De druppel.
Al zolang wij the infamous Santa Boogie hebben, is hij een onmiskenbaar deel van ons huishouden. Zit bij mij in de zetel. Ligt op onze voeten terwijl we slapen. Komt overal in huis, en komt altijd flemen. Soms begint hij al te spinnen van pure anticipatie als hij ons thuis ziet komen, het engelke.
Ok, er is het gedoe met het in huis plassen, en dat is niet fijn. En het wordt steeds minder om te lachen. Ik zeg u: als ge net het overgrote deel van uw spaargeld in een kanjer van een verbouwing hebt gestopt, dan vloekt ge nog wat harder dan normaal als blijkt dat de kater ergens in de pas gerenoveerde deel een grote plas achterliet. Dat is niet leuk, neen, maar het was blijkbaar nog steeds niet de druppel voor ons gevoelig hart. Die druppel was iets anders.
We kwamen thuis van een week Frankrijk, laadden de auto uit en gooiden het kampeergrief in de inkomhal. We zouden de volgende wel opruimen. Elke keer als ik in de gang passeerde die avond, moest ik een beetje lachen. Dat we die tent toch nog een beetje gingen moeten verluchten, want dat zo’n koeienwei blijkbaar een geurtje achterliet. Tot ik aan de trap passeerde en merkte dat het geurtje daar sterker was dan in de buurt van het kampeermateriaal. Enig onderzoek en een kokhals of vier later bleek dat Boogie in onze afwezigheid de net betegelde ruimte onder de trap (waar een ingemaakte kast komt, ooit) gebruikte als kattenbak. Voor grote boodschappen.
Druppel zegt u? Dat was hem.
Sindsdien slaapt de kater buiten, en is hij enkel nog in de woonkamer toegelaten onder supervisie van ons. De rest van het huis is verbpden terrein.
Hij en ik, we moeten keihard wennen. Want ik mis hem, zo aan het voeteind van mijn bed als het lief laat thuiskomt. En ik sterf een beetje vanbinnen als ik hoor dat het begint te regenen. Om nog maar te zwijgen van de voorzieningen die ik probeer te treffen voor de winter, zodat hij een veilig en warm hokje heeft als het kil wordt.
Maar het is het beste zo, ik weet dat wel. En de meeste katten zitten veel buiten. Right? RIGHT?
Euhm, nee. Kasper mag overal slapen, ook in bed. Buiten is zo zielig. Toch? Hé.
Sorry…
Right!
Jaja, den onze zit ook buiten.
Zelfde reden, zonder kak dan wel. Maar op ons dekbed, in de zetel, op mijn truien,…
Onze dikke stadskater is een vinnig buitenbeest geworden, vangt muizen en duiven alsof hij daarop moet overleven.
Al 6 jaar I., ook in de winter.
Ik kan enkel niet ontkennen dat het beest een stuk gelukkiger lijkt als wij ons deuren openen in de lente en weer voorzichtig beginnen buiten te leven.
Right!!!
Sinds Nuno er is komt onze kat ook niet meer binnen, tenzij in de living onder strikt toezicht. Het idee van een babybedje vol kattenhaar en eventueel nog wat vlooien staat me teveel tegen. Gelukkig is buiten lopen zijn lang leven. Hij kan ook altijd binnen in de tuinberging bij regen of kou. Santa Boogie zal er wel aan wennen, echt!
Een kat kweekt winterhaar! Kan dus tegen een stootje in de winter. Niet mee inzitten. Weet je wat ook helpt? Zijn eten zetten waar hij gekakt heeft. Hij zal het niet meer doen hoor!
Ik zal u eens een schoon verhaaltje vertellen, over de poes die al 11jr binnen woonde. En geen poot buiten durfde te zetten. En die mee verhuisde en die in dat pasverbouwde huis ook binnen mocht wonen, maar uit pure dank overal- OVERAL – plasjes en kaka deed. En die toen buiten werd gesmeten en nooit meer binnenmocht. En die na 11jr met een vale pels en een huid vol schilfers binnenwonen nu al zeker een jaar buiten woont. Dolgelukkig is ze, heeft leren jagen,heeft een schitterende pels , blinkt alsof ze 4jr is ipv 12 en dat verbouwde huis ligt er ook bij te blinken! Tot zover het verhaal van de poes vd vrouw vd dierenarts.
