Ik ben echt. En gij?
Ik besta echt. Mijn dochter is echt, mijn lief is echt, mijn huis is echt, mijn vrienden en familie zijn echt. Mijn naam is echt en met een paar eenvoudige googlebewegingen te achterhalen. Op de sociale netwerken ben ik wie ik echt ben, met mijn echte naam.
En gij?
Allez, ik vraag het maar efkes. Want gisteren kreeg ik een berichtje, via dit weblog. Of ik dat wist, dat er een mevrouw op een internetforum en op een facebookgroep heelder teksten van kerygma overnam en deed alsof Mira haar dochter was. Allez, niet Mira, maar Lola. Ook geen lelijke naam, vind ik persoonlijk, maar dat is precies toch niet zo plezant, doen alsof andermans verhalen die van u zijn. Ik viel wat uit de virtuele lucht, en puzzelde stukje bij beetje een verhaal samen. Van op dat forum, en met de antwoorden die de lieve mevrouw van de mail gaf.
Het is heel vies allemaal. Er zijn foto’s van andere mensen, en daar dan de verhalen over mijn kleine erbij. En dan nog een ander kindje. Allemaal samen gepikkediefd op het internet.
Hetgeen me het meest overstuur maakte is dat in het verhaal van die mevrouw Lola vorige week overleden is. Een septische shock na een ongeval met een handje in de roltrap. Ring a bell?
Ik was daar van aangedaan, dat ze in haar hoofd dat kindje van mijn kindje haar verhalen laat sterven. En dat ze dat doet op de manier dat mensen die ik heel graag heb bijna hun kleine kwijtwaren, drie jaar geleden.
Ik heb Michel direct op de hoogte gebracht, natuurlijk. We hebben allebei iets achtergelaten op het forum in kwestie en ik heb een mail gestuurd naar de beheerders voor een IP-adres. We zijn ermee bezig dus.
Akelig is dat, dat ik weet dat de mevrouw die dat allemaal doet, en die zichzelf Tine noemt, dit allemaal leest. Dat ze weet dat ik het weet. Ik hoop dat ze me een mailtje stuurt, eigenlijk. Dat ze me uitleg geeft over hoe dat allemaal is kunnen gebeuren en waarom. Want ik wil dat weten, en desnoods zoek ik een andere weg, via andere instanties.
De dames van het forum, die zullen dit ook wel lezen, denk ik. Voor hen nog één iets, want ik kreeg vandaag nog een mail met twijfels: wij wisten van niks. Ik niet, en mijn onwettelijke evenmin. Mijn lief zou nooit nooit nooit zulk een zieke grap maken. Het is niet grappig en zulke dingen zullen dat nooit zijn. And really: met zijn dochter, die hij op handen draagt zoals wij hem op handen dragen? U kent ons niet, maar al wie ons wel kent zal daar gerust zijn beide handen voor in het vuur steken dat het zelfs niet bij hem zou opkomen.
En voor al de andere lezers hier. Ik ben echt. Ik hoop eigenlijk van u allemaal hetzelfde.
Sommige mensen. Enkele jaren geleden ontdekte ik een gelijkaardige copycat, die op een creatieve manier verhalen verzon over mijn lief en mij. Een gehotlinkte foto later kwam ik het spel tegen. Daar zijt ge toch even niet goed van.
Brr, ik vind het maar griezelig en hoop dat er duidelijkheid over komt.
Ik vind je vraag of ‘wij’ echt zijn terecht. Ik heb geen eigen blog (ik ben er eens aan begonnen, maar het is weer stilgevallen) en kan dus ook niet echt bewijzen dat ik echt ben – al geeft een blog daar eigenlijk ook geen uitsluitsel over. Soms vind ik het wel raar, dat ik een kijkje neem in andere levens zonder dat ik het mijne openbaar maak. Het doet soms en beetje aan voyeurisme denken, al weet ik dat jij beseft dat er mensen meelezen die je niet kent, zoals ik, en daarom ook niet gelijk wat post.
Enfin. Ik hoop dat de persoon die dit doet, geen slechte bedoelingen heeft. Alleen een héél slecht gevoel voor humor ofzo.
Zo vies, echt, ik snap zo’n mensen niet. Goede of slechte bedoelingen.
Wow, schokkende ontdekking. Da’s echt vies. Ik hoop ook dat ‘Tine’, of hoe ze ook in ‘t echt moge heten, u een mailtje stuurt en beseft dat wat ze doet écht niet kan.
