Echt (2).
Deze ochtend bij het openen van mijn mailbox had ik excuses. En een naam. En nu dan, dacht ik. En nu dan.
Want neen, wat gebeurd is, dat is niet normaal. En verschietachtig dat het is. Maar het is ook een beetje zoals De Lama (een echte, ik kan dat getuigen) het kwam te zeggen: dit is het internet. En het internet is niet alleen een lieve, van regenbogen en gouden wolkjes voorziene, happy place. Het is ook een plek met veel miserie, en veel verborgen pijn.
Ik heb een naam, en geen zin om die openbaar te maken. Waarom zou ik een leven kapot maken dat momenteel, met dit hele gedoe, al niet zo gemakkelijk kan zijn? Heeft pek en veren en represaille al ooit iets goeds opgeleverd? Kicking when someone is down, ik geloof niet dat ik dat soort mens wil zijn.
Ik heb thuis altijd geleerd dat ge mensen hun fouten moet leren vergeven. Ik heb op het internet geleerd dat de dingen niet altijd zijn wat ze lijken. De combinatie van die twee is in deze belangrijk.
Ik denk dat deze mevrouw hulp nodig heeft en dingen op een rij moet zetten. Ik hoop dat ze dat doet, voor haarzelf. Ik heb die hoop uitgesproken in mijn mail terug, samen met de wens om ook uitleg te geven aan de andere betrokkenen, die zo wanhopig zoeken naar antwoorden. Ze gaat dat doen, ik weet dat zeker, want ze was sterk genoeg om eerlijk te zijn tegen mij. En verdomme, daar moet ge nogal een beetje sterk voor zijn.
Ik kan niet geloven dat het kwetsen van een heleboel mensen in deze een doel was. Een gevolg dat ingeschat had kunnen worden misschien. Dat ingeschat had moeten worden, alleszins.
Ik was even geschrokken, zondagavond. En ik denk nu nog gutgutgut, wat viezig, maar ik ben hier niet door van de kaart. Dit raakt mij niet in mijn zijn, om het zweverig te zeggen. Het maakt me ook niet bang, dus ge moet niet bang zijn in mijn plaats. Want ik ga gewoon dapper zijn en blijven geloven in het schoonste van de mensen. Ik ben de dapperste van allemaal, weetwel, ik kan niet anders..
Oh, en ook nog: ge zijt allemaal gigantisch lief, hieronder in de commentaren. Ik zeg dat niet genoeg maar mijn lezers zijn absoluut de coolste lezers van de hele wereld. Merci, gasten, uw compassie doet deugd aan mijn hart. En uw meeleven, dat is het beste meeleven dat op de markt verkrijgbaar is.
Chocoladetaart voor iedereen.
Hoi,
Dat van die represaille heb ik misschien iets te zwart wit op facebook gezwierd.
Hopelijk laat ze zich inderdaad helpen en kan dit achter jullie gelaten worden.
toch nog koude rillingen als ik eraan denk en ik heb dan nog maar enkel jou 2 posts hierover en wat FB-statussen gelezen.
Greetz
Musti
All well that ends well.
Ik hoop met jou mee dat dat ook voor haar zal gelden.
ah da’s goed dat je het nu voor jezelf wat meer kan kaderen, want moet toch maar vies zijn om dat te lezen. Ook chapeau hoe je er nu op reageert.
dat is gelijk een grote madame, Ilse. Chapeau!
‘t is waar, daar moet ge sterk voor zijn. En ook waar dat gij een grote madam zijt
Schoon gezegd, en keiwaar allemaal. Go Ilse!
Gij zijt een goei mens, Ilse!
Tjach…
Waarheid ivm represailles maar hoe weet je dat ze zich zal laten helpen ?
Ook makkelijke om je “erover” te zetten als je geen 3j lang werd bedrogen en neen het ging niet enkel om we je had gegeten of welke band je leuk vond. Neen het ging om miskramen, erg prematuur geboren kinderen, dode kinderen…
Tjach elk zijn gedacht denk ik dan maar en hopen dat het niet ergens elders opnieuw begint…
blogosfeer – mainstream media: 1 – 0
Bedankt voor de internet-reality check!
