Every single time.
Zullen we het eens over de colruyt hebben? Of bij uitbreiding elke supermarkt waar ik ooit een voet binnengezet heb? Zullen we het eens hebben over waarom u altijd de snelste rij weet te kiezen en ik eindeloos sta aan te schuiven? Ja?
Want echt. Verklap mij alstublieft uw geheim, want ik kan het blijkbaar niet: inschatten waar de rij wel vooruit gaat. Zoals vanmiddag. Ik had een rol vuilniszakken en een aftrekker nodig. Dat laatste is geen proper Nederlands, ik weet het, ik weet het. Maar ik ken het correcte woord niet, of ik ben het vergeten. Gebeurt wel vaker als het over huishoudtoestanden gaat. Alleszins: het is zo’n ding waar u uw poetshulp een dweil omheenslaat, zodat ze niet op haar handen en knieën uw vloer moet properdweilen, ocharme het schaap. Iemand? En terwijl u bezigbent: wat is eigenlijk het correcte woord voor een sjas? Om de wc door te sjassen?
Maar ik dwaal af. Bygones. We stonden in de supermarkt. Met een aftrekker en een rol vuilniszakken. Aan elke kassa zo’n drie wachtenden, en mijn strategie is dan: zoeken naar de karren met het minst boodschappen in. Want minder boodschappen, dat is minder lang scannen, en dus sneller bediend. Logica. Edoch: logica is niet van toepassing op supermarktrijen. Zoals deze middag.
Kar en klant 1: betaalt met maaltijdcheques. Altijd miserie.
Kar en klant 2: normaal. Maar kent kassierster en slaat uitgebreid geanimeerd babbeltje.
Kar en klant 3a en 3b: hoogbejaarde moeder en haar dochter. Boodschappen moeten op twee rekeningen geplaatst worden, en elk individueel apart klein item moet nog bediscussieerd worden “want van wie was dat nu weer”. En echt, ik zweer u dat ze elk een courgette uit het zakje met twee courgettes haalden om apart te laten wegen. Mijn ogen vielen bijna uit mijn hoofd van het rollen.
klant 4 was ik. Ware het niet dat er tegen dat 3a en 3b klaar waren er een mevrouw stond te wachten met twee kratten kattenvoer waarvan de kassadame blijkbaar een bonnetje van 20 cent korting vergeten in te brengen was. Vanmorgen gekocht. Weet ge’t niet meer. Neen, ik heb mijn rekening niet meer, maar ge weet toch nog dat ik hier geweest ben. (ook al is dit een supermarkt in een grote stad en ziet u waarschijnlijk honderden mensen per dag, dan weet u toch nog dat ik deze ochtend kattenvoer kocht). Ik was zelf al aan het zoeken naar 40 cent in mijn portefeuille, maar de kassadame was mij voor. Het zal ook voor haar een lange dag geweest zijn, denk ik.
Een aftrekker en een rol vuiniszakken. 32 minuten aan de kassa. Zucht. U mag mij altijd vertellen hoe u dat doet, de snelste kassa kiezen, want het is duidelijk dat ik jammerlijk faal.
boodschappen : altijd om 12u, tijdens de middagpauze. Efficiëntie à gogo want iedereen die dan komt boodschappen doen is gehaast wegens terug aan het werk moeten om 13u. De bomma’s en andere tijdrovers zitten op dat moment aan de patatjes.
Check 1: keuze cassière. Niet te jong, niet te oud. Ervaren maar niet levensmoe. Niet babbelen met omgeving.
Check 2: mensen die aanschuiven. Sukkelaars die traag inladen en betalen of mensen die van aanpakken weten. Geen vrouwen boven de 50 laat staan bejaarden. Jonge mensen betalen vaker met kaart en sparen minder vaak punten.
Check 3: inhoud en grootte van de kar. Hebben mensen eigen zakken mee? Niet teveel flessen of onstapelbare items. Liever twee grote karren dan vier mensen met -10 items.
En altijd uw smartphone bij de hand voor als de verveling toeslaat.