Ik ben echt, en veel te eerlijk.
Hopelijk komt hier snel een vervolg op, gekke dingen.
een beetje griezelig dat internet.
En haar ongeboren kind Jip noemen. Het kan natuurlijk toeval zijn. Maar ik vraag me af wat en bij wie ze nog allemaal gepikt heeft. Serieus, dan was Annava veel toffer!
maar alé daar krijg ik de kriebels van :s hoe krijgt ge nu zoiets over uw hart, vooral dan dat deel van dat kindje… Ziekelijk.
Ge kunt er van op aan, hier is alles echt, ook al ken ik u ni, ik zou het niet kunnen om te liegen.
En terwijl ik de zin “hier is alles echt” typte dacht ik echt aan andere dingen. Stout.
Neen maar serieus: die Annava was fake? *uit de lucht valt*
Wow, das griezelig … Mag er niet aan denken.
ik heb ook geen blog, maar ben verder wel echt 🙂
Maar verder: was Annava fake? Of lees ik dat verkeerd?
En vooral: creepy hoor, zulke mensen!
Amai… dit is echt doodeng en ziek.
Hèhè, nog een paar die niet mee waren met Annava. Ik heb dat ook pas een paar maanden na het einde van die blog gehoord.
Die mensen die zo’n verhalen verzinnen krijgen waarschijnlijk te weinig aandacht in het echte leven? Misschien een vreemde uiting van een vorm van jaloezie?
Ik heb het ook ooit meegemaakt dat iemand op een forum vertelde dat mijn lief en ik uit elkaar waren, dat ons huis was ingestort en nog meer onzin. Jaloezie zeker? Want er was in de verste verte niks van aan.
Wat voor mensen houdt zich daar toch mee bezig? En vooral: waarom?
Ik sluit me aan bij Veerle, ik post zelden iets als reactie, maar ik lees en leef wel met je mee.
Ik geniet ervan om je blog te lezen. En de blogs van Lien en Michel en Lilith en nog enkele…
Ik leefde van achter mijn computerscherm mee met het bange afwachten toen Michels kleine Anna in het ziekenhuis lag en ik huilde mee telkens Lien afscheid nam van een geliefde of Lilith hartverscheurend over haar mama schreef. En ik geniet van jouw liefdevolle verhalen over de niet-meer-zo-kleine Mira!
Van op afstand. Net zoals zoveel van jullie lezers die bewonderend, verwonderd, glimlachend, genietend,… een virtueel kijkje mogen nemen in jullie leven. Dank je dat we dat mogen doen. Dat we mogen meekijken. Maar het is JULLIE leven. En daar moet iedereen afblijven! Hoe ontzettend erg wat er gebeurd is! Hopelijk komen jullie achter het wie-wat-en-hoe, want dit kan écht niet.
En hopelijk schrikt het jullie niet af om verder te bloggen… En btw, ik ben ook écht hoor, écht waar!
Ik moest ook direct weer aan annava denken. Spijtig dat er zo’n zieke mensen zijn zeg. Wat een geluk dat iemand de link met deze blog legde. Of deed ze dat zelf? Doen alsof deze blog ook van haar was???
Een psychopaat, noem ik zo iemand.Maar we weten allemaal dat wie een blog heeft of op facebook actief is zulke dingen kan tegenkomen. ik hoop maar dat het stopt en dat men kan achterhalen wie hier achter zit.
ziekelijk, maar tegelijk ook verontrustend dat mensen geen sociaal weefsel meer rond zich hebben en het dan op zo’n manier dienen te zoeken.
Euh. Ik was het niet. En ik ben echt Tine. Zal ik u nog eens laten zurfen (met of zonder rood broekje) om het te bewijzen?
“De wondere wereld van het internet”…
Gewoonweg verschrikkelijk, dit.
Ik hoop echt, Ilse, dat je snel weet hoe de vork aan de steel zit, en vooral, dat het snel stopt. Goede moed!
(En ik ben echt! En een toffe! Ik kocht de twee rode lampen van jullie! 🙂
hoe echt jij wel bent, kunnen we af en toe eens verifiëren met uw wederhelft als die op de openbare omroep hetzelfde vertelt als jij 😉
iemand die inbreekt in je leven is nog veel erger dan iemand die inbreekt in je huis
Ik ben echt en vooral gedegouteerd! Zoiets doe je niet!
Hier word ik echt eventjes kotsmisselijk van! Ik hoop dat jullie snel vinden wie het is en waarom ze het deed. En dat het stopt. Sterkte!
