Misschien dat ik nog iets inhoudelijks schrijf ook, maar nu ben ik vooral kwaad. Pardon.
Hé, u daar met uw smartphone op twitter en facebook. U met uw iPad vol meningen en tijd om die online te verkondigen, tijdens en buiten de werkuren. U bent het die in de gazet van vandaag staat onder het kopje dat de Vlaming de staking niet moet. Gezien?
Ja inderdaad. De burger, die is tegen de staking. U las het – u volgt uw actualiteit, nietwaar – overal, en u heeft uw meningen knikkend bevestigd gezien. Daar in uw aangenaam warme huis (de thermostaat springt aan een uurtje voor het opstaan, dan is de kilte zo fijn gebroken) tijdens uw ochtendkoffie. U, de burger, bent goed bezig.
U bent de burger, zo blijkt. Niet de mama van twee die slechts deeltijds gaat werken omdat één van de kinders vaak ziek is en opvang niet gemakkelijk is. Die heeft geen tijd en geen geld om online meningen te hebben.
U bent de burger. Niet die gast die in ploegen aan den band werkt en elke maand moet scharten om rond te komen. U bent de burger, niet die 15% van de Vlamingen onder de armoedegrens. En ook niet het grote aantal procenten dat daar net boven zit, en dat ploetert om te overleven.
En mijn god: wat is dat confronterend, dat u het bent. U bent mijn tweeverdieners-eigenhuis-fijnejob-elkjaaropvakantie-peergroep en ik schaam mij diep over uw kortzichtigheid. Want de staking, het is een schande, zo hoor ik u roepen. Wij willen werken, wij nemen onze verantwoordelijkheid in tijden van crisis. Ik schaam mij diep, omdat u net geen verantwoordelijkheid neemt. U denkt aan uzelf, niet aan de anderen. En voor u luidruchtig protesteert: met anderen bedoel ik niet “mensen die het even goed hebben als u” maar mensen die het minder goed hebben dan u.
U hoeft van mij niet te staken. Dat doe ik tenandere ook niet, want het zijn examens. Dus gaat u vooral werken, als u dat wilt. Maar ik zou het bijzonder fijn vinden als u zou stoppen met clichématig te schelden op mensen die wel staken. Mensen die wel actie voeren. Omdat het water hen aan de lippen staat en de nieuwe veranderingen hen wanhopig maken. Want 30 januari is het verheffen van een stem, door een groep mensen die dat niet doet op forums en twitter en facebook. Probeer daar verdorie eens wat respect voor te hebben.
Ik las het ergens, en kan het niet beter verwoorden dan dit: De bovenkant van de middenklasse vecht met de onderkant er van. Ondertussen lachen zij die de crisis niet voelen met ons.
Voor de rest zijt ge heel flink, lieve burger. Met uw profielfoto’s van “Ik staak niet” (kijk eens, meester, hoe verantwoordelijk ik ben. Toe, geef mij een schouderklopje.) en uw gevatte sarcasme. Ik ben er zeker van dat uw baas u zeer dankbaar zal zijn.
Ook ik heb met “veel burgerzin” Nick Roskam’s brief op mijn facebook gezet omdat ook ik, ja de burger, tegen de staking ben. Omdat ik geloof in wat Dhr Roskam zegt: “wat ben je met verworven rechten wanneer je ze niet kan betalen”? Wat dan met de minder bedeelden? Dan krijgen ze helemaal niets meer. Ja, ik heb een eigen huis, een plek onder de zon etc. Ik werk er ook voor. Elke dag opnieuw. En ik werk 4/5, omdat ik ook voor de kinderen wil thuis zijn, dus mijn loon is helemaal niet zo çavakes. Ik geloof alleen dat er andere manieren bestaan om iets duidelijk te maken dan staken. Want die arbeider aan de band, hoe gaat die maandag op zijn werk komen? Met de wagen die hij niet kan betalen, of met de bus die niet rijdt misschien?
Ik staak maandag. Uit solidariteit, jawel. Voor mij persoonlijk valt er niet veel mee te winnen, ik behoor tot de goed opgeleide, behoorlijk verdienende, interessante job hebbende tweeverdiener. Ik zal er financieel zelfs behoorlijk bij inschieten, bij zo’n dag weddeverlies.
En toch staak ik. Waarom?
1) het gebrek aan ernstig overleg met de vakbonden over sociale maatregelen. Dit is het ondermijnen van ons overlegmodel dat al decennia draait, en het niet au sérieux nemen van de vertegenwoordigers van de werknemers. Moeten ze dan zomaar alles doen wat de vakbonden willen? Neen. Maar hen wel ernstig nemen als gesprekspartner, en niet op amper een paar dagen (in december) allerlei eenzijdige maatregelen nemen.
2) uit solidariteit dus. Met degenen die het minder goed getroffen hebben: langdurig werklozen die een nog lagere uitkering gaan krijgen (de huidige ligt al onder de armoededrempel), vrouwen (ja, ook ikzelf dus eigenlijk) die nog moeilijker aan een volledige loopbaan voor hun pensioen gaan geraken), mensen die al voor tijdskrediet e.d. gekozen hebben en nu minder pensioenrechten gaan opbouwen (contractbreuk eigenlijk). En ja, met sommige argumenten voor de staking ben ik het ook niet eens. Maar de balans helt toch over naar ‘pro’.
3) om mee te werken aan een tegenbeweging tegen het dominante rechtse, neo-liberale discours. Ja, het is crisis, maar nee, ik ben niet akkoord dat IEDEREEN dan maar moet inleveren. Sommige mensen moeten helemaal niet inleveren, integendeel. En sommige mensen moeten juist nog veel meer inleveren. Gewoon een kwestie van rechtvaardigheid.
Voilà . En ter info: ik ga heel mijn stakingsdag besteden aan mijn vrijwillgersengagement, dus ik ga wel degelijk werken maandag. Alleen niet betaald.
Mijn grootste probleem is niet zozeer dat er gestaakt wordt, maar wel dat er veralgemeend wordt.
Persoonlijk zit ik in een heel slecht paritair comité waar er geen meter vooruit wordt gekomen om nieuwe of betere overeenkomsten te maken.
Als ik zou willen blijven doen wat ik nu doe en wil doen (wat hoogst onwaarschijnlijk is gezien de aard van dat PC), dan zal ik altijd weinig blijven verdienen, zal mijn weekendwerk en overuren niet vergoed worden, zal ik gaan anciënniteit kunnen opbouwen en ga zo maar voort. Ik kies er inderdaad voor om deze job uit te oefenen, maar ik kies niet voor het erbarmelijke kader er rond.
Er wordt dan wel gestaakt mét recht en reden voor heel veel mensen, dat betwist ik niet, maar vanuit mijn standpunt zijn er nog teveel gaten in het net.
Bijzonder spijtig om vast te stellen dat u in uw pseudo-intellectueel betoog een faux-discours hanteert dat u paradoxaal genoeg net wilt aankaarten, namelijk de verregaande polarisatie.
