht naar een getal dook dat er ook stond toen ik pas samenwas met mijn lief. Om er een week later weer boven te gaan, natuurlijk. Een mens moet aansterken, na ziekte.
– …was de eerste zwemles van de dochter, en de eerste yogales van mezelf.
– …was 5 chicklits. Vijf boeken is ongeveer wat ik de laatste vier jaar samen heb gelezen, dus ik ben wel fier op mijn eigen. Ook al was het pulp. Ik bouw op naar kwaliteit, natuurlijk, maar een mens mag niet te veel ineens eisen. En al zeker niet van zichzelf.
– …was een paar dagen aan zee, een uitstekend etentje bij JEF, een paar keer voetbal, een première, een paar fijne feestjes met de familie. En dat was genoeg voor januari.
– …is voorbij, en ik ben eigenlijk wel blij. Het was geen topmaand. Februari wordt dat misschien wel.
Het is dat luisteren naar je lichaam zo belangrijk is.
Ik moet dat heel vaak doen, en hoe meer je dat doet, hoe minder frustratie er daar aan verbonden is, en hoe meer je in harmonie leeft met je lijf.
Ik heb zo al pokkezware migraine een plaats kunnen geven, en dat helpt echt.
Veel beterschap, nog.
Februari wordt beter, maar geef het tijd
Beetje bij beetje klim je uit het dal. Als de helling te steil is, moet je wat slalommen.