Oef. All well that ends well?! Tot het nog eens gebeurt, elders. Scary toch maar, creepy eigenlijk, blij dat ik me tot FB beperk met mijn persoonlijke semi-verhalen en foto’s van kinderen en leven. Wat niet wegneemt dat ik graag blogs ga lezen van diverse felle en ferme madammen. Dus doe voor mij maar door 🙂
‘Dit raakt mij niet in mijn zijn’
Je vergeet één ding: andere mensen werden wél geraakt in hun zijn, in de ergste zin van het woord zelfs! Andere mensen werden 3 jaar lang belogen, andere mensen legden hun hart en ziel en heel hun leven bloot aan ‘dat mens’. Van nog andere mensen werd heel hun leven gestolen, de foto’s van hun kinderen, de foto’s van zichzelf, de foto’s van ouders, alles, alles, alles, hun hele leven, werd aan onbekenden voorgelegd als het leven van iemand anders.
Denk je nu echt dat ze zich zal laten behandelen als je niets onderneemt? Maar nee, ze gaat gewoon lustig opnieuw beginnen, dat mens is gewoon zot, ziek in haar hoofd! Ik wist niet dat er nog zo’n naïeve mensen als jij bestaan 🙁
En niet alleen naïef, ook ongelooflijk egoïstisch. Jij bent niet geraakt in je zijn, nee, maar die 50 andere mensen kunnen de pot op voor jouw part!
Els ik vind dat je wel erg hard reageert tegen Ilse. Ik vind haar reactie net spreken van klasse.
Zoals ze reeds zegt op haar blog zal die zogenaamde Tine contact opnemen met andere mensen op te nemen. Misschien ben jij daar wel bij en dan kan je zelf de stappen zetten die jij nodig vind. Maar als Ilse die niet nodig vind dient ze daar ook niet toe gedwongen te worden.
Ik heb gisteren lang getwijfeld om nog iets te posten maar heb het niet gedaan. Nu lees ik exact wat ik wou schrijven: het heeft waarschijnlijk niet veel zin harde maatregelen te nemen omdat het niet anders kan dan dat die vrouw ernstig ziek is en zich moet laten behandelen.
@ Els: Ik ga niet akkoord. Hoe kunnen wij weten of ze zich (niet) wil laten behandelen? En bovenal: als we haar ‘verplichten’ (als dat al gaat) om zich te laten behandelen, denk je dan dat er enige kans op verbetering is als ze dat zelf niet wil? Ik begrijp dat er heel veel mensen gekwetst zijn en nu de neiging hebben om van zich af te bijten, maar zijn ze daar zelf echt mee geholpen? Het doet misschien deugd om iets terug te kunnen doen, dat is een menselijke reactie, maar het is daarom niet de meest verdedigbare. Ik vind het knap dat Ilse dat zelf inziet, terwijl ze betrokken partij is. Niet dat iedereen dat moet kunnen, anderen zijn misschien te veel geraakt, maar ik denk wel dat het de beste oplossing is. Ik vind dit helemaal niet naïef en egoïstisch van Ilse, in tegendeel.
Ik volg al maanden de blog van Ilse (ik ken ze niet persoonlijk, maar ze is ook van Gent dus dan moet het wel een cool wijf zijn) en had nog nooit eerder een reactie geplaatst, maar nu doe ik het dus wel: Els, seriously, hoe kleinzichtig kan je wel niet zijn?
Zoals Alice hierboven al verwoordde, Ilse beslist nog altijd zélf in hoeverre zij hierop wil ingaan. Als jij liever vuur met vuur wil bestrijden, dan is dat jouw zaak. Excuses van “Tine” aan het adres van alle betrokkenen zou op zijn plaats zijn, maar ga aub niet zelf voor God spelen.
jij bent een topwijf jij!
ammai ik bewonder je. ik zou het er niet bij kunnen laten denk ik. maar je hebt 100% gelijk.