Er zijn brave lieden die staken uit rechtvaardigheid. Op die golf surfen echter veel salonprofiteurs mee die geen enkele reden hebben om te staken. Of staken de overheidslieden die halftijds werken en1200 euro netto per maand verdienen omdat ze het slecht hebben?
Hetzelfde geldt voor de ‘anti-stakers’. Met recht en reden zijn er hardwerkende mensen die hun bedenkingen hebben bij de huidige stakingsactie(s). Je zal maar eens een jonge freelancer zijn die hard moet werken om de eindjes aan elkaar te knopen. Véél harder dan véél mensen die wel staken. Spijtig genoeg zijn er dan ook conservokapitalisten die op deze golf meesurfen om elke vorm van staking als belachelijk te bestempelen.
Waar de huidige situatie om vraagt, is een beetje relativering, humor, ironie en poëzie.
Jij daar, in plaats van rond een vuurton te staan en belangrijke knooppunten te blokkeren, neem je wagen en bel massaal aan in Laken om gratis te tanken aan de privépomp.
Ja, jij daar, in plaats van rond te sloffen in roodgroenblauwe vuilniszakken met uw bijpassend petje en luidklinkende toeter, neem een pollepel vast en ga soep serveren bij Poverello.
Misschien is het de paternalistische toon die uitgaat van het artikel. Of het bijna Victoriaans romantiseren van die arme moeder aan de band. Misschien is het gewoon het zien van al die comments die denken dat het minder zwart wit “wij tegen zij” is als je tegen de middenklasse spreekt. Niemand is suburbia en iedereen is tegen. Comments trouwens die volmondig instemmen met hoe moeilijk het is om rond te komen maar wel mooi geplaatst werden tijdens de werkuren.
Misschien is het omdat er ietwat naïef wordt vanuit gegaan dat iedereen niet alleen weet waarvoor hij staakt maar dat iedereen ook staakt voor de goede zaak.
Misschien komt het omdat tot mijn verbazing staken, en zeker op dit moment, blijkbaar sowieso de beste oplossing zou zijn.
Misschien is het omdat gegarandeerd de helft van alle stakers op een partij gestemd heeft die nog rechtser is dan de partijen die nu in de regering zitten.
Misschien is het omdat 1 stem voor mensen blijkbaar niet voldoende is. Een gekozen regering die daarna nog moet overleggen met een gekozen vakbondsleiding geeft mij als zelfstandige het gevoel dat ik een stem minder heb om uit te brengen.
Maar waarschijnlijk komt het gewoon omdat ik burgerij ben, de werkende mens niet snap, Daens nog nooit gezien heb en als ik niet staak, omdat ik niet wil én niet kan, blijkbaar geen verantwoordelijkheid wil nemen.
Hoe dan ook, ik schaam me niet, tenzij dan misschien een beetje plaatsvervangend hier.
Moest er gestaakt worden om voor de mensen voor wie het echt nodig is, dan geef ik je overschot van gelijk. De situatie van deze mensen moet aangapakt worden
Maar hoeveel procent van stakers behoord niet tot de groep van tweeverdieners? Zijn alle onderwijzers, het NMBS personeel, arbeiders en bedienden, … nu plots single of alleenverdiener!
Er wordt maandag gestaakt om verworven en onbetaalbare rechten in stand te houden en niet om de onderlaag van de samenleving een beter leven te geven.
Check die openingszin van comment 54:
“Bijzonder spijtig om vast te stellen dat u in uw pseudo-intellectueel betoog een faux-discours hanteert dat u paradoxaal genoeg net wilt aankaarten, namelijk de verregaande polarisatie.”
Ja hallo maat. Kan er mij iemand eens een woordenboek doorgeven?
Allez allez.
“Bijzonder spijtig om dat je net doet wat je andere mensen verwijt, namelijk de wereld als zwart-wit voorstellen”.
Serieus: als het allemaal gemakkelijke woorden moeten zijn in een discussie, is het ver gekomen. 🙂
@bentenge: ongeacht of je voor of tegen bent en daar argumenten voor aandraagt of gewoon wat meebrult met de rest van deze of gene zijde; volgens het woordenboek is massahysterie “waanzin die een groot aantal mensen tegelijk in zijn greep houdt”. Ik denk dat dit geen slechte omschrijving is, niet?
Ja, ik ben ‘de burger’, lid van een gezin met twee inkomens, twee wagens, drie kinderen en alle luxe die ik wil. En ik staak niet, NET OMDAT ik bereid ben in te leveren op hetgeen ik nu verdien.
Ik heb ook bedenkingen bij het gratuite getwitter en het stakingsbashen, maar maak me toch de bedenking dat de vakbonden een probleem hebben als zo’n groot deel van de bevolking zich tegen de staking verzet, en dat ze dat probleem onderschatten. Het zou misschien helpen als ze iets beter communiceerden over het hoe, het waarom en de timing van die staking.
Toch weer mooi meegenomen, zo’n verlengd weekend. Daar doen we het toch voor! En als we daarbij 95% van de bevolking gijzelen, dat nemen we er maar bij. We moeten toch bewijzen dat we de macht hebben om het land lam te leggen.
Zo zie. Dat zijn best veel reacties. Merci en alles. Ik zou graag bij iedereen persoonlijk iets antwoorden, maar het ontbreekt mij echt aan tijd daarvoor momenteel. Bedankt aan de mensen die met open vizier discussiëren en het kunnen oneens zijn zonder te beginnen schelden. Het is eens wat anders dan alle “vuile profiteurs, egoisten, werkonwillige onverantwoordelijken die in hun plastiek zak bier willen zuipen op een extra vrije dag” waar ik zo veel over gelezen heb de laatste dagen. Want dat is waar ik mij aan stoor, wel degelijk. Ik vind dat niet erg dat u voor of tegen de staking bent, maar dat vreselijk harde uithalen overal, vanuit de luie zetel: verdrietig word ik daar van.
Goofbal, om dus op uw vraag te antwoorden: mijn frustratie is wel degelijk dat een groep antistakers die mening twitteren of bloggen en in profielfotookes zetten en dat dat door de media opgepikt wordt en als de mening van \”de burger\” veralgemeend wordt.
Aan de meneren uit 54 en 55: dat is hoe ik schrijf. Dat mag hoor, want het is mijn blog en ik doe hier keihard mijn goesting. Al efkes, en er zijn nog wel mensen geweest die dat niet leuk vonden. Die komen dan niet terug, en dat geeft niet. Even goeie vrienden.
Voor de rest weet ik ook niet of het iets zal opleveren, maandag. Ik hoop het, want er zijn dus wel degelijk mensen die keihard getroffen worden door de besparingen. Veel harder dan u en ik. Zie mijn post hier net onder.
En tot slot: tom en michel, merci, ik heb zo hard gelachen dat er cola over mijn toetsenbord is gemorst.