Ik zou het voortaan gewoon zo doen als Lorenzo van Recensiekoning: http://www.recensiekoning.nl/2012/01/51831/kleine-ergernissen-voorkomen
Ter info: een ‘aftrekker’ is in het schoon Vlaams een vloertrekker of kortweg, gewoon een trekker. En om uw toilet door te trekken, gebruik je ook een … trekker, jawel 🙂 (maar ik vermoed dat je tegenwoordig van een ‘duwer’ moet spreken).
Maar een middel om de juiste kassa te kiezen, kan ik niet zeggen, want ook wij kiezen steeds de verkeerde kassa (een supertrage medewerker, een nieuwe jobstudent, een prijs die moet opgezocht worden in de pc, iemand met een probleem met zijn rekening a
an de kassa, een artikel dat niet geprijsd is, enz.)
Optie 1 : je bent voor het kassageluk geboren en dan kom je per toeval in de juiste rij terecht.
Optie 2 : je bent een wiskundig genie dat een ik weet niet hoeveelstegraadvergelijking met te veel variabelen kan oplossen in no time.
Optie 3 : je kent de kassierster en knipoogt dat het mag vooruit gaan, en voor de zekerheid bedank je haar nadien voor de snelle afhandeling. Iedereen heeft wel eens nood aan een schouderklopje. Succes nadien gegarandeerd.
Oh, kassaverhalen vind ik altijd geweldig. Ik zou er een boek over moeten schrijven, want ik kies ook altijd verkeerd. Ik lees mee in de hoop op interessante tips.
Wat ik soms doe is aan een lange rij gaan staan naast een lege kassa. En dan eens verveeld kijken. Als ge dan sjans hebt roepen ze om dat Daisy (ofzo) aan de kassa gevraagd wordt en dan kunt ge al aan die lege kassa gaan staan. (om dan meestal tot de ontdekking te komen dat er nóg een lege kassa was)
héla pietel ! wat is er mis met vrouwen boven de 50 ? boven de 60 ja daar kan ik nog inkomen … ( sorry zusje)
ilse , misschien boodschappen doen als de winkel net open gaat, als je maar 2 zaken nodig hebt ben je als eerste terug aan de kassa. Hoe zeggen ze dat ” morgenstond ….”
Wie zijn dan toch die mensen in die snelle rijen? Ik sta ook altijd achter die irritante bonnenverzamerlaars. En bon 1 mag dan niet in combinatie met bon 2 gebruikt worden, misschien moeten ze ervdan toch maar iemand bijroepen. Grrr.’
Ook hier afgeleverd om nr aantal karren en hun inhoud te kijken, maar om op te passen vr aantal personen per kar en hun persoonlijkheid (voor zover mijn ervaringsdeskundigheid dit kan inschatten, maar dat neemt toe, Oef)… en het chitchat-gehalte v d kassamadam. Enkel i colruyt karinhoud laten primeren. Succes! 🙂
Ik stuur mijn lief. Of mijn dochter van 12. Dat kun jij binnen 10 jaar dus ook doen, nog even geduld.
Ik doe zelfscanning tien keer sneller en je moet amper wachten.
Maar ik ken u probleem. Ik heb dat overal. Op de luchthaven, in het museum…. overal waar ik kom gaan de rijen niet vooruit!
met die geschrankte kassa’s bij de colruyt is het inschattingsvermogen over de snelste/kortste rij enorm gedaald, vind ik
vloerwisser en jachtbak!
geen tips voor snelle kassa’s, maar inderdaad in de gaten houden of er een nieuwe kassa opengaat.
Een rij studenten doet het altijd goed. Die hebben geen maaltijdcheques, betalen meestal ook niet cash (hebben ze nodig op café) en veel kopen ze niet.
Verder zorgen dat ge, aan de colruyt, niet de kassa hebt waar het leeggoed die shift geregeld wordt. Da’s funest voor de snelheid.
Ook belangrijk: de juiste cassière. In onze colruyt ga ik voor Saidyah, Ellen, Theo, Kelly of Arne. Schikkers vermijd ik als de pest.