Dat is ziek. Zelf stel ik anonimiteit nog wel op prijs gewoon omdat ik dat niet nodig vind dat iedereen alle details weet. Maar dat wat ik wel deel is daarom niet minder echt natuurlijk.
Indien jullie ergens hulp kunnen gebruiken laat iets weten. Ik heb wel enige ervaring met zoiets opsporen.
Relevant
Alles van waarde is weerloos, zoals je zelf schrijft. Münchhausen by proxy, daar lijkt het op, ziekelijke aandachtzoekerij. Very very creepy, hopelijk houdt het snel op en krijg je gemeende excuses.
Wow. Vies. Van Annava wist ik het. Dit is toch nog andere koek. Niet echt: moet kunnen op voorwaarde dat het(over)duidelijk fictie is. Een cut en paste uit andermans levens (en dan nog precies van die mensen die ik door hun fysieke nabijheid altijd blijven volgen ben) dat is helemaal niet proper, denk ik zo. Vermoed wel dat de schuldige zich van geen kwaad bewust is. Anonimiteit op het internet. Sommige mensen denken dat het bestaat.
Oh, wat griezelig… Ik krijg er echt kippenvel van! Volgens mij doen mensen dit omdat er iets serieus misgaat in hun bovenkamer. Ik zou persoonlijk zo min mogelijk een reactie van haar proberen los te krijgen, wie weet is dat dan net niet de spreekwoordelijke druppel.
Ik hoop desalniettemin dat het je niet zal remmen in je schrijven! Ik lees heel graag mee en ook al laat ik niet altijd een reactie na, ik ben echt!
maar alé, ik ben daar dus echt niet goed van, van Annava.
Sorry dat ik er weer over begin, want het is eigenlijk niets in vergelijking met wat jullie nu meemaken.
Maar ik heb daar nog mee gemaild en alles, want we waren samen zwanger.
Ik zou er wel wat meer over willen weten (sorry, menselijke nieuwsgierigheid zeker?) maar ik weet niet of en hoe dat kan…
ow yuk, wat vies. ik had een reisblog, maar toen ik daar bij kind 1 weer wat op begon te schrijven, heb ik die privé gemaakt. gelijk op Van Katoen, dan zie je daar zo “blogkindjes” lopen waarvan je de naam en nog meer kent, dat is toch wat raar.
en nee, ik heb jou niet gezien. maar anders zou ik toch niks gezegd hebben hoor. (hallo, ik ben nele en ik lees u??) maar er was dus vast wel volk dat je herkend heeft zonder dat je ‘t weet
en verder vraag ik me ook wel af waarom, van die Tine
Brrr, dit is griezelig en ziekelijk.
Hopelijk stopt het onmiddellijk. Ik hoop ook dat je hierdoor niet minder gaat schrijven, want dit is echt een geweldige blog.
Sterkte!
allé zeg. Zo erg. Ik krijg het er helemaal koud van.
Sommige mensen doen rare dingen om aandacht te krijgen van anderen.
En al die fora, leven die nog altijd?
Helaas is dit iets ouds, en gebeurt het vermoedelijk vaker dan je denkt. Op elk forum waarop ik al langer dan eventjes ben verbleven, is het wel gebeurd. Helaas zijn het meestal de ‘erge’ verhalen, die bij mensen veel losmaken, die dan gebruikt worden. Het hoeft nog niet persé gekopieerd te worden, maar ‘t kan ook gewoon verzonnen zijn.
In mijn geval ‘verdween’ de persoon altijd als hen het vuur aan de schenen werd gelegd. Hopelijk is het in het jouwe ook zo.
Hoewel het boosheid oproept (en terecht), denk ik ook altijd: hoe diep moet je gezonken zijn dat je op zo’n manier naar aandacht gaat zoeken … ? Dan moet je of héél ziek zijn, of heel heel heel eenzaam vanbinnen.
Wreed zeg!
Het volgen van een blog dient zich te beperken tot het lezen, genieten van een mooie tekst/foto’s, en er al dan niet op te reageren. Mensen die iemand anders zn identiteit gaan overnemen, die moeten gestopt (geholpen) worden.
Hoe raar zeg. Ik zit juist tegen iemand te vertellen over Lola en dat ik daarover las op facebook enzomeer (1 van mijn fb-vriendjes die er vrij nauw internet-contact mee had). Terwijl zit ik wat twitter te scrollen op mijn telefoon (een vrouw doet nooit 1 ding alleen) en klik ik jouw link naar dit bericht aan. Ha, hoe, dus? Wat een raar toeval weer. Mijn wereld lijkt van zo’n dingen aaneen te hangen de laatste tijd.