Ik ben die burger die niet altijd even goed rondkomt, die ook in de problemen zit door de dalende koopkracht, die schulden heeft en daar ook nog mee moet rondkomen, die wss de eerste pensioenleeftijd niet haal, laat staan de 2de, en mijn mening? Gaat es ergens staken waar et uitmaakt. Ga es gvdme ni op de tenen staan van al die mensen die het idd slecht hebben, want uiteindelijk zijn et enkel die die ge stoort en wie nog minder geld gaan hebben om rond te komen, omdat ze weer een dag niet op hun werk geraken. De regering gaat er nix van voelen, maar wij wel. Wél werken en geen geld of belasting innen richting staat, dat zou pas terecht staken zijn, maar dat durven ze dan weer niet… Een bende achterlijke idioten, zijn het…
Het is alsof we in hongerstaking gaan omdat ze ons geen eten geven…
Hoi…
je hoort het misschien niet graag :-), maar uit dergelijke terechte verontwaardiging halen goedmenende jonge syndicalisten energie om hun vakbonden terug meer ‘jong’ en ‘back to basics’ te maken. Inclusief alle begrip voor de bedenkingen bij het actiemiddel ‘staking’. Maar daar wordt (traag maar zeker) werk van gemaakt.
Tussen de commentaren hier een bescheiden portie vooroordeel en vooral warme solidaire mensen. Jullie sieren de mensheid!
En ja maandag zal ik als goeie tweeverdiener ook staken, uit solidariteit, maar vooral omdat ik geloof dat het anders kan én moet.
Natuurlijk staken wij in het onderwijs. Iedereen die lesgeeft heeft nu een langer weekend, alle studenten krijgen een langer weekend en de staat moet ons loon niet uitbetalen en krijgt dus meer reserve om pensioenen uit te betalen. Dat was toch waarvoor wij staakten, niet? 😉
Ilse,
je voert een ogenschijnlijk mooi en warm pleidooi, geschreven met een te benijden idealisme dat vecht voor meer echte solidariteit en zoiets kan ik alleen maar toejuichen. ware het niet dat ik het oneens ben met enkele boude uitspraken en in se met de gehele kern van je inhoud. Je aanzet waarbij je automatisch enkele zaken invult, veralgemeend en voor waarheid verkondigd, enkel en alleen om een contrast uit te vergroten en een wij-zij verhaal te creëren vind ik persoonlijk al een slechte start. Om dan verder te gaan in het schetsen van een naief beeld waarbij iedereen die staakt een arme drommel is die voor z’n voortbestaan durft te vechten en iedereen aan de zijlijn laffe, makke zelfgenoegzame navelstaarders zijn, doet me op den duur vrezen dat je opinie eerder onbewust voorgekauwde propagandataal is.
Als ik zo vrij mag zijn om ook besluiten te trekken, de kern van uw betoog en de zogezegde kern van de staking van maandag is om tegen de aangekondigde besparingen een halt toe te roepen of op z’n minst een krachtig signaal te geven.
zoals velen hierboven al schreven, zal dat in praktijk waarschijnlijk niet veel uithalen, maar das niet erg, het volk komt op straat en laat z’n stem horen, voelt zich even, al is het maar door z’n medekameraden gehoord en gesterkt en we kunnen weer even verder ploeteren en foeteren op de niet-kameraden.
Wat mij het meeste stoort aan uw betoog en aan de “zogezegde” bedoeling van de staking is dat het helemaal niet biedt waar de mensen echt nood aan hebben. En als ik schrijf mensen, bedoel ik alle mensen, niet alleen die alleenstaande moeder maar ook de tamme tweeverdieners, en ook de bankdirecteurs, de politici en de vluchteling uit Syrie. Ja want die vluchteling heeft het misschien nog moeilijker dan die alleenstaande moeder en heeft niet eens de tijd of de middelen om naar de staking te komen maandag. Laat staan dat het hem/haar kan schelen.
Wat mensen echt nodig hebben is moeilijk om in een paar zinnen neer te schrijven, maar het komt neer om op een andere manier te gaan leven, met z’n allen. Wat mensen volgens mij niet nodig hebben is het gaan betogen om terug méér deel te mogen uitmaken van een systeem dat contraproductief is voor het menselijk welzijn en alle belangrijke levenswaarden uitholt tot een verkoopbaar goed.
Het met z’n allen achterna hollen (en hiermee bedoel ik uiteraard niet iemand die worstelt om voldoende eten op tafel te krijgen) van dat hogere doel van alsmaar meer, voor mezelf en nadien misschien ook m’n kameraden, maar er is niks meer….
Kortom, volgens mij zijn vele mensen die de eindjes niet meer aan elkaar kunnen knopen een slachtoffer van het systeem en van de menselijke aard, en niet van de besparingen, net zoals de zichzelf verrijkende bankdirecteur een slachtoffer is van het systeem en de menselijke aard.
en gaat deze betoging in feite niet ver genoeg, is ze niet echt genoeg en dient ze de verkeerde belangen.
Wat een eenzijdige visie! Respect komt bij mijn weten nog atlijd van twee kanten. Ik ken talloze collega’s die geen tweeverdieners zijn, die het moeilijk hebben en toch tegen staking zijn. Echter, minstens de helft van hen wordt overstelpt met haatmails wanneer zij willen gaan werken. Een ander deel wordt belemmerd op weg naar het werk, want de stakers verhinderen iedereen die niet hun mening volgt om te werken. En dan verschiet ervan dat heel wat mensen die beu zijn??? En na de zoveelste staking op korte tijd, ook eindelijk eens reageren? Moesten de stakers respect op brengen voor andere meningen en iedereen die wilt werken gewoon naar zijn werk laten gaan, ze houden al heel wat minder reacties uitlokken. Kijk, het is duidelijk dat er heel wat verschillende meningen zijn omtrent de staking en de voorbije stakingen, maar heel wat mensen zijn het gebrek aan respect van de stakers tov mensen die willen werken grondig beu! De wegblokkades, de haatmails,… en ja dan gaan de mensen al eens gefrustreerd reageren via twitter en facebook. En ik begrijp hun frustratie, want ik zal zelf nog moeten afwachten of enkele heethoofden mij wel gaan laten werken maandag.
Mensen vinden nogal snel excuses om zichzelf niet verantwoordelijk te stellen voor de problemen waarin ze zitten.
Niemand verplicht je om kinderen te maken.
Later komen ze erachter dat ze op school toch beter hadden gestudeerd.
Besef wel dat het moeilijk is om uit zo’n situatie te geraken maar wees niet boos op de mensen die wel de juiste keuzes maken en de kansen gegrepen hebben.
Het is niet eerlijk om de werkende bevolking te laten opdraaien voor alle andere, zo’n draagkracht hebben we niet.
Laat de grootste bedrijven wel belastingen betalen, schaf die hoge bonussen van bankdirecteurs af, stop met al dat belasting geld in banken te pompen die er toch maar mee gokken, haal al die kaviaar politiekers uit die raden die riant vergoed worden.
En gebruik dat geld voor mensen in armoede ipv de gewone werkende burger uit te zuigen. Voor zo’n staking zou ik begrip kunnen opbrengen maar niet voor zo’n ondoordachte nutteloze staking.
Goed geschreven!
U slaat de nagel op de kop!
Bedankt voor dit mooi geschreven stukje, en trek u niks aan van de negatieve reacties, want inderdaad, de mensen die nu tijd hebben om negatieve commentaar te schrijven zijn meestal niet dezelfde mensen die op het werk zitten en maandag gaan staken 🙂
Mooi geschreven stukje!
