i. belt naar de kliniek.
Ge moet nu nog niet komen, zoetje, zegt ze aan de telefoon. En ik schrik. Want normaal is het eerste wat ze vraagt “wanneer komt ge dan eens?” en ” ik zie u zo weinig?”. Ze is wat stil en zegt niet zo veel, en ik schrik. Want normaal moet ik na een lang vertellement zeggen dat ik dan eens moet ophangen, feitelijk. Ze vertelt dat het beter is vanavond, maar dat ze vanmiddag echt niet goed was, en dat ze moe is. En dat ik de kleine niet moet meebrengen naar de kliniek want ge weet dat niet wat er nog allemaal ligt van ziektes op de gang. En dat ze baxters heeft en een zuurstofpomp en iets tegen de pijn. En dat de madam naast haar het ook op haar longen heeft.
En dat ze zeker tien dagen moet blijven. Maar dat ik dus de eerste dagen nog niet moet komen. Ik ben ook wat stil, daarmee.
ja vreemd hé dat zijn we niet gewoon van haar, maar ik spreek uit ervaring , de eerste dagen voelt ge u echt ellendig.Hopelijk slaat de medicatie aan en zal ze binnen een paar dagen al heel wat beter zijn.Nu moet ze enkel veel rusten.
Oei, mémé? Ik duim voor haar!!!
Onlangs heeft Elmo’s mémé ook enkele weken in het ziekenhuis verbleven.
We hebben ook getwijfeld, want ja, die baxters en sonde enzo, toch maar een raar zicht voor een kleuter.
Na een week zijn we toch geweest, mémé heeft er veel deugd van gehad om haar kleinzoon te zien en voor Elmo was het nadien wat makkelijker te plaatsen, dat mémé een tijdje niet bij hem zou komen op woensdagnamiddag.
Veel beterschap in elk geval!
sterkte en niet meteen het ergste denken
@sandrien – het is mijn meme, dus haar overgrootmoeder, eigenlijk.
ze is gisteren naar high care gebracht trouwens. bleh.
Oooh 🙁
Sterkte! Hopelijk voelt ze zich snel beter.
pfff 🙁
sterkte!