Deze week was focus. Concentratie. Ik ging een paar keer naar school. Ik verbeterde veel examens, thuis aan mijn livingtafel. En ik deed dat anders dan de vorige jaren: met veel aandacht voor regelmatige pauze, met thee en gezond eten, met zelfs een occassioneel dutje als dat nodig bleek. Niks eindeloze marathons, en niks extra erbij. Op die manier bleek het haalbaarder dan verwacht. En was het hier, nog maar eens, stiller dan u gewend bent. In plaats van te schrijven ging ik maandagavond pauzegewijs naar mijn allereerste yogales, alweer ik mij in het gezelschap van mensen die ofwel ouder waren dan mezelf, ofwel maar evenveel gevoel voor coördinatie hadden, focuste op mijn ademhaling en mijn innerlijke kracht. Ohm.

Het is vrijdag nu, en ik ben moe, maar het gaat nog steeds. Bij momenten heb ik nog pijn, maar het is al beter. En ik heb sinds dinsdagavond (pijn in mijn rechterbeen, zeker een trombose) geen aanval van hypochondrische paniek meer gehad.

Aniehoew. Ik hoop dat volgende week minstens even goed wordt, hoewel ze beduidend drukker is deze. Ge moogt duimen.