Ik ga echter niet staken, al snap ik de stakers wel en draag ik hen een warm hart toe, ik voel zelf de nood niet. Ik geloof namelijk niet in stakingen, niet op deze manier, ik geloof niet dat het land platleggen voor 1 dag iets zal veranderen. En eigenlijk geloof ik ook wel dat veel maatregelen noodzakelijk zijn en dat er andere manieren zijn om daarover te discussiëren dan via een staking. Ik vind een staking het allerlaatste redmiddel, maar ik vrees dat het in kracht is afgenomen door het te pas en vaak ook te onpas inroepen ervan.
En mijn baas houdt niet van stakers, dat ook, en we zijn al een beetje onderbemand waardoor het nu al te lang duurt eer we de mensen hun centen kunnen terugstorten, dus ik ga daar niet nog een schepje bovenop doen. Maar iedereen die zich geroepen voelt mag van mij zeker en vast gaan staken. Ik zal aan u denken van achter mijn bureautje.
Nee mevrouw, U bent er over !
Moesten de vakbonden ‘modern’ dan was er een stakingsdag op een zondag of zaterdag. Maar nee altijd op maandag of vrijdag voor een lang weekend natuurlijk.
En waarom staakt men ? Tegen de besparingen ? tegen de hervormingen van een sociaalzekerheidssysteem die goed was in de jaren 60 maar nu niet meer.
Nee mevrouw , deze vakbonden zijn conservatieve organisaties die vooral de status quo prediken , aprés moi le deluge is hun motto.
Ze zouden beter staken en betogen om oudere werknemers aan het werk te krijgen, allochtonen aan het werk enzovoort
Diegenen die nu NIET staken tegen de sociale afbraak, moeten later niet komen klagen over de sociale afbraak.
Dat ze het geld gaan halen waar het zit!!
Beste Ilse,
Ik kan je geen gelijk geven. U heeft gekozen voor 2 kinderen en een halftijdse job. Reageer dan niet door twee verdieners in het slijk te sleuren die gekozen hebben voor hun ambitie. Dat is een grondwettelijk recht. Ikzelf woon en werk in India voor een periode van vier jaar, daar heb ik voor gekozen. En ja ik heb een mooi huis en een huis aan de zee. Ik ben op mijn 17 jaar gaan werken en door zelfstudie tot mijn 45ste jaar bereikt wat ik nu heb.
Ambitie is het wat veel mensen ontbreekt. En met uw artikel genereert u uw eigen frustratie af.
Deze staking is vooral een gemiste kans. Er wordt nu gestaakt om het brugpensioen van een beperkte groep 50-plussers veilig te stellen: dat viel toch op te maken uit de communicatie van de vakbonden tot nu toe. Bijna 40 jaar pensioen, dat is niet rechtvaardig, zelfs niet in tijden van hoogconjunctuur.
Maar waar waren de vakbonden toen er miljarden en nog eens miljarden aan borg cadeau werden gedaan aan de banken? Want dat is de hoofdoorzaak van deze besparingsronde. De vakbonden zijn het al decennia gewoon mee aan tafel te zitten met de kapitalisten, om mee te delen in de buit. Een miljard voor de bedrijfsleiding, een miljard voor de aandeelhouders, een miljard voor de werknemers, enzovoort. Heel comfortabel, maar dat heeft de syndicaten wel in slaap gesust – ze schieten enkel nog wakker als de directe financiële belangen van henzelf en hun leden in het gedrang komen, zoals de kapitalisten waar ze mee samenwerken. Daarom kan ik niet anders dan sceptisch zijn als de vakbondstop “het algemeen belang” inroept als verantwoording.
De Indignados en de occupy-beweging zijn veel geloofwaardiger als dragers van het sociaal protest.
Als men tegen de banken en hun crisis is, alle begrip, maar de staking zal die banken niet raken, maar wel de reële economie die tastbare goederen en belangrijke diensten produceert.
Als we de banken willen raken, wel heren vakbonden, jullie zaten in het bestuur van Arco, Ethias en co. Vereffen eerst eens jullie eigen rekeningen, slik het eigen verlies, alvorens de staat er voor te laten opdraaien en dan hypocriet te klagen als diezelfde staat diezelfde lasten doorschuift naar de burger.
Iedereen die de banken voor hun eigen risico’s wil laten opdraaien moet de eigen risico’s en verliezen ook slikken.
Wauw, ik begrijp niet dat clichématig staken, waarin het succes naar aantal stakers beken wordt en niet naar het uiteindelijke resultaat, zo veel humaner is dan je mening ventileren op een online communicatiemiddel (zoals jij trouwens doet, via dit blog).
Ik loop al een week kwaad te zijn, om het asociale egocentrisme van de stakers en jij bent net kwaad om het omgekeerde. Op zijn minst zijn we alletwee kwaad om een (voor ons fundamentele) reden 😉 Ik wens je het allerbeste!
Ik heb er begrip voor dat mensen ontevreden zijn, maar denken ze nu echt dat ze door te staken het grote kapitaal treffen. Nee, ze treffen juist weer de gewone man. Bestaan er geen andere acties? Ik geef een voorbeeld: op mijn werk is men niet tevreden over het eten in de kantine. Breng allemaal eens, onverwacht, je eigen boterhammekes en thermos mee. Zal veel meer uithalen en zo tref je de mensen die “schuldig” zijn….
Beste Ilse,
ik woon in een veel te duur huurhuis zonder isolatie (met als gevolg een maandelijkse energiefactuur van bijna driehonderd euro). Mijn vrouw en ik gaan beiden voltijds werken (ikzelf tot 70 uur per week) en verdienen net niet genoeg om op het einde van de maand zelfs maar 20 euro te kunnen sparen. Elke maand is het ploeteren om rond te komen. Net daarom ga ik niet staken. Omdat ik mij bewust ben van het feit dat als we nu niet ingrijpen het later veel moeilijker zal zijn. Omdat ik later nog een pensioen wil, al is dat op een hogere leeftijd van zij die maandag in vuilzakjes gaan scanderen dat het allemaal de schuld van een ander is en al zal het bedrag veel lager liggen dan nu. Omdat ik solidair ben met zij die na mij komen. Het is onze schuld, omdat we het veel te lang hebben laten aanslepen. Het is onze schuld omdat we toegestaan hebben dat het zo uit de hand gelopen is, met ons vervroegd pensioen, ons brugpensioen, onze TBS en andere egoïstische formules. Wij hebben de mrndrn in de vuilniszakken het gevoel gegeven dat alles kan en alles vanzelf komt. Wij hebben hen het gevoel gegeven dat zij niet verantwoordelijk zijn en dat ze alles mogen afwentelen op de volgende generaties. We moeten nadenken hoe we op een menswaardige, aangepaste manier met zijn allen langer kunnen gaan werken. Daarom staak ik niet. Het is gemakkelijk anderen verwijten naar het hoofd te slingeren, tussen twee examens door, terwijl mama en papa de studies betalen. Ik hoop dat, eenmaal mama en papa op vervroegd pensioen zijn en u zelf kinderen heeft, u zelf nog genoeg zal overhouden om uw kinderen te laten studeren. Als ik de stakers bezig hoor twijfel ik daar sterk aan.
