Ik ben echt. En gij?
Ik besta echt. Mijn dochter is echt, mijn lief is echt, mijn huis is echt, mijn vrienden en familie zijn echt. Mijn naam is echt en met een paar eenvoudige googlebewegingen te achterhalen. Op de sociale netwerken ben ik wie ik echt ben, met mijn echte naam.
En gij?
Allez, ik vraag het maar efkes. Want gisteren kreeg ik een berichtje, via dit weblog. Of ik dat wist, dat er een mevrouw op een internetforum en op een facebookgroep heelder teksten van kerygma overnam en deed alsof Mira haar dochter was. Allez, niet Mira, maar Lola. Ook geen lelijke naam, vind ik persoonlijk, maar dat is precies toch niet zo plezant, doen alsof andermans verhalen die van u zijn. Ik viel wat uit de virtuele lucht, en puzzelde stukje bij beetje een verhaal samen. Van op dat forum, en met de antwoorden die de lieve mevrouw van de mail gaf.
Het is heel vies allemaal. Er zijn foto’s van andere mensen, en daar dan de verhalen over mijn kleine erbij. En dan nog een ander kindje. Allemaal samen gepikkediefd op het internet.
Hetgeen me het meest overstuur maakte is dat in het verhaal van die mevrouw Lola vorige week overleden is. Een septische shock na een ongeval met een handje in de roltrap. Ring a bell?
Ik was daar van aangedaan, dat ze in haar hoofd dat kindje van mijn kindje haar verhalen laat sterven. En dat ze dat doet op de manier dat mensen die ik heel graag heb bijna hun kleine kwijtwaren, drie jaar geleden.
Ik heb Michel direct op de hoogte gebracht, natuurlijk. We hebben allebei iets achtergelaten op het forum in kwestie en ik heb een mail gestuurd naar de beheerders voor een IP-adres. We zijn ermee bezig dus.
Akelig is dat, dat ik weet dat de mevrouw die dat allemaal doet, en die zichzelf Tine noemt, dit allemaal leest. Dat ze weet dat ik het weet. Ik hoop dat ze me een mailtje stuurt, eigenlijk. Dat ze me uitleg geeft over hoe dat allemaal is kunnen gebeuren en waarom. Want ik wil dat weten, en desnoods zoek ik een andere weg, via andere instanties.
De dames van het forum, die zullen dit ook wel lezen, denk ik. Voor hen nog één iets, want ik kreeg vandaag nog een mail met twijfels: wij wisten van niks. Ik niet, en mijn onwettelijke evenmin. Mijn lief zou nooit nooit nooit zulk een zieke grap maken. Het is niet grappig en zulke dingen zullen dat nooit zijn. And really: met zijn dochter, die hij op handen draagt zoals wij hem op handen dragen? U kent ons niet, maar al wie ons wel kent zal daar gerust zijn beide handen voor in het vuur steken dat het zelfs niet bij hem zou opkomen.
En voor al de andere lezers hier. Ik ben echt. Ik hoop eigenlijk van u allemaal hetzelfde.
Okay, da’s echt vies … en eng. Yuk.
Zo creepy… Ik hoop voor jullie (en voor Mira!) dat het snel opgelost geraakt!
Dit is het scenario van een slechte film gewoon. Helaas wel echt deze keer… Akelig zoals je zelf zegt!
En Annava fake?? Daar val ik ook totaal uit de lucht!
VIES
ik begrijp dat dat anoniem bloggen
en anoniem reageren hoe dan ook niet
net daarom blog ik met naam en voornaam
één iemand, geen gezever
Creepy, hoe ziek moet je daarvoor in je hoofd zijn? Ik zou niet weten waarom je iemand anders zijn verhaal zou vertellen alsof het je eigen verhaal is?
Ik ben echt, al heb ik nu al heel wat weken niks meer geschreven, misschien maar goed ook?
Oei … ik ben ook echt! En mijn blog ook (www.sabine2302.wordpress.com).
Creepy mensen allemaal. En seriously, die Annava was fake? Zucht …
Beikes dat is vies. Ik ben wel wie ik ben. Soms net iets teveel op internet naar mijn gevoel
Ik weet niet wat ik lees hier…djeezes…
Annava, dat was toch ook iemand die ooit blogde?
Hopelijk lost dit mysterie snel op.
Succes,
Katrien (echte dame achter tijdtussendoor).
:: De teksten op Kerygma.be
Alles op dit weblog mag in principe als fictief beschouwd worden, dat is veiliger voor ons allemaal.
Soms lijkt het misschien anders, maar gaat u er voor het gemak maar van uit dat alles verzonnen is.