Nu niet om lullig te doen, en als jullie er zelf al hadden aan gedacht negeer mijn reactie dan maar volledig 😉
Maar… een kat plast en kakt niet in huis om de baasjes te pesten. De kat doet dit om een boodschap door te geven. Gezien de mondelinge communicatie tussen baas en beest nogal eenzijdig is, heeft de kat een andere manier nodig om ongenoegen, stress, angst, pijn etc te uiten. De kat kiest dan vaak voor een boodschap in de vorm van… euhm ja een kleine of grote boodschap.
In geval van pijn (en dus een medisch probleem) is zoiets vaak snel verholpen. Andere voeding en het klusje is geklaard. Een kat gaat soms plasjes en kakjes overal behalve in de kattenbak deponeren wanneer plassen/persen pijn doet. (ten gevolge van blaasontsteking, eventueel met blaasgruis/stenen als origine van de blaasontsteking). Eens de kat de kattenbak gaat associëren met pijn (bij het plassen) gaan ook de kakjes gemakkelijk naast de bak.
Soms komt plassen voort uit een gedragsprobleem. Kat heeft stress, verlatingsangst, gewoon angst op zich of of of…
En denk maar niet dat omdat poezebeest vrolijk en ontspannen ligt te ronken dat het beest geen stress of pijn heeft. Rare beesten katten!
Een gedragsprobleem dat is al wat moeilijker… Soms te verhelpen met een simpele feliwayverdamper, soms vergt het wat meer moeite; andere kattenbak (met of zonder kap, soms is kat daar nogal kieskeurig in), andere plek voor de kattenbak, ander kattenzand,…
Nogmaals, indien je hier niet voor openstaat of als je alles al hebt geprobeerd, negeer dan maar volledig deze reactie. Maar indien niet… misschien wel fijn om eerst uit te zoeken waarom de kat dit doet. Er is dan misschien wel een kans dat kat toch nog als nachtelijke warmwaterkruik kan dienen 😉
Ah en de plasplaatsen schoon maken met groene biotex. (zitten enzymen in die de urine afbreken en zo alle geurtjes doen verdwijnen). Of een of ander fancy productje van bij de dierenarts op basis van enzymen.
Want anders blijft de kat toch nog wat ruiken en blijft de kat hardnekkig op die plek plassen en kakken.
Goh. We hebben toch het een en ander geprobeerd hoor. En dat is een understatement.
http://www.kerygma.be/2011/04/17/boogie-update.htm
http://www.kerygma.be/2011/03/31/gezocht-boerderij-of-zo.htm
http://www.kerygma.be/2009/06/18/die-keer-met-de-kattenprozac.htm
http://www.kerygma.be/2009/05/19/het-kan-ook-aanstellerij-zijn-natuurlijk.htm
http://www.kerygma.be/2010/04/11/op-proef.htm
onze kat slaapt vrijwillig buiten bij 30 graden én bij -10 dus het kan zeker geen kwaad.gewoon zorgen dat hij een plekje heeft dat beschut is van wind, regen en vrieskou (bij ons is dat gewoon op het (overdekt) terras, onder de tuintafel in een wollen mandje dat op karton staat… Ik weet uit ervaring dat het écht geen lolletje is zo’n gefrustreerde kat in huis, ik liet er onze poes zelfs voor inslapen uiteindelijk.
Onze Puma is in huis haar gevoeg beginnen doen toen Allison geboren is. Jaloezie zeker? Sindsdien zit ze buiten en ze is er ook content. After all, het is een beest… Ze kunnen er tegen. Maar ze kan wel in de garage gaan slapen als het te hard regent of vriest.
Misschien kunnen jullie een tuinhuisje zetten in de nieuwe tuin?
Mijn kat mag enkel in huis als ik in huis én wakker ben. Dus: niet tijdens de werkdag, niet als ik lig te knorren. En daar kan ze al een paar jaar prima mee leven.