Ik vind u al lang een cool wijf, i, maar nu vind ik übercool! Ge kunt terug vechten, ja, en mss gaan d’er nog momenten komen waarop ge dat toch wilt. Maar uw beslissing om dat niet te doen is gebaseerd op enkele schone principes en de waarheid. Niks naïef vind ik dat. En wat andere mensen die belogen zijn met de informatie willen doen, is aan hen.
Klasse, i, pure klasse!
Dit doet me allemaal een beetje denken aan een documentaire die ik ooit gezien heb: “catfish”.
De man die daar iets soortgelijks meemaakt gaat echt op bezoek bij de vrouw die hem dit aandeed. Hij gaat de confrontatie aan, tot hij haar echte leven ziet…
Nog even rap, voor hier mensen heilig verklaard worden: wie zijn leven op internet zet met foto’s en al, moet kunnen leven met de gevolgen. Ik weet niet of dat groots of sjiek is, ik noem het vooralsnog gewoon consequent.
Dat gezegd zijnde: identiteitsdiefstal, ook op het internet, is een strafbaar misdrijf. Over zot of niet zijn er genoeg gerechtspsychiaters die daar graag edoch tegen een hongerloon over zullen oordelen.
En echt, waarom die voetbaluitslag blogosfeer-mainstream media erbij wordt gesleurd, beats me. Zelfregulatie is geen voorrecht van een paar wakkere internetters.
hoi,
zelf volg ik je blog pas maar je lijkt me een sterke vrouw!
en het is GROOT van jou om je leven bloot te geven, misbruikt te worden en toch verder te doen! laat de commentaar voor wat ze is en doe verder met je leuke blog!
Ilse ongelooflijk egoïstisch noemen, omdat ze ervoor kiest om niet emotioneel maar rationeel te reageren op wat gebeurd is. Ik snap dat zo’n dingen pijn doen, en dat je je bedrogen voelt, Els, maar is je reactie niet een klein beetje overdreven?
Het is zoals Ilse zegt: dat internet, weten we niet allemaal al jaren dat dat geen plek is waar alles dat gezegd wordt klopt?
Ik spreek wat er gebeurd is totaal niet goed, en ik snap dat zo’n acties mensen kwetsen en dat het allemaal pijnlijk en ongepast is, zeker voor zij die er dicht bij betrokken waren. En dat die mensen kwaad zijn, dat snap ik ook.
Maar Ilse iets verwijten na deze blogpost? Ach komaan, zeg.
@ BollyStolly: Natuurlijk moet wie zijn leven voor een stuk openbaar maakt, kunnen leven met de gevolgen. Maar stukken tekst gepikkediefd zien, is in mijn ogen geen logisch gevolg.
En natuurlijk is er een wettelijk kader dat zou kunnen uitmaken of wat die vrouw heeft gedaan, strafbaar is of niet. Maar daaraan gaat vooraf dat iemand, of meerdere mensen, klacht moeten indienen. Uitmaken of je klacht indient of niet, is een persoonlijke zaak. Ilse kiest er blijkbaar voor om dat niet te doen, en ik vind dat een vrij rationele beslissing die wel degelijk lof verdient omdat er een overtuiging aan voorafgaat die (in mijn ogen) correct is. De overtuiging is dat het effect van een klacht niet positief zal zijn.
Het is niet omdat wettelijk bepaald is wat mag en wat niet, dat we niet vanuit onze eigen inzichten (ethische inzichten vaak) mogen oordelen. Dus: geen commentaar op wie geen klacht indient, maar ook geen commentaar op wie dat wel wil doen.
Ik snap ook niet wat we ilse kunnen verwijten. Het is haar beslissing en daar moeten we haar niet op aanvallen, ik vind het een heel rationele beslissing. Het klopt dat die vrouw op die fora anderen misleid heeft, maar dat kunnen we ilse toch niet verwijten. Dat is Tine haar verantwoordelijkheid en hoe die mensen willen/moeten reageren moeten ze voor zichzelf uitmaken. Denk nu eens na, het zal toch wel al gebeurd zijn dat je in het echte leven een triest verhaal hoort en medeleven voelt met die persoon en achteraf blijkt het serieus overdreven of zelfs gelogen? Dit gebeurt toch niet enkel op het internet, het is wel gemakkelijker op het internet, dat wel.