Ehum…
:o)
ben hier echt een beetje van van de kaart, wat bizar en eng.
echt ben ik wel, maar mijn naam niet. mijn werk brengt met zich dat ik niet door iedereen via de zoek machine gevonden wil kunnen worden. maar als ik ‘ ik’ zeg, bedoel ik ‘ ik’ en niet heel iemand anders en als ik ‘ mijn kind’ zeg dan bedoel ik er een van die die ik gebaard heb.
sterkte.
@valerie, waarom kopieer je maar de helft?
” De teksten en foto\’s op kerygma.be zijn van mij.
Er geldt een Creative Commons licentie op alle inhoud op dit weblog, en een seintje als u iets gebruikt zou fijn zijn.”
@pieke: omdat enerzijds de auteur claimt “echt” te zijn, maar in de “disclaimer” staat dat alles als fictief beschouwd mag worden.
De ene persoon schrijft dus “echte” zaken die als fictief beschouwd mogen worden, een andere persoon schrijft fictieve zaken die voor waar aangenomen worden.
Ik doe hiermee geen uitspraak over de plagiaatpraktijken die derden plegen. Het tweede stuk m.b.t. auteursrechten was dan ook irrelevant voor mijn reactie.
Echt eng … Ik ben echt en ook wel ‘Tine’, maar wel een echte Tine. En ik vind het al erg dat deze ziekelijke dame zichzelf ‘Tine’ noemt, dus voor jullie moet het echt wel vies zijn en ongelooflijk schrikken zijn.
En het is inderdaad ook niet de eerste keer dat ik zoiets hoor, op fora waar mensen aandacht zoeken door heelder verhalen te verzinnen, die medelijden en aandacht van andere meelevende mensen oproepen. Ik denk dat ze hier een kick van krijgen, dat ze te weinig aandacht en sensatie kennen in hun eigen leven. Dat hun eigen ellendige leventje niet voldoende is … En dan lopen ze tegen de lamp en verdwijnen ze, of beginnen ze in het rond te schoppen.
En van annava, daar val ik ook van uit de lucht. Ik vond altijd al dat ze wat aandachtszoeker was, dat er in haar leven wel ongelooflijk veel gebeurde … Maar ik gaf haar toch het voordeel van de twijfel, want dat doen echte mensen, die het goed menen. En daar sta je dan …
Maar ik ben dus een echte Tine en ik lees je graag. Doe zo verder!
Ware het niet zo in triestig en ziekelijk en vies gewoon, ‘k zou er mee kunnen lachen …
Elke, nr 14 hierboven in de commentaren, verwoordt perfect wat ik hierover wil zeggen.
En verder: mijn rimpels, mijn grijze haren, en de rest van mezelf, helemaal echt allemaal. Behalve die twee valse tanden 🙂
Aan jouw echtheid heb ik nooit getwijfeld. Dat komt gewoon niet in mij op.
Hopelijks wordt alles snel uitgeklaard. Sterkte! En gewoon verder doen hoor!
Ook ooit iets gelijkaardigs meegemaakt. De dader bleek volgende hoek af te hebben: http://nl.wikipedia.org/wiki/Pseudologia_phantastica
Hopelijk is die ‘Tine’ nu een halt toegeroepen, maar ge kunt daar weinig tegen beginnen, hoor. Tot zolang de freaks je niet écht iets misdoen (fysiek of zo), worden veel klachten simpelweg geseponeerd. Helaas.
Het grote nadeel van bloggen-zonder-paswoord: niet weten wie er allemaal meeleest en op internet zijn we allemaal mooie blonde stoten met een universitair diploma eh? 😉
Baai dzu weej: ik ben echt en ongevaarlijk.
ge hebt mij al gezien. ik u ook. we zijn echt. ik word bang van de verhalen die gij meemaakt. over annava, schilderijen en nu dit.
ik hoop ervan bespaard te blijven. kmoe er ni aan denken.
wurg ze met dat haar op uw tanden!
Ik ben zo’n typische (veronderstel ik) bloglezer. Ik lees op geregelde tijdstippen blogs van mensen die ik persoonlijk ken en kom af en toe – wegens wat doorgeklik – op andere terecht, waar ik dan soms eens blijf hangen. Ik reageer zelden of nooit, gewoon omdat ik dat altijd een beetje raar blijf vinden, zeker bij bloggers die ik van haar noch pluim ken… én ik denk dat op diezelfde manier soms ook mensen bij mij/ons (op onze meer privé gezinsblog) komen… én dat is dan maar zo, je kan het internet niet controleren én je kan nooit zeker zijn wie er wel of niet meeleest…
Maar wat er nu hier allemaal verschijnt vind ik best verontrustend, zelfs zo dat ik wel eens reageer.