(Enkel als het in de winter ferm begint te vriezen, dan krijg ik het niet over mijn hart…)
Onze kattendeur gaat sinds een aantal weken ‘s nachts ook dicht . Ik had er genoeg van om elke morgen de keuken te schuren (met dweilen krijg je die vieze geur niet weg) .Ze kunnen in de serre in het tuinhuis (geen excuses ) Maar ‘s avonds zie ik hier in de buurt constant alarmlichten aanslaan, bijna alle buren hebben rondom hun huis van die verklikkerlampen (ja wij ook ). Het is hier meer klaar dan donker , tja.
Ik ben het eens met Kaat! Maar de poes heeft idd mss een probleem en daar kan een dierenarts allicht soelaas in brengen.
Ik zou het niet over mijn hart krijgen om een poes hiervoor buiten te zetten. Raadpleeg een dierenarts en je bent allicht voor 95% van het probleem verlost.
Ik volg hier al lang genoeg mee om te weten dat ge zo ongeveer alles al geprobeerd hebt, en ik heb zelf al lang genoeg huisdieren allerhande om te weten wat een miserie dat soms kan zijn.
Laat dat schuldgevoel dus maar achterwege, soms is het gewoon te veel en kunt ge niks anders meer doen dan wat ge nu doet. Ze vallen daar echt niet van dood hoor, buiten is er sowieso meer te beleven dan binnen, maar het gaat inderdaad soms gewoon recht door uw hart 🙁
Toen onze kater na 9 jaar vrank en vrij buiten te leven vorig jaar is gestorven aan de gevolgen van kattenaids vond ik dat ontzettend jammer.
Het was de max van een beest en ook al heeft hij zijn ziekte te danken aan het vechten met andere katten (rechtstreeks gevolg van zijn leventje buitenshuis), toch zou ik opnieuw voor deze aanpak kiezen. Hij heeft op deze manier echt geleefd in mijn ogen. Ik hoop dat je een oplossing vindt waar alle partijen mee geholpen zijn; @ Christel: de ‘reden’ om een kat buiten te laten leven is in feite simpel: dieren horen in de eerste plaats -volgens mijn instinct- thuis in de natuur. Maar dat maakt iedereen voor zichzelf uit.
grappig wel hoe mensen die hier nog niet zo lang lezen vinden dat we een dierenarts moeten raadplegen. Ik laat mij echt geen schuldgevoel aanpraten in deze hoor. En vorig jaar heeft hij een volledige medische checkup gehad, met observatie-overnachting en alles: er mankeert fysiek niks aan hem. Ik ga dat nu niet weer allemaal laten doen.
Ik zou mij daar niet schuldig om voelen. Onze katten zitten altijd buiten. Ze slapen, eten en -eum- doen hun behoefte buiten. En zij vinden dat prima. Soms mis ik wel een kat die ‘s avonds op mijn schoot komt zitten, maar als ik zie dat onze vroegere huiskat precies zijn tweede jeugd heeft teruggevonden, dan voel ik mij niet schuldig dat hij buiten moet blijven.
Ja, moeilijk. Ik ga eerlijk zijn; ik heb geen huisdieren, net om dat probleem te voorkomen.
Van nature zijn katten jagers, en dat instinct hebben ze nog altijd. Het is wel afgezwakt door de domesticatie. Het is niet eenvoudig om bij een gedometiceerd dier te bepalen wat nu het best is: ze binnen houden en beschermen, of ze hun gang laten gaan.
Als je het gevoel hebt dat je alles geprobeerd hebt en dat het niets hielp, zou ik hem inderdaad buiten laten slapen. En zien wat dat geeft. Schuldgevoelens moet je volgens mij niet hebben daarover.
Als je voor een knus en beschut nestje zorgt, lijkt mij dat helemaal geen probleem voor Boogie. Hier slaapt er eentje altijd buiten en in de winter als het heel koud is, wordt ze ‘s nachts in het kippenhok opgesloten waar een nestje met stro staat zodat ze zich toch kan wegsteken voor de kou.