Tussen haakjes, die mama van twee is waarschijnlijk blij dat ze halftijds bij haar kinderen kan zijn. Financieel kan het ook geen probleem zijn als haar partner nog gaat werken – tegemoetkomingen genoeg voor kinderen. Geen partner? Dan heeft mevrouw zelf in 2 op 3 gevallen de scheiding aangevraagd. Commentaren schrijven kan makkelijk met een tweedehands computer en het goedkoopste internetabonnement.
En wie in ploegen aan de band staat, verdient helemaal niet slecht. Misschien zelf eens aan de band gaan staan bij wijze van studentenjob, dan kan u eens horen hoeveel geld ze wel niet hebben om hun wagens te tunen.
Tenslotte:
De maatstaf die wordt gehanteerd voor armoede is de grens van 60% van het mediaan netto equivalent inkomen. Hierbij wordt geen rekening gehouden met een woning in eigendom. Wanneer het totale netto-inkomen van een huishouden zich onder deze grens situeert, is er sprake van een verhoogd armoederisico. Volgens de gegevens van EU-SILC 2010 behoorde 14,6% van de Belgische bevolking tot de groep met een verhoogd armoederisico. Dit betekent concreet dat 14,6% van de bevolking niet beschikt over een inkomen van 973 € netto per maand of 11.678 € netto per jaar voor een alleenstaande en 2.044 € netto per maand of 24.524 € netto per jaar voor een huishouden bestaande uit twee volwassenen en twee kinderen (bron: FOD Economie – Algemene Directie Statistiek en Economische Informatie: EU-SILC 2010).
We nemen mee:
– die armoedegrens is niet comfortabel, maar evenmin mensonterend, en wie er net boven zit moet niet ploeteren om te overleven.
– Bij die 14,6% zitten ook nog huiseigenaars… zonder huur of hypotheek te betalen is zelfs een inkomen onder de armoedegrens nog altijd geen reden tot paniek.
Dus omdat u niet tevreden bent met beslissingen van de regering moeten de bedrijven maar boeten? 90% van de stakers doet mee omdat ze zichzelf hierdoor stoer vinden, of omdat ze daardoor een extra dag verlof kunnen lospeuteren.
Indien dit echt ging over de “slechte” beslissingen van de regering, waarom wordt er dan niet tijdens het weekend actie gevoerd? Omdat ze anders een vrije dag zouden moeten opofferen?
Snap je dan niet dat het kliekje dat achter deze staking zit, in de regering zit waar tegen gestaakt wordt? Dit is manipulatie waar Machiavelli blij van zou worden. En jij manipuleert actief mee. Onbewust, maar meer waarschijnlijk bewust.
En IK zou me moeten schamen?!
Beste Ilse,
Ik vind uw betoog erg moedig echter kortzichtig en zelfs schandelijk. Ik ben tegen deze staking omdat diegene die nu het hardst roepen om wel te staken NIET de mensen zijn die maandelijks rondkomen waarover jij schrijft en het zeker NIET voor deze mensen staken.
Amper een kleine minderheid weet überhaupt waartegen of waarvoor ze staken.
Het merendeel van de anti-stakers zijn juist de groep die het hardst getroffen worden door de maatregelen genomen door de regering. En niet enkel in hun oh-zo-gegeerd pensioentje.
Maar zij beseffen maar al te goed dat staken niet de juiste mensen zal treffen.
Ik vind het schandelijk dat u zich schaamt voor mensen zoals mij.
Mensen die maandelijks +1200eur afdragen aan de staat omdat ze GRAAG werken. Daar komt eind deze maand nog eens 50EUR bij dankzij één van de maatregelen.
Inderdaad, tweeverdieners-eigenhuis-fijnejob-elkjaaropvakantie-peergroep, die daarvoor van 6u ‘s ochtends tot 17u ‘s avonds voor werken. En het is niet iedereen zomaar in de schoot geworpen.
Ik vind het ook walgelijk dat het hebben van kinderen tegenwoordig te pas en onpas gebruikt wordt om bepaalde meningen op te dringen. U hebt daar normaal gezien zelf voor gekozen.
Mensen die onder de zogenaamde armoede grens leven worden door de staat meer dan voldoende gesteund. Ik denk minstens 1x per maand aan hen, als ik mijn loonbriefje opendoe en zie dat mijn +1200EUR goed besteed wordt.
Mocht ik ooit tegenslag tegenkomen hoop ik ook zo opgevangen te worden.
Alleen vrees ik ervoor of dat het geval zal zijn.
Het zijn wij, 30-ers, die tegen de staking zijn die ook langer zullen moeten gaan werken en daarvoor waarschijnlijk minder pensioen zullen ontvangen dan zij die nu op de piketten staan.
Het zijn wij die extra afgestraft worden omdat wij van onze werkgever bijv. een bedrijfswagen krijgen omdat dit land werken en ondernemen afstraft wordt met torenhoge belastingen.
Het zijn wij die net een dure woning hebben aangekocht met onze zuurverdiende en zwaarbelaste centjes en nu onze fiscaal voordelen afschaft of verminderd zien worden.
En u schaamt zich voor ons?
Wat met de meerderheid die nu op de piketten staan:
Zij die een mooi groot huis gebouwd hebben toen deze perfect afbetaald kon worden met slechts 1 inkomen.
Zij die eens hun woning afbetaald zonnepanelen op hun dak gelegd hebben en daarvoor nog rijkelijk beloond werden door de overheid (2x fiscale aftrek).
Zij die klagen dat ze nu effectief op pensioen kunnen gaan op de wettelijk daarvoor voorziene leeftijd. En dat omdat anders de pensioenen onbetaalbaar dreigen te worden.
Zij die de meeste collectieve rijkdom ooit hebben gekend en weigeren te besparen.
En toch schaamt u zich voor ons…
Het is straf dat wij ‘tweeverdieners’ weer op de korrel worden genomen… Wij gaan met 2 gaan werken om ons een huis te kunnen kopen. Wij kunnen goed leven en hebben niet te klagen. Maar het is wel telkens bij ons dat ze het geld komen halen. Stijgende energieprijzen, verlagen van het belastingsvoordeel op hypotheek, langer werken, extra belasting op firmawagen… wij werken hard voor ons geld en willen daar ook van genieten. Ik kan GEEN respect opbrengen voor die staking omdat het niets uithaald. Dat de werklozen en weet ik wie allemaal getroffen worden kan en wil ik niet voor verantwoordelijk gesteld worden. Zoek een job en stop profiteren. Dat profitariaat is de oorzaak dat we steeds meer moeten bijdragen om onze welvaartstaat te onderhouden. Maar nee dat wil men niet horen. Ja de regering is verantwoordelijk voor de situatie waarin we nu zitten. Verplicht iedereen om een job te zoeken en verlaag de uitkeringen na 1 jaar. Het zijn altijd dezelfde die staan te roepen dat mensen die werken het gemakkelijk hebben. Moeten wij solidair zijn en morgen onze firmawagen afgeven en te voet ons werk doen. IK DENK ER NIET AAN… Egoistisch van mij? Ik denk het niet. Want al diegenen die nu staan te roepen zouden morgen onmiddelijk onze firmawagen aanvaarden. Wel wake up: we hebben er ook voor moeten werken, we hebben geen cadeaus gekregen…
Stop met al dat gezever. Misbruik moet aangepakt worden zowel onderaan de sociale ladder als bovenaan. Maar wij ‘burgers’ met huis, firmawagen edm zijn niet de schuldigen.
