Mijn onderbewustzijn is een dramaqueen.
Op de dochterschool wordt sinds halverwege september het u vast welbekende luizenbriefje meegegeven. Er zijn een paar keer luizen vastgesteld en de school vraagt dan om extra te controleren en te behandelen indien nodig. Dus doe ik af en toe natkammen en check ik elke dag in bad of douche het kleuterhaar en mezelf. De STIBO-mensen bekijken de hoofden van de kleuters ook regelmatig, en voorlopig is alles cool: geen spoor van besmetting bij de dochter.
Ik ben daar ook niet zo paniekerig over, trouwens. Ik weet dat het kan gebeuren en dat het niks met hygiëne te maken heeft. Ik heb ze zelf als kind gehad terwijl ik een zeer propere mens ben. Er was pok een periode waarin ik actief was als leiding op een speelplein en op vrijdag standaard mijn haar behandelde met een luizenshampoo, omdat ik anders zeker besmet geraakte. Allez, om maar te zeggen: ik kan er wel tegen.
Maar dan vraag ik mij dus wel af hoe het komt dat ik deze nacht droomde dat mijn kind, mijn lief, onze kat en ikzelf ten prooi gevallen waren aan luizen. Luizen die gemakkelijk even groot waren als een pink en die overal zaten. Op het hoofd, maar ook op de vloer, in de zetel, in het bed. Gigantische luizen dus, die ik in mijn droom opstofzuigde.
Ik ben wakker geschrokken op het moment dat ik ontdekte dat het opgezogen ongedierte opnieuw uit de stofzuiger was gekropen en van het katteneten aan het schrokken was.
Really, onderbewustzijn? REALLY?
Geweldige titel!
Nadat ik ooit eens op een chirokamp meewas als verpleegster en daar een epidemie is uitgebroken, ben ik doodsbang voor luizen. Maar het is te grof om Basiel zijn hele schoolcarrière als kletskop te laten gaan, alleen maar om luizen te vermijden zeker?
Mijn dochter is ook eens thuisgekomen met luizen. Ook ik weet dat het niets met hygiëne te maken heeft. Maar het was 3 weken dikke merde voor al die beesten weg waren (en ondertussen hadden we er allemaal van gehad… aaargh!). Moest ze er nu nog eens mee naar huis komen, ik laat direct haar haren knippen, echt waar, het was zo’n verschrikkelijke miserie. Ik snap uw onderbewustzijn 🙂
Sindsdien wordt dochterlief haar haar gewassen met kokosshampoo, blijkbaar vinden ze dat echt niet lekker ruiken. En een drupje tea-trea-oil achter de oren en in de kap van de jas zouden ook heel effectief zijn (maar sinds de verhuis vind ik dat flesje niet meer). Sindsdien geen luizen meer gehad, oef.
Ah, en die luizenshampoo die de luizen doodt, werkt onvoldoende vind ik, en bijkomend risico op resistentie. Ik vond dat spul dat een laagje rondom de luizen legt waardoor ze stikken veel beter (s.ilikom dacht ik). Maar hopelijk heb je het dus gewoon niet nodig.
Mijn bovenbewustzijn is ook een dramaqueen. Ik heb Elmo al eens een aikido behandeling gegeven voor wat achteraf gewoon zand en vuil bleek te zijn. Ge had mijn lief moeten zien oogrollen 😀
Een silikom behandeling dus.
Oh wat ben ik – ofwel ongelooflijk naiïef – content dat de luizen het haar van mijn Oudste de droog vinden en liever naar andere oorden verhuizen…
Hier is ‘t DRAMA, jep in hoofdletters, wanneer strand- of zandbakzand uit dat haar moet gespoeld worden. Meestal hebben we ook een aantal spoelbeurten nodig…
En als iemand mij nu gaat wijsmaken dat luizen wel van afrikaans kroeshaar houden, dan krijg ik instant nachtmerries.. Niet vanwege de beesten, wel omwille van het drama dat bij het kammen hoort…
k herinner me zelf nog mijn eigen hoofdje als kind, de meerdere wasbeurten met dat stinkende goedje, dat meermaals uitkammen & de tranen die daarmee gepaard gingen. Om eerlijk te zijn: ik houd mijn hart vast voor de dag waarop mijn dochter met luizen naar huis komt.