Els, ik vind jouw reactie er ook over hoor. OK, er zijn mensen gekwetst geraakt maar Ilse heeft dit volgens mij perfect aangepakt. Ze kan alleen maar aangeven dat die mevrouw moet geholpen worden. De beslissing om geholpen te worden ligt enkel en alleen bij die mevrouw. Daar kan Ilse niets aan veranderen.
Ilse, laat je niet ontmoedigen, je hebt gedaan wat je kon en ik vind je reactie heel edelmoedig.
niemand dwingt niemand maar hier zo komen vertellen en bij ons daar ook het mooie slachtoffer spelen . werdt er bij ons niet gezegd dat jij alles ging afhandelen ???? maar nee hoor we geloofden je niet dus ni zoeken we zelf verder alleen in sterke groep !!!!!!!!!!!!!
wel vergeet je dat de leugens die 3 jaar duurden niet jou geraakt hebben want ze heeft jou niet misbruikt nee ze heeft enkel maar wat stomme woordjes van je stomme blog genomen en al het hare gebruikt maar bij ons gaat het over onze kinderen en onze persoon die ze misbruikt heeft voor informatie los te krijgen die je anders niet geeft .
chapeau voor haar om 3 jaar lang het zotje met de mensen te houden
maar wij zeggen boontje komt om zen loontje en dat loontje zal mager zijn !!!!!!!!!!!!!!!!!
Ik ben ook zo een van die lezers die (bijna) nooit reageren maar wel graag meeleest. Nu, ik neem alles wat ik lees op het internet met een korreltje zout (eigenlijk een grove korrel zout). Voor mij moet dat ook niet waar zijn wat ik lees, zeker als het om een blog gaat. Een verhaal is vaak beter wanneer de werkelijkheid een beetje is aangepast. En een dagelijkse blog is toch een beetje een soap?
Die mensen hier die zeggen dat ze drie jaar contact hadden met die vrouw: hebben jullie elkaar dan nooit ontmoet? Of hielden jullie het liever op een cyberniveau?
En moet die vrouw in behandeling gaan? Ge kunt dat allemaal vies en eikes vinden, maar zij heeft gewoon haar eigen (blijkbaar succesvolle) verhaal gecreëerd. Smaakvol? Misschien niet, but such is life.
Ik lees heel graag al die blogs, het voelt alsof we mogen binnenkijken en soms vind ik mezelf een beetje een voyeur dat ik dit graag lees. Heeft ‘Tine’ dat voyeurisme misschien niet wat extra uitgebuit, haar blog wat gepimpt en haar ‘readership’ omhoog gekrikt met wat extra details? En vonden haar lezers dat niet geweldig?
Allez, ik wil hier niemand beledigen of kwetsen maar dat is mijn gedacht 😉
K. We zouden inderdaad met een groepje afspreken, maar een paar weken voor die afspraak verhuisde ‘tine’ naar NY voor haar werk, dus afspreken met haar was dan onmogelijk, maar ze bleef wel zowat dagelijks meeschrijven..En ja, in drie jaar deel je lief en leed…
K. ik vrees dat je niet goed op de hoogte bent. Het gaat niet om iemand die er een blog over samenstelde. Het gaat veel persoonlijker en dieper dan dat. Maar ik neem je niets kwalijk want jij weet enkel wat hier in 2 blogpostjes staat, 1 mening, 1 kijk van 1 iemand die maar een deeltje van het geheel weet.
Merci voor de verklaringen. Ja, mijn info is alleen gebaseerd op wat ik hier gelezen heb.
Ik zou er waarschijnlijk ook niet goed van zijn.
http://9maand.be/forum/reactions/id/178210/page/0
Read this, blijkbaar heavy emotions toch, alginder.