Hier zit de poes ook buiten hoor, sinds ze mijn gigantische stenen spaarpot en een dure kader van de kast gooide. Enkel binnen wanneer wij er zijn. Ze kan wel in de kelder bij ons, we hebben een kelderdeur naar de tuin toe en daar zit een kattenluikje in, dan kan ze bij de verwarmingsketel wanneer het winter is, wat ze ook doet. Waar ze vandaan komt (geadopteerd na overlijden van mijn tante) was dat ook, maar op een grote koer, dus zelfs geen verwarmde slaapplek in de winter, ze kweken automatisch een goeie pels. Ze had daar een oude kast onder een afdak waar ze in kon, met een hoop oude lakens, een warm nest dus 🙂
Die poezen hebben duizenden jaren buiten geleefd, ze kunnen er wel tegen hoor!
Hier hebben we hetzelfde meegemaakt. Toen Jasper geboren werd begonnen onze twee katten plots overal te sproeien. Tegen deuren, stoelpoten, op het aanrecht, kookplaat, strijkijzer. Echt overal. Toen hebben we ook de deur van de dierenarts platgelopen, ook pilletjes moeten geven, dozen biotex opgebruikt om alles weg te poetsen. Hier was de druppel een natgesproeid bed. Ze leven nu buiten. In het tuinhuis staat een mandje voor elk. En als we thuis zijn mogen ze in de woonkamer, maar niet meer naar boven. want ja, die ene keer dat het hun wel lukte om de trap op te snellen hadden ze tegen de boekenkast gesproeid.
Je bent dus geen onmens.
Ik ben echt een beestengek, we hebben drie katten, een hond, een boel kippen, twee schapen en twee geiten. Mijn dierenhart breekt heel vlug maar één van de poezen laat ook maar vallen waar ze wil. De dierenarts kon ook niets vinden en wij laten ze ook buiten ‘s nachts. Eerst was dat met veel pijn in mijn hart maar ze kan in de garage en ik zie dat ze super gelukkig is buiten. Ze krijgt wel een bijkomende inenting tegen kattenaids. Doen zou ik zeggen, beter dan je te ergeren aan de voortdurende “ongelukjes”.
Onze Poekie is het afgelopen decennium het huis niet binnen geweest. ‘t beestje is ondertussen 15 of 16 jaar oud, dus ze kunnen er echt wel tegen.
RIGHT! Onze twee madammen zijn om dezelfde reden buitengevlogen, maar komen af zodra we onze neus laten zien. Flemen en schoothangen hoort er nog steeds bij als we op het terras zijn, en voor de rest amuseren ze zich zomer en winter met jagen, ravotten, achter vliegen en motten springen en heerlijk soezen in de zon. No worries, Santa leert het wel appreciëren.
Bij ons ooit hetzelfde gedrag gehad van de poes. Dat was allemaal begonnen na de komst van ons eerste kleintje. We hebben de opkuis enkele jaren volgehouden (soms zijn mensen wel zot eigenlijk).
Onze druppel was toen de poes gepist had in de “bumbo baby seat” (ok, dat lijkt op een pispotje) en onze oudste (toen 3) dat op zijn hoofd als hoedje had gezet 🙁
Eens buiten geen probleem meer gehad met het beestje, integendeel. Het voelt in het begin wel hard om een huisgenoot buiten te zwieren.
Zucht, herkenbaar, alleen wordt er hier overal ‘gesproeid’: tegen de muren, kasten, op de kussen, …; You name it en de kat heeft het ‘gemerkt’.
Dus buiten! En af en toe mag hij binnen, maar die af en toe wordt meestal gevolgd door luid gevloek…
http://juffrouwsanseveria.blogspot.be/2012/02/open-brief-aan-de-kater.html
Onze katten zijn buitengevlogen eens onze verbouwing af was. En dat lijkt voor alle partijen goed uit te draaien.
Blij dat we geen kat hebben 😉
Onze kat mag binnen en buiten en lijkt heel gelukkig te zijn buiten. Anders zou ze niet vragen om buiten te mogen, hè (of is dat een kromme redenering?). Ik denk dat je kat dit wel overleeft. En jullie ook. Right dus!
Ik merk net een opgedroogd plasje op m’n strijkplank. Verdorie hé!