Een leven verzinnen is gewoon idoot (tenzij je een boek schrijft), maar een leven kopiëren is gewoon beangstigend – ook enorm zielig trouwens – én heel pijnlijk voor de betrokkenen. Ik kan me inbeelden hoe boos jullie zijn (ik zou zelf woest worden moesten er foto’s van mijn kinderen ergens anders opduiken), maar ook hoe frustrerend want ga daar maar eens achter… In elk geval, om op je vraag – in een lange epistel – te antwoorden: ja, ik ben ook echt!
Brr. Griezelig gewoon! Ik hoop dat je snel duidelijkheid krijgt. Bah zeg.
Enne, ik ben ook “echt” hoor. Je hebt me ook al wel eens gezien, al weet ik niet of ik me toen als Inktvos heb voorgesteld. Ik ben dat gekke ding dat onlangs jouw tuinmeubilair heeft overgekocht.
Maar allez zeg?! Pas maar op, want hoe ziek moet/kan je zijn om zoiets te doen. Wat me wel opvalt/verontrust zijn de connecties die er blijkbaar zijn: dat ‘Tine’ compileert uit toch al ten minste 3 (en mss zijn er wel meer?)heel nauw-bevriende gezinnen, niet? Dat lijkt mij iemand te zijn die jullie alle 3 kent, of er toch een fixatie voor heeft. Enig idee of ‘Tine’ ook stuff geplagieerd heeft van mensen die jullie helemaal niet kennen? Er zit een stevige detective in mij, als ik dit soort zaken hoor/meemaak dan pluis ik me te pletter; en ik ben zeker in jou ook. Go for it, pak ze!!!
Ge zou al schrik krijgen om een persoonlijke blog bij te houden… Ik mag er niet aan denken dat iemand Antje ‘gebruikt’. Brr.
En die Tine, da’s een creepy mens. Meer kunt ge daar niet over besluiten, denk ik. Ik hoop dat het opgelost geraakt.
And for the record: ik ben echt en soms veel te eerlijk, internetgewijs.
Net zoals zovelen ben ik een gewone blog lezer, zonder te reageren, al leef ik mee, al lach ik met de verhalen en nog zoveel meer… Ik neem mij voor om vanaf nu meer te reageren, en hopelijk doen anderen dit ook.
Ik vind dit ziek.
Veel sterkte!
Moh!
Bah, ik zou daar toch verder mee gaan.
Vind dat ook totaal niet normaal, groot gelijk om u erin vast te bijten en iets aan te doen.
Ik lees je blog nu al een tijdje, ben hier eigenlijk opgebotst via de blog van Lien (en daarop ben ik terecht gekomen via haar echtgenoot, die een jaargenoot is van mij, hebben veel van onze tijd gesleten in de Universiteitsstraat, maar ook wel op veel aangelegenheden van Politeia 😉
Dus ja, ik ben ook echt
Griezelig gewoon! Al is dit iets waar mijn wederhelft mij al jaren voor waarschuwt (gij met uwe facebook en blog altijd 😉 en waarop ik altijd “mor zeg, gij zijt toch wel een beetje paranoia zenne” antwoord. Niet dus.
Pfff.
Oh shit ik vind dit eigenlijk heel heel heel eng! De anonimiteit waarmee een dader tewerk kan gaan vind ik echt vies. Dit zijn dus blijkbaar de gevaren van het internet waar ze u altijd voor waarschuwen, en die ik eigenijk altijd een beetje lachend wegwuifde a la:’ och als ge uw gezond verstand gebruikt gebeurt dat niet’. Ja dus wel. Mijn vertrouwen in de mensheid heeft vandaag weer een klein mokerslagje gehad 🙁 Jeetje.
en btw; ik zou dit ook niet zo laten, ik zou daar ook mee verder gaan.
‘k Had er bij Michel al over gelezen. Dit is echt ziekelijk.
‘k Heb al geweten van mensen die hun eigen dood faketen, om dan onder een nieuwe naam terug te komen. ‘k Heb geweten van iemand die volledig het leven van haar zus (die dus blijkbaar een veel interessanter leven leidde) als het hare beschreef, tot die zus dat dus te weten kwam. Dat was ook heel erg zielig. Maar verhalen over kleine kindjes stelen, dat is nog een stap verder.
Ik hoor over deze blog zoveel goeds dat ik hier efkes moest komen lezen. Maar wat een verhaal om mee te beginnen. Vies idd. Maar uw laatste bericht brengt precies al een oplossing in zicht.