Ook een nooit-reageerder hier. Ik vind het vooral schrikwekkend hoe mensen zichzelf op het internet blootgeven zonder hun grenzen te kennen. Je hebt mensen die foto’s, filmpjes en teksten online zwieren (zoals gij), maar daar niet over beschaamd zijn. Waarmee ik wil zeggen: die dingen erop zetten die ze ook tegen een kennis of zelfs een betrouwbaar uitziende wildvreemde op café zouden kwijt kunnen. Knap en niet altijd gemakkelijk om die evenwichtsoefening te vinden.
Maar intieme zaken (en op zo’n babyfora staan er vaak wel érg persoonlijke details/verhalen/gegevens) zomaar online zwieren, zonder erbij stil te staan dat niet alleen door volstrekt wildvreemden kan gelezen worden… dat kan er bij mij niet in.
‘t Is een heel fijne grens, dat weet ik. En chapeau dat je zo (what Lilith said) rationeel reageert. Naïef? Allerminst. En aan al die mensen die zo vasthouden aan dergelijke fora: kom nog eens buiten, spreek af met vriendinnen, drink een glas wijn, jank en knuffel voor mijn part. Maar weet wat je online gooit, maak geen misbruik van een ander en laat je ook niet ‘misbruiken’.
De reacties van sommige mensen, hier en op facebook, zijn van die aard dat ik zeker ben dat het geen goed idee is om zomaar met namen te gooien.
Woorden uit een blog stelen, kan en mag idd niet, maar ze heeft foto’s van net na “haar” bevalling ook op FB gezet … toch vrij intieme foto’s om te stelen vind ik, baby nog aan de navelstreng … hoe moeten deze mensen zich voelen als ze dit te weten komen ? En de ouders van “Lola” ?
Je weet inderdaad waar je aan begint als je iets op het net gooit, maar ook wij hebben eigen website, gewoon om verre vrienden en familie op de hoogte te houden, plus omdat we het leuk vinden. Dit wilt toch niet zeggen dat het dan onze eigen schuld als iemand onze foto’s misbruikt ?
Nu, Ilse aanvallen heeft hier totaal geen zin, ook zij kan er niks aan doen dat er zieke mensen ronddwalen op het net en het is zoals ze zegt, zij is bijlange niet zo betrokken als vele anderen (ik vind tekst kopiëren ook veel minder erg dan gestolen foto’s plaatsen en doen dat jij het bent met je gezinnetje).
Dus Ilse valt niks te verwijten (en neen, ik ken haar totaal niet), ze heeft het recht om het zo te laten.
Ik wil toch ook even wat kwijt. Zelf ben ik niet erg emotioneel geraakt, maar ik denk wel een goed begrip te hebben van degenen die dat wel zijn. Ikzelf maak deel uit van de oorspronkelijke groep op het zwangerschapsforum en van de latere FB-groep. Ik wou dus graag kwijt dat er volgens mij 2 verschillende dingen zijn:
1. Het stelen van erg intieme foto’s en verhalen die, inderdaad, door de eigenaars ervan ‘zomaar’ op het internet werden gezet. Moreel vind ik het onaanvaardbaar en ik weet zeker dat het ook strafbaar is, maar het is waarschijnlijk aan de eigenaars van het materiaal om te beslissen verdere stappen te ondernemen of niet.
2. Je uitgeven voor iemand anders, het vertrouwen winnen van iemand en je maar liefst 2.5 jaar als goede vriendin en toeverlaat voordoen. Dit gebeurde zeker niet openlijk in een blog, maar in privéberichten tussen steeds 2 personen. Het zijn vooral deze mensen die zich erg gekwetst en ook bedreigd voelen. ‘Tine’ weet waar deze mensen wonen, beschikt over erg intieme informatie,… terwijl deze mensen net ontdekten dat alles wat zij dachten te weten een leugen bleek te zijn.