Beste Ilse,
U slaat de nagel op de kop! Solidariteit is ver zoek in de hedendaagse maatschappij…
Mooi verwoord ! Ik ben zelf een rijkere middenklasser, maar ik voel een grote sociale verbondenheid met de stakers. Het is ongelooflijk hoe weinig solidariteit er is; een nieuwe generatie ja-knikkers heeft de laatste weken zijn lelijkste gezicht getoond !
U, U die klaagt over de mensen die hun ongenoegen uiten op facebook, twitter en weet ik nog wat met onze iphones , ipads en alles wat daar bij hoort, u denkt dat u op ons (de mensen tegen de staking) moet klagen maar zelf zit u hier toch ook weer uw gal uit te spuwen op internet. Wij beseffen goed genoeg wat er ons te wachten staat maar in tegenstelling zoals u zijn wij niet zo dom om te denken dat alles plotseling opgelost zal zijn door even de Belgische economie plat te leggen. Mijn ouders allebei arbeiders en ik een student aan de hogeschool zullen evenzeer slachtoffer zijn maar wij zijn slim genoeg om te beseffen dat er iets moet gebeuren. En als er al iemand het recht heeft om te staken zijn wij het wel de studenten die nog moeten beginnen aan onze carrière en die waarschijnlijk nog veel langer zal moeten werken als de meeste arbeiders die hier het lef hebben om te durven klagen. En als u denkt dat u indruk maakt op de regering met deze staking bent u in mijn ogen helemaal wereldvreemd ik die maandag op mijn examen moet geraken, de mensen die wel willen werken die normaal het openbaar vervoer gebruiken. De mensen die volgens u hun geld zo hard nodig hebben. Als het dan zo erg is waarom gaan ze dan niet gewoon werken voor hun geld in plaats van weeral een dag niet te gaan werken en geen loon te krijgen, als je je dat kunt permitteren zal het wel niet zo slecht gesteld zijn denk ik. Of misschien had u gewoon nog eens een dag extra verlof nodig of een goed excuus om op straat u eigen is goed zat te drinken. Ik vind het een schande dat u nog maar durft zeggen dat wij kortzichtig zijn. Mijn ouders moeten ook hard werken voor elke cent die zij verdienen. En ik heb ook 2 jaar in een fabriek gewerkt voor ik terug ben gaan studeren dus als die mensen zo hard te klagen hebben moeten ze ook maar iets ondernemen om hun leven beter te maken, en u moet niet het lef hebben om te zeggen dat ik gemakkelijk praten heb want ik heb een vriendin in een gezin met 4 kinderen opgevoed door een alleenstaande moeder die nu avondschool aan het volgen is om een eigen zaak te starten. Maar nee het eenige dat de Belgen doen is klagen en zagen over hoe slecht het hier toch er is wereldwijd een crisis en ik denk dat wij het in België nog heel goed hebben, maar het is door mensen zoals u en iedereen die maandag gaat staken dat ons land nog verder en verder de put induwt misschien moet u daar is aan denken voor u hier het lef heeft om ons onverantwoord te noemen. Dit bericht werd trouwens getypt op mijn laptop die ik helemaal zelf betaald heb van mijn weekendwerk want sommige mensen werken ook nog inplaats van alleen maar te klagen en te zagen over dat ze meer moeten verdienen.
Voor mij maakt de hele heisa rond de staking een ding zeer duidelijk: zowel de door de regering genomen maatregelen als de reacties hierop zijn nogal ondoordacht en een teken van het voortschrijdende individualisme en de “NU”-cultuur (met dank aan twitter en facebook). Noch voorzitters van werkgeversorganisaties die klagen omdat hun op vierwielige statussymbolen zwaarder belast gaan worden “uit jaloezie”, noch militanten die om 22.10 treinen met werkende mensen op weg naar Antwerpen-Centraal bestormen, getuigen van de solidariteit met de werkende mens waarop ze zich beroepen. Het is zeer cynisch dat woorden als “solidariteit” en “verantwoordelijkheid” voornamelijk opduiken ter verantwoording van in se negatieve gebeurtenissen. Het enige dat we kunnen hopen is dat de nood aan en het verlangen naar politici met een langetermijnvisie niet zal leiden tot een sluipende golf van semi-autoritaire regimes. Wie denkt dat dat zwartgallig is moet maar naar de Oost-grenzen van Europa kijken en naar landen als Hongarije.
Tot slot, “grootverdieners” als mezelf hebben inderdaad de neiging om te vergeten dat om onze rijkdom te verwerven, we disproportioneel meer beroep doen op gemeenschapsmiddelen al is het maar omdat we meer gebruiken maken van infrastructuur als wegen of ondersteunende diensten e.d.m. Mochten we berekenen wat de werkelijke kost aan de gemeenschap is, dan ben ik er niet van overtuigd dat het bedrag van een uitkering van 800 euro per maand de reele kosten dekt van de gemeenschapsinfrastructuur en -diensten waarop grootverdieners en ondernemers maandelijks een beroep doen.
Mochten we als maatschappij eens beginnen om op een volwassen manier om te gaan met een crisis, en echte verantwoordelijkheid en solidariteit te tonen?
Waarom kunnen werkgevers geen maatregelen voorstellen die betrekking hebben op hun eigen welvaart en vakbonden maatregelen die betrekking hebben op hun eigen achterban? Waarom is het zo moeilijk om met resultaatsverbintenissen te werken, een beetje zoals een Europese directive?
Medeleven is mooi
Je lot in eigen handen nemen veel beter
En dat doe je niet door de schuld bij anderen te leggen zoals de vakbonden steeds doen
De tijd is gekomen om respect te tonen voor onze ouders en voorouders, dus staken tot we af zijn van de dictatuur van de macht en het geld, en het normale denken terug de zielen gaat verwarmen, want dat het dringend nodig is lees ik iedere dag.
