Arnidol give-away. Want blauwe plekken zijn zo 2012.
Een tijdje geleden ben ik gevallen. Alweer, ja, op dezelfde manier als een paar jaar geleden, met dezelfde pijnlijke voet als gevolg en met een bijzonder soortgelijk spoeddienstbezoek. Insert een mopke over een ezel, een steen en hoge hakken in de speeltuin. Ondertussen is het al beter, behalve dan die nachten dat ik wakker word van de kramp, maar bon.
Ik was dag na de lompe val socialemediagewijs aan het klagen over de pijn. Omdat dat nu eenmaal is waarvoor sociale media zijn uitgevonden: klagen, foto’s van de kindjes en grappige katfilmpjes.
Ons Katrijn gaf me de tip om arnica te smeren. Ze heeft namelijk ooit circusschool gedaan, Katrijn, en is dus ervaringsdeskundige in kneuzingen en andere toestanden. Ik deed wat gegoogle op arnica, las dat het ook valkruid werd genoemd, vond dat grappig maar leerde ondertussen ook dat de werking bewezen was, geen mambo jambo.
Jammer genoeg had ik te veel pijn om uit mijn zetel te komen en naar de apotheek te strompelen voor zalf, maar ik had toch maar mooi van het bestaan van arnica gehoord, nietwaar.
Ik moest daaraan terugdenken, toen ik gisteren een pakket vol Arnidolsticks kreeg. Want dat is tegen de blauwe plekken en kneuzingen, zo leert de verpakking, en er zit ARNICA in. Ik knikte, want aja, logisch. Of hoe tijd verprutsen op het internet bijdraagt tot het vergroten van de algemene kennis. Zietwel.
De stick ligt hier te wachten op de volgende valpartij. Aangezien er sprake is van enige genetische belasting blijft het spannend wie het eerst kan testen: de dochter of ikzelf. (of het lief, die vanmiddag vroeg: “als ge nu een hele grote blauwe plek hebt, en ge schrijft met die stick uw naam erop, zou dat dan lokaal genezen en zou uw naam er dan instaan? Dat zou redelijk cool zijn namelijk.”).
Ik had er nog een paar, en opnieuw omwille van de genetica zit er al eentje in mijn moeder haar sjakosh, en is er eentje naar mijn meme gegaan. Maar dan nog zijn er zijn vijf over. En aangezien ik nu ook niet van plan ben om zo veel te vallen, mag u er gerust eentje hebben.
Gil even hieronder, of op een sociaal medium naar keuze.
Update: ze zijn weg, lieve mensen.
* Lynn krijgt er eentje, want zij was eerst.
* Elly was eerst op facebook en in het Midden-Oosten kunt ge dat niet krijgen.
* Evelien stuurde een indrukwekkende foto van haar blauwe plek
* Lien krijgt er eentje, want mijn Sientje 90210 heeft altijd blauwe plekken en dat kan niet (en hé, ik mag soms eens vriendjespolitiek doen)
* En Jessie krijgt de laatste, wegens snel gereageerd én een dochter met een bloedstollingsziekte.
Al de rest: op de site van kunt u er gewoon zelf eentje aanvragen! Gratis!
Ikzelf ben iemand die met hirudoid in haar sjakosj rondloopt en met een concealer de blauwe plekken wegschminkt op haar benen. Mag ik die arnidol eens testen.
*testen?
En ik wil de test van u naam in een plek schrijven ook proberen!
🙂
Ik! Ik ben net van de trap gevallen en kan u foto’s bezorgen van mijn blauwe plekken!
Met een dochter met een bloedstollingsziekte schreeuw ik: i do! Dan moet ik niet meer elke avond haar benen schuren omdat ik denk dat ze kei vuil zijn om dan te ontdekken dat ze gewoon helemaal blauw zijn….
4 zonen en een man die op de meest ongepaste momenten uit bomen vallen, van ladders schuiven, door verroeste fietsenrekken schieten, workmates compleet verkeerd gebruiken en dan vallen, van de Scheldedijk geduwd worden door wielerfanaten: ja, ik wil wel testen. En als ze het niet op hun vel willen laten smeren dan gebruik ik het voor mezelf, na een fameuze groepsknuffel van mijn zotte bende 🙂
Die hoelahoep hype, allemaal goed en wel, maar de blauwe plekken die ik er door heb… Ik word precies afgeranseld!
Arnidol, graag dus!
arnica is hier onze all time favorite: zalf voor blauwe plekken en builen en olie voor pijnlijke gewrichten en ruggen – en ‘t werkt 😉
de stick-vorm ontbreekt, dus altijd welkom voor in de handtas…
Arnicazalf, ik sleur ze aan in kilo’s! Maar van een arnidolstick nog nooit gehoord, gaarne dus!
Hier met die handel, blauwe plek is my middle name!
Nee, maar als ge ooit een zalf hebt tegen vetrollekes, graag
Arnica is geweldig!
Ge moet dat eens op een buil smeren en dan tot tien tellen!
bij mijn kinderen op school wordt dat steeds gebruikt wanneer ze gevallen of gebotst zijn op de speelplaats.
Ongelooflijk. Of hoe zelfs het lezen van blogs je dingen bijleert. Wou ik dat even vertellen aan Mevr. bentenge en zegt die doodleuk dat we we hier thuis zowaar arnicazalf hebben. Ha. Bijleren.
Verdemme, ik moet dus dringend wat katfilmpjes kwijt heb ik de indruk. Would that improve my kloutscore?
Hoera!!! Merci I!!! We zullen vol blijheid smeren 🙂
Ik kom ook regelmatig beurs en blauw van een wandeling thuis (vind het altijd nodig om een beestje of plantje van dichtbij te bekijken en dan merk ik nooit de braamslingers waar ik dan in struikel). Meestal neem ik niet eens de moeite om er wat dan ook aan te smeren, tenzij er ook schaafwondjes zijn. Blauwe plekken komen en gaan ook zonder arnica. En wegschminken? Op mijn benen al helemaal niet. Broekspijp erover en klaar is kees. Momenteel loop ik mijn tweede week rond met een blauwe pols. Geplet tussen een omheiningsdraad en de harde kop van een hert met jeuk tussen zijn gewei. De plek is kleiner geworden. Daar waar ze nog te zien is, zit iets waar ik waarschijnlijk toch de huisarts eens moet naar laten zien. Of hoe kleur ook een taal is…