Het is vooral deze tweede groep die graag zekerheid zou krijgen dat dit verhaal niet zomaar eindigt met het deleten van een FB-profiel, daarmee nagenoeg al het bewijsmateriaal, en de mogelijkheid dat er in de toekomst nieuwe slachtoffers vallen.
Ik ben zeker geen voorstander om de naam van ‘Tine’ publiek te maken (of zelfs maar mee te delen aan groep 2), maar ik wil aan Ilse vragen om, in het geval de groep verder stappen onderneemt, zij wel bereid zou zijn om te spreken met de politie bijvoorbeeld. Dat zou ik persoonlijk ook bestempelen met de term ‘straffe madam’ 🙂
een straffe madam moet je inderdaad zijn om geen hulp in te schakelen voor dit “meisje” en je daar ok bij te voelen
De emoties lopen hier blijkbaar hoog op en dat is begrijpelijk ook.
Dat het stelen van foto’s en identiteiten de consequentie zou zijn van ze op het internet te zetten, is een stelling waaraan toch iets schort. Het is de omkering van de schuld zoals zo vaak gebeurt. Het slachtoffer had maar voorzichtiger moeten zijn.
Ilse hoeft uiteraard aan niemand verantwoording af te leggen over de houding die ze in deze zaak aanneemt, maar misschien was het nog net iets wijzer geweest om helemaal niets te zeggen over deze excuusmail. Trouwens, misschien is die mail al even fake als al de rest en zijn de gemoederen hier voor niets verhit geweest.
Mijn mond valt open van sommige reacties hier… beetje meer respect is wel op zijn plaats dacht ik zo. Maar bovenstaand blogbericht bewijst voor mij gewoon weer waarom ik deze blog zo graag lees; een blogbericht van een verstandig, grappig mens die helemaal echt is in emoties en gedachten. Soms over simpele dingen, soms over het serieuzere werk met een storm van reacties als gevolg…
Jawadde, wat een akelig verhaal, daar is toch nen hoek af van dat mens.
Ik vind u wel een schoon mens , zo nobel uw reactie, chique!
Nu ga ik ook even reageren! Ik ken Ilse niet en lees ook haar blog niet.. Ilse is gecontacteerd door het feit dat er teksten uit haar blog gebruikt zijn! Dat ze mooi schrijft valt me wel op en daar heeft “die vrouw” haar inspiratie opgedaan! Ik vind het spijtig dat ze dit de dag daarna recht op haar blog heeft gezet! Ze mag natuurlijk doen wat ze wil maar dat is mijn mening. De “vrouw” in questie heeft haar een mail gestuurd met excuses!! Is dat zo?? Is dat waar?? Zolang die “vrouw” het bij deze excuses laat zijn wij niet echt geholpen! Van mij moet Ilse niks doen en mag zij het zo laten, maar voor de mensen die er veel persoonlijker mee omgegaan zijn is het veel moeilijker om gewoon een roze bril op te zetten en een wandeling in het park te gaan maken!
Dames: ik heb begrepen dat het verhaal van die keer dat mijn jongste dochter bijna overleden was ook gebruikt werd.
Ik vind dat ergens wel icky, maar heel erg wakker lig ik er niet van.
Ik ga ervan uit dat het iets is dat uit de hand is gelopen, en ik geloof met Ilse mee dat de dame in kwestie er veel spijt van heeft.
Wat ik helemaal niet begrijp, is de bijna blinde woede van sommige mensen hierboven. Zijn jullie geld afgetroggeld? Hebben jullie dingen moeten doen die je anders niet zou doen? Als jullie goede gesprekken hebben gehad met die mevrouw, als jullie steun gegeven en gekregen hebben: maakt het dan uiteindelijk uit of alles wel echt gebeurd is?
Er is ons geen geld afgetroggeld, maar we zijn wel emotioneel heel erg misbruikt. Maar dat telt blijkbaar voor veel mensen niet.
Je kan het vergelijken met verkrachting en sexuele intimidatie. Het eerste is erg, want dat is fysiek, het tweede is niet erg, want fysiek gebeurt er niet, enkel mentaal.