U kan mij nog steeds niet het nut van een staking aantonen. Om ‘uw stem te laten horen’? Moet men daar een heel land voor platleggen? Het effect op de beslissingen van de regering zal 0,0 zijn, en dit heeft een goede reden. Men heeft geen keuze. U geeft in uw kritiek totaal geen notie van internationale en historische context. Eén blik op de verhouding tussen sociale zekerheid en bevolkingspiramide (en de prognoses), één blik op de historische opstapeling van onze staatsschuld vanwege onze welvaart- en groeifetisj, één blik op de internationaal opkomende krachten als India, China, Brazilië e.d. leert ons dat het nu eenmaal gedaan is met ons zorgeloos luxeleventje. We hebben decennialang boven onze stand geleefd en worden nu met onze voeten op de grond gzet. En dat u mij nu komt vertellen dat diegenen die tegen de staking zijn ‘hun verantwoordelijkheid ontlopen’? De stakers zijn diegenen die de realiteit niet onder ogen kunnen/willen zien en blind willen vasthouden aan hun verworven rechten die in deze tijden nu eenmaal onmogelijk te onderhouden zijn. Wie dit ontkent liegt of snapt het niet.
En voor de duidelijkheid: ik kom jammer genoeg niet vanuit de bovenlaag van de middenklasse.
Beste Ilse,
Ik ben zelfstandige in “BVBA”, en heb het volste respect voor je mening.
Indien de maatregelen deze mensen treffen die het reeds moeilijk hebben, ben ik niet akkoord. Ik hoop echt dat dit niet het geval is.
Maar ik staak niet, want ik ben het niet eens met “waarom” “ze” staken. Meestal voor het behoud van overdreven voorrechten en door vakbonden en politici gecreëerde onrechten, o.a. te vroege pensioen leeftijd voor sommigen die … een makkelijke bureau-job hebben, zonder te spreken van diegenen die één jaar voor pensioenleeftijd niet opgebruikte ziektedagen kunnen opgebruiken, parlementariërs die vette vergoedingen krijgen voor het vroegtijdig verlaten van hun job, enz.
En wat te zeggen van kinderen van zelfstandigen die minder kinderbijslag krijgen dan andere kinderen (zijn ze minder waard? Maar dat wordt allicht stilletjesaan gelijkgeschakeld).
Laat ik twee zinnetjes plukken uit eenzelfde vakbondspamflet waarmee ik het niet eens ben:
TEGEN
Beste Ilse,
(tweede poging)
Ik ben zelfstandige in “BVBA”, en heb het volste respect voor je mening.
Indien de maatregelen deze mensen treffen die het reeds moeilijk hebben, ben ik niet akkoord. Ik hoop echt dat dit niet het geval is.
Maar ik staak niet, want ik ben het niet eens met “waarom” “ze” staken. Meestal voor het behoud van overdreven voorrechten en door vakbonden en politici gecreëerde onrechten, o.a. te vroege pensioen leeftijd voor sommigen die … een makkelijke bureau-job hebben, zonder te spreken van diegenen die één jaar voor pensioenleeftijd niet opgebruikte ziektedagen kunnen opgebruiken, parlementariërs die vette vergoedingen krijgen voor het vroegtijdig verlaten van hun job, enz.
En wat te zeggen van kinderen van zelfstandigen die minder kinderbijslag krijgen dan andere kinderen (zijn ze minder waard? Maar dat wordt allicht stilletjesaan gelijkgeschakeld).
Laat ik twee zinnetjes plukken uit eenzelfde vakbondspamflet waarmee ik het niet eens ben:
TEGEN “de berekeningen van de pensioenen op basis van het gemiddelde loon van de laatste 10 jaar i.p.v. op het laatste loon” … waardoor sommigen op het einde van hun carrière nog vlug een fictieve promotie krijgen waarvoor jij en ik betalen!
VOOR “geld nemen bij diegenen die er het meest van hebben” … je hebt goed gelezen, “NEMEN”, zo heb ik mijn kinderen niet opgevoed, en voed jij de uwe ook niet op!
Maar ik ben wel voor bedrijfswagens meer belasten (ik heb er één), pensioenleeftijd optrekken, de notionele interestaftrek afschaffen (ik maak er ook gebruik van), de banken en hun premies in het gareel houden, enz. Ik gun mijn kinderen en mijn (hopelijk 🙂 kleinkinderen ook een toekomst.
De dag dat hiervoor gestaakt wordt doe ik mee, en dat is duidelijk niet het geval!
Jean – 50-tiger
Het is bijna niet meer te geloven hoeveel mensen zich voor de kar van de vakbonden laten spannen. Voor diegenen die het vergeten zijn, bij de vorige staking heeft men het daaropvolgende weekend doodleuk het regeerakkoord goedgekeurd. Hoeveel vakbondsmensen zaten daar in de zalen toen bvb de spa unaniem de goedkeuring gaf? De tijd dat de vakbonden de werkmensen vertegenwoordigden is reeds lang voorbij. Als ze het echt zo goed menen met de werknemers dat ze dan eerst hun partijkaart inleveren en hun achterban oproepen om hetzelfde te doen. Dat is pas een signaal dat veel krachtiger zou overkomen. Nu speelt men gewoon schone schijn.
De meeste mensen zien staken als een dagje extra verlof.
Is het u nog niet opgevallen dat het altijd voor of na een weekend komt.
Bij de bonden zijn ze alleszins slim genoeg
En dan zijn er nog de mensen die verplicht worden om thuis te blijven omdat ze gegijzeld worden door stakende mensen waar de helft nog geen notie heeft waarom ze eigenlijk staken.
Lang leve de stakers, zij gaan ons redden.
Deze staking is gemaakt enkel voor de macht van de vakbonsleiders. Zij kunnen hun “beschermde ” op straat laten komen.Hiermede door het bus n trein verkeer stil te leggen gijzelen de medeburgers sie wel willen gaan werken en recht hebben op trein en bus. Wat met de schoolkinderen, studenten en hun werkwillige ouders. Dat de directie van de vakbonden staakt en niet op hun bureel komen die dag ben ik akkoord. Ik noem dit nog de tijd van Mussilino.
Beste,
even sap rood citeren over de privatisering van de POST en het meehuilen met het grootkapitaal
citaat:
De Post: privé-eigendom
Geschreven door Louis Verheyden op maandag, 06 februari 2006
Was het tijdens het congres van de PS in Flémalle? Ik verkocht Rood aan enkele congresgangers, collega’s van in de vakbond. Een zekere Di Rupo stelde er zijn “strategische consolidatie van openbare ondernemingen” voor. Volgens mijn kameraden had Di Rupo een duidelijk onderscheid gemaakt tussen deze strategische consolidatie en de zuivere privatisering, wat toch haaks zou staan op de socialistische ideeën. Ik heb geprobeerd hen te waarschuwen: waar gaan we naartoe? In 1981 deed Di Rupo de wet stemmen over de verzelfstandigde overheidsdienst en de publiekrechtelijke naamloze vennootschap. De bal was aan het rollen.
Consensus
De privatisering van de Post is een operatie van lange adem, die door de leiding van de socialistische partijen sinds een twintigtal jaren nauwgezet en op een unanieme manier is voorbereid en doorgezet. OK, het ging niet goed met de Post. De klanten werden soms met misprijzen behandeld en de sympathieke postbode nam al zijn tijd. Terwijl in Frankrijk Minitel gebruikt werd, de voorloper van Internet, werkten de postbeambten in België nog met mechanische rekenmachines.