Ik ben echt trouwens. Maar dat weet ge na mijn gil-actie van vorige week :-).
WFT??!!! f*kk*ng freaky… hopelijk wordt dat opgelost
Allez jong, te zot om los te lopen, zo iemand. Mijn lief ziet dat eigenlijk niet zitten, dat ik foto’s toon op mijn blog en de echte namen gebruik. Ik ga hem nog moeten gelijk geven…
Sinds ik in blogland rondkijk, is het mij al een paar keer opgevallen dat er nogal wat gepikt wordt zonder het origineel te vermelden. Dit verhaal slaat alles! Bah, daar zou ik toch ook niet goed van worden.
Trouwens, ik ben echt en ik meen echt wat ik zei.
Mja, onze kinderen werden ook al menigmaal gebruikt. Wij lieten ook al facebookprofielen en blogs verwijderen omdat er foto’s van onze kroost werd gebruikt om een vals verhaal aan vast te hangen.
Maar dat zijn een beetje de risico’s van ‘t vak vind ik.
Wij hebben heel veel foto’s publiek staan. Niet geheel onlogisch dat er wel eens een paar debielen mee aan de haal gaan.
En zolang wij van niks weten komen ze ermee weg en ga ik daar niet van wakker liggen.
De dag dat we het wél weten, zal niet hun beste dag geweest zijn en is ‘t gedaan met spellekes spelen. Wij hebben immers poten om op te staan en zij niet.
Voor als ge twijfelt: wij zijn kei echt! 🙂
Ik ken nog zo’n verhaal uit blogland, waarbij de dochter werd “overgenomen”. Is uiteindelijk opgelost geraakt. Meer info bij Lien en mij…
Tof hé, daar na meer dan 2 jaar op uitkomen 🙁
En ik zit er middenin, bedrogen en belogen, vertrouwen gekelderd. Dagelijks mailcontact met die ‘Tine’ of hoe ze/hij ook mag heten. Heel mijn leven blootgegeven en wat weet ik van haar/hem? Niks.
Ilse, vermoedelijk is mijn naam in de mails die je kreeg vernoemd, je mag steeds contact met me opnemen indien nodig hé. Groetjes!
Dat is echt vies! Hopelijk krijg je snel meer duidelijkheid…
Het voelt toch echt aan. Ik schrijf ook geen fictie. Maar er lopen heel wat scary mensen op deze aardbol.
ook hier een dame die belogen en bedrogen is.
Zaterdag nog tranen gelaten voor een meisje dat overleden was, nog op zoek gegaan naar een super knuffel een mooi kaartje, … maar alles om wat? Om niets of toch wel om een heel mooie les in vertrouwen.
Al die mailtjes en al die foto’s. Meeleven mee blij zijn mee verdrietig zijn, we deden het allemaal. En waarom? Ik begrijp het niet.
Wij prematuren, zij sterke prematuren zonde slangen en
Machines. Wij in zak en as, wij blij voor haar…
Nooit vragen gesteld tot dit weekend.
Tine of hoe je ook heet, aub laat v je horen en leg het me uit…ik wil
Begrijpen om te kunnen aanvaarden en naast me neer te legge
….
wow, niet goed van. heel erg mottig. ik vind da nu echt niet iets da je er maar moet bijnemen als je blogt. ik duim voor een goede oplosssing. x
Het is inderdaad niet de eerste keer dat ik zulke dingen hoor, maar het blaast me nog altijd wel van mijn sokken. Serieus, hoe kunnen mensen andere mensen zo bedriegen? Een leugentje om bestwil, daar kan ik nog inkomen. Een verhaal uitvinden omdat je je verveelt en er duidelijk voor uitkomen dat het verzonnen is, dat kan ik me ook wel indenken, ieder zijn hobby. Maar gebruik dan wel geen foto’s van andere mensen…
Maar toch niet op zo’n manier, komaan! Vooral dan als je doet alsof je kind is overleden, puur om bij onwetenden medelijden op te wekken: dat is echt ZIEK…
Oh man, kippenvel krijg ik ervan. Iemands leven zo gebruiken. Hopelijk krijgen jullie een verklaring.
Wat een verhaal…
En ik ben ook nogal geschrokken dat Annava fake was,heb toen ook eens een privé-mailtje gestuurd.