Nee we zijn geen geld kwijt.Ik heb er alleen enkele dagen compleet niet goed van geweest dat Lola op sterven lag en dan dood was. Liggen huilen, niet geslapen,… Gewoon uit medeleven. Onze dochters waren even oud. (allé dat dacht ik toch). Ik voel me niet alleen erg emotioneel gekwetst en belogen, maar verder ook mentaal wat gekraakt. Ik ben momenteel zwanger en het laatste dat je dan nodig hebt is zoveel leed en verdriet. Het klinkt misschien onnozel en naïef dat je zo sterk kunt meeleven met iemand die je nog nooit in het echt hebt ontmoet, maar op ons forum werd en wordt lief een leed gedeeld. Soms meer dan dat je kan met iemand die je live kent. Het zijn voor mij vriendinnen ook al denken jullie er waarschijnlijk anders over. Hoe zouden jullie zich voelen als iemand in jou vriendengroep zich al jaren anders voordoet dat hij/zij is. Zou je ook niet gekwetst en teleurgesteld zijn? En ook wel een beetje kwaad misschien?
@ Michel: wat maakt er dan uiteindelijk wel iets uit als je blogs leest? Waarom deel je dan? (en dan heb ik het nog niet eens over nauwer -zelfs louter virtueel- contact achter de schermen, op fb, …)
Ik duimde destijds enorm voor het herstel van je dochtertje, ook al ‘ken’ ik je enkel via je letters. Als jij dat verhaal bijeen geknipt en geplakt had, zou ik mij ook serieus mottig voelen.
Urgh, ‘t is moeilijk om uit te drukken wat ik bedoel.
Weblogs en forums zijn niet anders dan de “echte” wereld. Je komt mensen tegen, leert ze kennen, ze kunnen vrienden worden. En ook daar kan je “belogen en bedrogen” worden.
Niet noodzakelijk uit kwade wil. Ik stel het mij voor als op café zitten met iemand die vertelt dat ze een prematuurtje heeft, en dan zeggen “gho ja, die van mij was ook een zesmaander”. En dan is dat plots de basis van je “persoon” in die relatie.
Het probleem met een forum op het internet of een weblog, is dat al wat je zegt, zwart op wit blijft staan. En eens je begonnen bent met een kleine overdrijving of een leugen, en je roept het niet meteen een halt toe, dan blijft dat groeien, en groeien, en wordt het alsmaar erger en erger.
Tot je op een bepaald moment voeling met de realiteit verliest. Ergens wel beseft dat het nu écht wel onmogelijk wordt, maar er toch niet mee kan ophouden — ah nee, want als je toegeeft dat je liegt na een week is dat erg, maar na een maand, een jaar, drie jaar? Dan ben je al die vriendinnen kwijt, die voor jou échte vriendinnen geworden zijn, zelfs als is het allemaal op drijfzand gebouwd.
Ik heb veel mededogen voor de situatie, is wat ik wou zeggen.
Wat Michel zegt, ik volg het compleet.
Wat willen jullie dan? Zo van die hartgrondige haat, en schandpalen en gevangenisstraffen en daarnaast nog zware geldboetes voor het emotioneel misbruik?
Zoiets?
En daarna zullen alle dames van het forum zich veel beter voelen, en minder misbruikt, en gelukkiger.
Voor iemand die waarschijnlijk heel veel problemen heeft, en door een diep dal moet nu, met een hoop zieligheid die voor de rest van haar leven in haar lijf blijft zitten.
Het is geen peperkoeken hartje, het internet, en de grote boze wereld al helemaal niet.
En kunnen we nu alstublieft stoppen met i.-bashing, als het niet geeft? Ik snap compleet niet wat haar schuld in deze zou zijn, alleen al omdat zij er een andere visie op nahoudt.
Elk zijn mening, elk zijn actie.
Kan de laatste dan nu het licht in de gang uit doen?