Zijn de postbeambten van nature niet modern? Bekijk de geprivatiseerde bedrijven met een monopolie op de markt. Je zal merken dat de bureaucratie, en de behoudsgezindheid die eruit voortvloeit, ook sterk ontwikkeld zijn. Het kapitalisme bezit in een zekere mate een intern tegengif tegen de bureaucratie: de concurrentie. Deze verplicht de kapitalist te vernieu-wen of te verdwijnen. De ondernemingen van openbaar nut hebben een ander tegengif: de democratische controle door het personeel en de gebruikers.
De traditionele partijen sloten in 1975 een pact: ze beslisten samen dat de massale werkloosheid te wijten was aan een “conjuncturele” crisis en niet aan een structurele. Ze hebben toen de Post en andere openbare diensten “voorlopig” gebruikt als garage om een aantal werklozen te parkeren. Die prijs wilden ze wel betalen om de sociale vrede te behouden. Alle ministers van communicatie (De Croo, liberaal en D’Hondt, CVP) hebben massaal contractuelen aangeworven. De leiding van de Post, in de handen van de sociaal-democratie, deed maar al te graag mee met deze combine en de vakbondsbureaucratie deed haar duit in het zakje door elk voorstel tot automatisering de nek om te wringen. Automatisering werd aanzien als een “killer” van jobs. Dat sommige taken bij de Post heel onaangenaam waren, zoals ‘s nachts sorteren, en dat de mensen die dat deden vragende partij waren om van job te veranderen, dat was het probleem niet van de vakbondstop. Dat de mensen graag hun post sneller op het juiste adres aankregen ook niet. In die omstandigheden was het niet verwonderlijk dat de Post niet goed functioneerde in 1985. Maar de oplossing die de grote partijen voorstelden – privatiseren – was erger dan het bureaucratisch functioneren van de Post.
Wat betekent privatisering?
Een openbare onderneming zoals de Post of de spoorwegen privatiseren houdt heel wat meer in dan een simpele transactie van een staatseigenaar naar de privé. Het heeft zijn weerslag op de werkomstandigheden, de mobiliteit, de koopkracht van de werknemers, de interne democratie. De transactie is het sleutelelement van de privatisering. Verschillende banken zijn betaald geweest om de Post op haar “juiste” waarde te schatten en kopers te vinden. De keuze van de koper was gemakkelijk. M. Thys, de huidige manager van de Post is een oude medewerker van CVC Capital Partners, een groep kapitalisten met zetel in Londen. Zij hadden al 22% van de Deense post gekocht toen M. Thys medewerker was van CVC Belgium en manager van de Post. Was de teerling toen al geworpen? Neen, de Deutsche Post en een consortium van een Franse en de Nederlandse TPG-groep waren ook kandidaat. Na lang nadenken besloten de heren bankiers dat de onderneming ongeveer evenveel waard was als haar sociaal kapitaal, namelijk 600 miljoen euros. Toch wel raar als je weet dat de Deense post – kleiner dan de Belgische – op 1000 miljoen euros geschat wordt. Ook raar als je weet hoeveel de Belgische Post waard is enkel aan eigendom in vastgoed. Volgens de boekhoudkundige regels die de Post gebruikte, werd dit patrimonium geschat op haar aankoopwaarde: 470 miljoen euro volgens het jaarrapport van 2004! Als dit patrimonium zou worden opgewaardeerd aan de huidige marktwaarde, zou dit bedrag heel wat hoger liggen. De bank schatte de waarde van de helft van de aandelen van de Post min één op 300 miljoen euros. Maar toen kwamen de kabinetten Vande Lanotte (SPa) en Reynders (liberalen) met een geniaal voorstel op de proppen: de staat had een schuld van 300 miljoen euros aan de Post en in plaats van die schuld te betalen werd die uit de boekhouding geschrapt. Maar het sociaal kapitaal vermindert ook met evenveel en komt dus op 300 miljoen euros. Het bedrijf CVC moet dan slechts 150 miljoen euros betalen voor de aankoop van de helft van een bedrijf dat minstens 1 miljard euro waard is\”¦
Na deze heerlijke hap, aangeboden door “socialist” Vande Lanotte, heeft CVC Capital Partners de smaak te pakken. CVC vergeet haar aandeelhouders niet! Terwijl beschikbaar geld zou moeten geïnvesteerd worden in de nodige automatisering, beslist CVC haar aandeelhouders uit te betalen. En de staat? Die verbindt er zich toe de helft van de nettowinst aan de aandeelhouders uit te betalen in 2006 en 2007. In plaats van dat geld te gebruiken om de investeringen te betalen, gaat ze leningen aan bij de banken en betaalt ze interesten. Vanaf 2008 garandeert de Belgische staat een deel van de winst van 10 miljoen euros aan CVC-Deense Post. Daarmee daalt het sociaal kapitaal nogmaals! (1) De baas van de Deense Post bestempelt deze transactie als “financieel aantrekkelijk” (2). We begrijpen waarom. En wie gaat dat allemaal betalen?
Ik ben vooraan in de 20, zal dit jaar afstuderen als alles goed gaat na een 4 jaar durende studie die ik zelf heb gefinancierd dus zeg maar uit welke laag van de bevolking ik kom. Maar u zegt dat ik mijn verantwoordelijkheid niet opneem, is schandalig. Ik ben blij dat ik iets kan terug geven van wat de maatschappij al voor mij gedaan heeft door te gaan werken zodra ik kan. De kans dat ik tot mij 70 of zelfs later zal moeten werken is reëel. En als de vakbond nu niet wil bijdraaien en de huidige welvaartsstaat die we hebben (lichtelijk) wijzigt zal ik de rest van mijn korte leven na mijn 70ste zonder pensioen moeten doen terwijl ik tijdens mijn loopbaan meer belastingen zal betaald hebben dan de huidige generatie. Dat mensen niet inzien dat voltijds consumeren niet samengaat met halftijds werken verbaasd mij. En dit is niet de burger met huisje tuintje en smartphone nee dit is de student die vorige week is gaan werken om van zondag op maandag een kamer te kunnen huren omdat ik maandag examen heb in Brussel. U bent terecht kwaad over de groeiende inkomenskloof maar verdedig hen niet die het land plat leggen want dat is voor niks goed. Verdedig wel degenen die het water aan de lippen staat zoals u doet maar ik herhaal niet op die manier. Als de meerderheid niet weet waarom men staakt zal het ook wel niet zijn omdat het water hen aan de lippen staat maar uit puur egoïsme om hun toekomst veilig te stellen en daarmee de mijn te hypothekeren. En het is u die degene verdedigd die volgens mij het recht niet hebben om te klagen want wie zal er op de eerst rij lopen Ruby De Leeuw, de man die met zijn 4700 euro per maand ruimschoots toekomt. Nogmaals steun zij die het water aan de lippen staat maar die mensen zullen normaal wel gaan werken omdat een dag werken meer oplevert dan een dag staken. Dus ik heb alle recht om tegen de staking te zijn en degene die mijn toekomst hypothekeren in het vizier te nemen met allerlei middelen. Ik ga maandag namiddag trouwens pamfletten gaan uiten tegen de staking zodat men onze generatie niet langer kan verwijten dat sociale media onze enige vorm van actie is!