Over de handleiding.
Wij hebben altijd een huis met een complexe handleiding gehad. Als u ook een oud huis heeft verbouwd dan weet u vast wat ik bedoel. Dan hoort u uzelf op regelmatige basis zaken zeggen zoals: ja, als het niet direct opengaat moet ge eerst een klein beetje naar links draaien en dan terug / ge moet de klink een 45 graden ophoog houden voor ge de sleutel kunt omdraaien / oei, laat het water efkes lopen, anders straks putjesgeur / om dat vliegenraam erin te krijgen moet ge eerst drie keer op uw linkerbeen huppelen en dan about a girl van nirvana achterstevoren zingen.
Allez. Courante dingen. U kent dat wel.
Wij gaan binnenkort op reis, en ondertussen komen er mensen in ons huis wonen. Zij zitten tussen twee woonsten in, onze kat heeft gezelschap. Winwin. Daarnet gaf ik een rondleiding. \”De wasmachine, dat is gewoon deur dicht en op de knop.\” \”De douche: temperatuur daar, soort douche daar\” \”Die sleutel is van deze deur, dat is van die\”.
Ik was er achteraf niet goed van: op zes jaar tijd hebben wij de volledige complexe handleiding van ons huis verbouwingsgewijs geëlimineerd. Alles werkt. Alles is vernieuwd. Alles is normaal. Ik werd er zowaar emotioneel van, zo fier ben ik.
En toen vroeg mijn lief: \”Ge hebt toch uitgelegd aan L. dat ze de rolluik niet volledig omhoog mogen doen want dat die anders vastzitten, hé?\”
Ah datisdus bij iedereen zo ???? Ik dacht dat wij alleen in een marginaal huis woonden…..
Oef
Wij zijn zowat halfweg wat dat aangaat. Maar nog a long way to go. Ik krijg courage als ik dat lees 🙂
Haha, ZALIG herkenbaar! Afin, het eerste deel toch. Het deel van afgewerkte verbouwingen helaas niet….
Inderdaad herkenbaar, toch toen wij nog in ons vorig huis woonden, gebouwd in ’54. Deuren die nooit echt sloten, tochthonden (en dus een verpest interieur) all around the place, oude rolluiken en trucjes om ze te doen werken, noem maar op. Maar wel een éél schone schouw, en dat was wat de mensen meestal zagen. 🙂
Maar goed, onze vier linkerhanden en mijn historische gebrek aan geduld indachtig, zijn we verkast naar een huis uit ’97. Het ziet er nogal modaal uit, al heb ik mijn best gedaan om het gezellig te maken en ben ik ook tevreden met het resultaat. Maar vooral: muren zonder kieren, deuren die echt helemaal dichtgaan, dingen die mooi op elkaar aansluiten, nergens roest of kapot of verouderd of niet meer verkrijgbaar in dat formaat. Het past bij hoe ik mijn huis wil: zo weinig mogelijk tot last.
Maar verder hoedje af omwille van jullie werk, het moet goed doen te weten dat je dat zelf gekund hebt!
Zal ik eens iets shocking zeggen? Wij hebben dat soort grapjes ook. Ons huis is echter gebouwd in 2000 ….
’97 moet een goed jaar zijn geweest. 😉
Upje neemt mij de woorden uit de mond, al is ons huis wel ouder. Gebouwd in ’76. De rolluiken blijven ook steken als ge ze te hoog optrekt, zelfs nadat er een jaar of 10 geleden nieuwe ramen en rolluiken geplaatst werden. Bij sommige (nieuwe) binnendeuren moet ge ook eerst een schietgebedje opzeggen en onlangs kreegen wij de vraag of er een klopgeest bij ons woont. Nee dus. Alleen een tortelduif met een tic nerveux die ‘s morgens vroeg op de rand van de dakgoot gaat zitten kloppen tot gasten uit hun bed bibberen van de schrik.
ohja, ons half verbouwde huis is 40 jaar oud en ook bij onze nieuwe ramen boven moeten we bakken ondergoed op de vensterbank zetten zodat ze niet dichtwaaien
Ach, naar mannen moet je niet luisteren.
Volgens mij heb je minstens evenveel handleiding nodig bij een nieuwbouwhuis. Op het werk zitten we in een nieuwbouw en dat is schrikbarend hoe scheef de dingen daar soms lopen.
En ik vind dat persoonlijk ook nogal charmant, zo’n huis met een eigen gebruikshandleiding.