Als ik drie of minder items heb, vraag ik aan de persoon voor me of ik er efkes tussen mag – tenzij die ook weinig items heeft. Niemand weigert dat.
Meestal heb je toch een kassa voor minder dan 10 artikelen? Die gaan veel vlotter. Je kunt ook je kinderen meenemen en elk kind in een aparte rij plaatsen. Als één van je kinderen aan de beurt is, kun je met je kar daar naartoe rijden met de woorden: ‘Dat is mijn kind, van mij. Ik ben de biologisch moeder, aan de kant.’
Ik kan geweldig boos kijken. Zo geweldig boos dat ik achteraf beschaamd ben. Maar daar heb ik dan tijd voor, om beschaamd te zijn, want het ging wel vooruit.
ik ga altijd in de rij staan met mensen met jengelende kinderen: dat gaat ook goed vooruit: de ouders willen er vanaf zijn en de kassiersters hebben hoofdpijn 🙂
Tip 3 van Pietel pas ik de laatste tijd vaak toe en die werkt goed: liever 2 volle karren dan 4 karren met tien items. Het is het zoeken naar de betaalkaart/rosse centjes en het afrekenen dat vaak meer tijd vraagt dan het uit- en inladen van de kar.
ik mocht eens een hele rij voorsteken ‘laat die madam met haar kindjes maar eerst, voor ne keer dat ze niet bleiten’. oh, wat voelde ik me toen goed!
voor die kleine hoeveelheden ne spupermarkt kiezen met selfscan, op een nanoseconde zijt ge buiten. en voor andere boodschappen: collect & go of iets gelijkaardig. ‘s avonds in uw luie zetel shoppen en de volgende dag op minder dan 5 minuten betaald & afgehaald.
Ga ne keer naar den buurtwinkel waar;-)
En anders zaterdagochtend om 08u27 drie minuten te vroeg op de parking van de Colruyt in je wagen wachten voor opening, tesamen met die drie andere stumpers. Of vrijdag om 20u als de winkel tot 21u open is.
Kom gezellig op ‘den boerenbuiten’ wonen!
We laten mensen met minder dan 10 artikelen nog altijd spontaan ‘voorgaan’!:)
Tegen sluitingstijd naar de Colruyt gaan…ideaal!
ik zie naar de Colruyt gaan als een uitstap. Ja, ik heb ook weinig tijd op overschot, en ja, ik kijk ook wel effe rond of er niet een rij is met minder gepensioneerden en gasten met een kar vol cara die gaan proberen onderhandelen over de prijs.In mijn lokale Spar haal ik er overigens zonder veel problemen de maniakken uit (soms 2 of 3 per rij) waarvoor ze de polies gaan bellen. Maar hey: er zijn véél dingen waar ge als 21st century dubbelverdienerdertiger stress over kunt kweken, maar een rijtje in de supermarkt ain’t one for me. En indien wel: count your blessings, want dan zijt ge à l’aise…
Lang leve zelfscannen!
Uw lief (en kind(eren)) meenemen. Allemaal in een andere rij aanschuiven. Succes verzekerd!
(Ik ben degene die dan achter zulke mensen staat, en plots, in de plaats van een man met een pakje kauwgom, een heel gezin voor zich krijgt met een maandvoorraad aan eten, 34 kortingsbonnen, en heel veel kleingeld. Dolletjes.)
Collect & Go al geprobeerd? Zelf geen ervaring mee, maar ‘t schijnt handig te zijn.
ik sluit me aan bij de visie van Stijn.
Ik bekijk de rijen, maak een keuze en kijk dan niet meer naar het tempo waaraan de andere rijen wel of niet opschieten. Het is niet de werkelijke tijd waar je stress van krijgt, maar je ‘beleving’ van die tijd. Als je focus ligt op je ambetant gevoel en je frustratie neemt die alleen maar toe, en daar wordt je niet beter van …
doorsjassen is doorspoelen!
Ik ga er standaard vanuit dat het lang zal duren en dan valt het meestal erg mee !