Dat mededogen siert je, ook Ilse trouwens. Uiteraard is het internet met een grove korrel zout te nemen. Kleine leugentjes, halve waarheden, overdrijvingen, dat kan ik nog volgen en begrijpen, want mijn gat is ook echt niet te dik in deze rok 😉
Moedwillig een leven verzinnen, meer nog: dat van een ander ‘stelen’ en nóg meer nog: het linken aan vreselijke gebeurtenissen in een mensenleven, daar heb ik dan weer geen begrip voor. Daarmee ijver ik er geenszins voor dat een naam in de roedel wordt geflikkerd of de pikkedief aan de schandpaal. Maar een beetje meer begrip voor mensen die nu door dat drijfzand zakken, dát mis ik in deze draad.
*in het donker* Dat begrip missen is zeker geen i.-bashing, integendeel, ik respecteer haar beslissing volledig.
* nog één keer, ook in het donker* Ik zeg ook niet, Julia, dat jij dat doet, maar sommige reacties hier zijn zo rudimentair, dat ik ervan huiver.
En door die rauwheid vind ik het er allemaal wat over, ook al overkwam die dames iets vreselijks.
Die uitroeptekens, die vraagtekens, allemaal in het kwadraat, vol gissingen en meningen die hier niet op zijn plaats zijn?
Brrr.
“Maar een beetje meer begrip voor mensen die nu door dat drijfzand zakken, dát mis ik in deze draad.”
Dat ja.
En vooral dat er iets moet gebeuren met die “persoon”. 3 jaar een leven leven dat niet echt is, is op zen minst gezegd een teken dat er iets aan de hand is. En kan die persoon wel wat hulp gebruiken. En lijkt de kans mij persoonlijk heel erg klein dat die persoon er nu werkelijk 100% zeker zelf iets aan zal doen, iets aan wil doen, iets aan kan doen.
Als die persoon zich werkelijk heeft bekend gemaakt aan deze blogschrijfster is dat een hulp roep. Geen teken dat ze er werkelijk iets aan gaat doen.
Nooit gedacht dat mijn eerste reactie hier zo een serieuze zou zijn.
Aan de groep die zich persoonlijk zwaar gekwetst voelt:
Inderdaad, jullie zijn belogen en bedrogen. En waarschijnlijk ook gekwetst tot in het diepste van jullie ziel, zeker wanneer het gaat om erg persoonlijke zaken die gedeeld werden. Maar ik heb de indruk dat jullie emoties ook deels voortspruiten uit de ontgoocheling dat net iemand waar jullie zo sterk een connectie mee voelden, jullie verraden heeft. Was die connectie er niet geweest, dan zou het jullie veel minder hard raken. Ik ben ervan overtuigd dat je enkel iemand kunt haten die je echt lief hebt gehad.
Door mijn werk en het feit dat ik dit verhaal enkel hier heb gelezen, bekijk ik het van een andere kant. Ik vraag me onmiddellijk af wat deze vrouw (ik ga er maar van uit dat het een vrouw is) reeds meegemaakt heeft. Misschien geen overleden of premature kinderen. Maar werkervaring doet me vermoeden dat er misschien minder bespreekbare zaken kunnen gebeurd zijn in haar verleden. Ik mag hier misschien geen uitspraken over doen, maar het is iets waar ik automatisch rekening mee houd bij mijn oordeel. Ook zou het mij sterk verbazen indien het zou gaan om een vrouw die al drie jaar zit te grijnzen achter haar pc. Je doet dit niet wanneer je een gelukkig leven leidt. Vandaar dat ik ook wat schrik heb van jullie erg heftige reacties en hierbij ben ik ook blij dat Ilse de identiteit niet meedeelt. Ja, deze vrouw heeft hulp nodig. Maar ik vind het wel sterk dat ze zich al heeft gemeld aan Ilse en ik hoop dan ook van harte dat ze zelf de stap kan zetten om hulp te zoeken. Zonder een zwaard van represailles boven haar hoofd.
Ik hoop ook dat jullie, de betrokkenen, jullie verdriet een plaats kunnen geven en dat ze misschien ooit de kans krijgt enkele zaken uit te leggen.