U gaat dat misschien wat raar vinden, maar ik vier dat, 1 mei. Mijn linksigheid is daar niet vreemd aan, ik ben mij daarvan bewust, maar ik vind het ook gewoon een hele schone feestdag, zowat de enige die niet met het katholieke gedinges te maken heeft. 1 mei, dat is mooi weer. Dat is rood dragen, omdat rood ongeremd is en dat past bij de flamboyante uitbarsting van de japanse kerselaars in de straten. Het is ook herdenken dat er ooit mensen zijn die gevochten hebben om ervoor te zorgen dat we maar acht uur per dag moeten werken. Ik ben die mensen dankbaar.
Het is ook de dag van de toespraken, waar heel vaak dingen inzitten over sociaal engagement en bewogenheid die mij laten knikken. Het is op straat rondhangen, in een rode stad en koffie drinken met mensen die ge tegenkomt.

Vandaag was zelfs een bijzondere 1 mei, want Onze Vooruit was jarig. En dus trok ik mezelf en de dochter een rood kleedje aan en gingen we bootje varen. We klommen tot op het dak van de Vooruit, dansten in de concertzaal en keken filmpjes in de theaterzaal. Ik stopte het dochterhoofd vol verhalen over de stad en deelde een ijsje met haar, wachtend op de boot terug.

Topmiddag. Was elke dag maar 1 mei.