Brrr. Griezelig! Tinternet… het is me wat. 8 jaar geleden ben ik zo ‘gestalkt’ geweest door mijn online dagboek. Kreeg doodsbedreigingen en nachtelijke telefoontjes. Ben naar de politie geweest toen.
Maar ik lees in je recentste bericht dat een oplossing in zicht is. Hoop het zo voor jou (en je gezin).
Ik heb een hele tijd niet meer durven bloggen, maar sinds een jaar of 3 blog ik weer. Zo’n verhalen blijven constant in mijn achterhoofd rondspoken.
Sterkte!!
Euh…? Nie normaal! Allez, wie doet da nu? Hoe schraal moet uw eigen leven zijn dat ge het leven van een ander jat en het nog op een drama laat uitlopen ook. Manmanman, er loopt wat los op ‘t straat!
Op ons blog zijn we ook echt. Mijnheertje Koekepeertje (M.K.P.) is mijn zoon en die noem ik ook soms bij zijn naam – Gaëtan. Zelfs H.T.B (Halve trouwboek) en ikzelf, Christel kan je er vinden. Wie ik ben ben ik!!!
Ik zou niet weten waarom ik een alter-ego zou moeten aannenemen. Ik deel wat ik wil delen!
Jakkes!
Al die heftige reacties hierboven (op 4 dagen tijd 83, zie ik) zijn op zich al een verklaring waarom mensen dit doen.
Hoe sensationeler, hoe mooier, hoe beter, hoe specialer, hoe spraakmakender je berichten zijn, hoe meer reacties je krijgt. Iemand die behoefte heeft aan die aandacht, maar ze om welke reden dan ook niet krijgt, is met alle nieuwe media, maar enkele klikken verwijderd van interessante verhalen, die hem/haar die aandacht kunnen opleveren.
Ik weet dat ik met mijn reactie tegen de stroom in roei en misschien niet begrepen zal worden, maar ik vind het een beetje jammer dat de reacties hier zo heftig zijn. Natuurlijk is het erg dat dit gebeurt, voor i. en voor Michel (die ik ook alleen maar ken via hun blogs) en voor andere betrokkenen. Ik voelde me indertijd ook ‘bedrogen’ door annava. Maar moeten we daarom met zijn allen gaan schreeuwen hoe ziek en gestoord mensen die dit doen wel moeten zijn? Misschien is het beter om er bij stil te staan dat er in onze maatschappij mensen zijn die erg eenzaam zijn, die het misschien niet zo gemakkelijk ‘maken’ in het leven (het echte leven én het internetleven), die onzeker zijn en nog onzekerder worden als ze succesblogs en succesverhalen en gelukkige verhalen lezen op het www. En die naar een verkeerde methode grijpen om ook aandacht te krijgen, om ook positieve reacties te krijgen. En laat ons, blogsters, eerlijk zijn: vinden het we niet allemaal fijn als we veel reacties op een berichtje krijgen? Als mensen met ons meeleven?
Ik praat niet goed wat die vrouw gedaan heeft, zeker niet, maar ik zou graag wat meer mildheid zien. Mildheid die i. in haar volgende berichtje toch ook toont. Nu lijkt iedereen haar te veroordelen, terwijl niemand het fijne van haar beweegredenen lijkt te kennen.
En als afsluiter: ikzelf blog anoniem, ja. (Maar de verhalen komen wel uit mijn echte leven.) Ik heb een goede reden voor die anonimiteit. Mensen die me kennen, zoals Lien (www.lienweb.be), begrijpen dat ik anoniem blog. En als mensen zich storen aan die anonimiteit, moeten ze maar niet meer bij mij komen lezen.
ik was het trieste lot van Lola ook tegengekomen via dat forum, er enorm van aangedaan…en dan blijkt zoiets allemaal verzonnen te zijn. Hoe ziek kan je zijn. Benieuwd of jullie “Tine” gaan vinden en effectief een waarom te horen gaan krijgen…
Wij hebben met ons aprilkindjesgroepje ongeveer hetzelfde meegemaakt maar dan een jaar of 8 geleden…ze gebruikte ook foto’s van andere kindjes, ze zouden in Dubai oid gaan wonen en haar dochter stierf uiteindelijk aan een hersenvliesontsteking. En sommige van onze foto’s gebruikte ze dan weer op een ander forum met een andere alter ego.
Wij waren plotsklaps onze internetnaïviteit kwijt. Maar een uitleg hebbn wij eigenlijk nooit gekregen. Jammer, want dat hadden wij graag geweten.
Tegelijk verontrustend en schrijnend vind ik het.