Begint niet é.
Dat vrouwendag onzin zou zijn, flauwekul. Commercie ook. Feminisme voorbijgestreefd en niet meer van deze tijd. Ik lees het. Begint niet é, denk ik dan.
8 maart is vrouwendag omdat, als u durft uw ogen voorbij de grenzen van het Vlaanderland te richten, iedereen ziet dat er nog zoveel vrouwen onderdrukt worden en er van gelijke rechten nauwelijks sprake is. Dat is evident, en wie dat niet wil zien is ofwel blind ofwel naïef. Denk: vrouwenhandel, kinderhuwelijken, meisjes die niet naar school mogen, eermoorden, geweld dat bij wet is geregeld. Ver van mijn bed, zegt u? En hier, in ons land van melk en honing totaal niet van toepassing?
8 maart is vrouwendag omdat sommige studenten kiezen voor een richting, niet altijd omwille van hun talent, maar omwille van hun geslacht en de cultureel en sociaal ingegeven verwachtingen. Omdat zachte sectoren, waarin meer vrouwen werken, nog steeds slechter betalen dan harde sectoren. Omdat ik al ontelbare keren heb gehoord: “oh, het onderwijs, wat een mooie job voor een vrouw. Zo thuis met de kindjes in de vakanties en al.” Omdat er nog geen enkele vrouwelijke onderhandelaar in de arena is gestuurd, met al dat regeringsvormen. Omdat vrouwen nog altijd veel meer kans hebben om in extreme armoede te belanden dan mannen. Omdat ook veel vrouwen met een carrière en drukke job het leeuwendeel van huishoudelijke en zorgtaken op zich nemen. Omdat sommige vrouwen kiezen om minder te gaan werken, wegens dat het nodig is voor het gezin, maar vooral omdat hun wederhelft het niet gaat doen. Omdat je vreemd bekeken wordt als je als vrouw geen kinderen wilt. Omdat je vreemd bekeken wordt als je wel kinderen hebt, maar nog voltijds wilt werken. Om vragen als: “goh, hoe combineer je die job met je gezin?” of “is het lief aan het babysitten?”. Vragen die alleen aan haar worden gesteld, nooit aan hem. Omdat de kledij van vrouwen in de politiek onderwerp van krantenartikels is. De kledij, bijgod, hoe absurd is dat niet? Omdat er nog steeds te veel geweld is in gezinnen. Omdat er nog altijd te veel vrouwen zijn die wegwillen, maar niet kunnen. Uit angst en uit financiële overwegingen.
En ja, er zullen altijd verschillen zijn. Vrouwen en mannen zijn niet gelijk, en ze zullen dat nooit zijn. Maar zolang ze niet gelijkwaardig zijn en zolang die verdoken en openlijke vormen van discriminatie zorgen voor ongelijke kansen, zolang zal 8 maart vrouwendag zijn. Leert er maar mee leven.
Hear, hear.
Merci, i.
Ik val hier in herhaling, met mijn merci’s precies.
dat hebt ge goed gezegd.
Oow ja! Dat je gelijk hebt en al!
Da’s gesproken!!!
Schitterend verwoord
Het meest zinnige dat ik over vrouwendag gelezen heb.
Ik ben zo blij dat iemand het eindelijk eens snapt! Ik word echt gek van al die mensen die denken dat het allemaal al ok is.
Zoals de jaarlijkse reacties op Equal Pay Day: “het is toch normaal dat er een loonkloof is als zoveel vrouwen deeltijds werken, dan is het toch logisch dat zij minder verdienen?” Ja uiteraard, maar de vraag is waaróm zoveel vrouwen deeltijds werken, natuurlijk.
Blijkbaar reageren weinig mannen op dit stuk…er moet er één de eerste zijn 🙂 Goed stukje het moet gezegd!
Ik schreef 8 maart 2010 op facebook dat ik hoopte op minder huiselijk geweld, betere kinderopvang, minder homofobie, meer alternatieve porno, meer ruimte voor andere genders, geen verkrachting en incest, een kleinere loonkloof, legale abortus, minder dwingende schoonheidsnormen (ook voor mannen), meer alternatieve sprookjes, meer vrouwen in leidinggevende functies, geen hoofddoekenverbod en evidenter deeltijds werk voor mannen. Ik sluit me dus volledig bij jouw visie aan. En dat het allemaal niet zo’n ver-van-mijn-bed-show is, toont een stuitende reportage over Italiaanse vrouwen die op tv mogen verschijnen: Il corpe delle donne te vinden op YouTube (zoek met English subtitles).
Sorry: il corpo, vandaar de English subtitles.
Inderdaad een mooi stukje, en terecht ook. Maar ik wil er ook niet op nagekeken worden als ik juist wel voor een job in het onderwijs zou kiezen omdat ik dit goed kan combineren met een gezin en als ik er juist wel voor zou kiezen om deeltijds te werken om meer tijd met mijn kinderen door te kunnen brengen. En niet omdat mijn man het niet doet, maar omdat ik het zelf zo wil. Want soms heb ik de indruk dat men (vooral vrouwen) juist dit niet meer vinden kunnen.
Hoi,
Ik lees af en toe je blog omdat je 1) een heerlijke schrijfstijl hebt en 2) je af en toe een ferm en terecht statement maakt. Waarvoor dank!
Voor het allergrootste deel eens met je, maar niet helemaal: ik denk dat er heel veel vrouwen zijn die er uiteindelijk zelf voor kiezen om toch het grootste stuk van de kindjes-verzorg-rol op zich te nemen. En niét omdat de man/de maatschappij hen daartoe dwingt. Ik heb er momenteel één al 22 dagen in het ziekenhuis liggen. Dat kind is geen 5 minuten alleen geweest, behalve als het moést(operatie, nachten op intensive care), en ik heb daarvan 95% op mij genomen. Tot ergernis van mijn man die best wel meer wou doen. Maar ik werd/word zot als ik er niet bij ben. En hij heeft dat niet. Is hij daarom een slechte vader, of ik een slechte werkneemster? Neen, we zijn gewoon anders.
Amen!
In Rusland is 8 maart trouwens heel erg ingebakken. Alle mannen feliciteren de vrouwen, houden de deuren open, dragen hun handtas/boeken, geven bloemen,… Vreemd genoeg doen ze dat daar veel meer dan de mannen hier.
Helemaal wat ik wou zeggen, maar niet zo goed neergepend kreeg. Merci!
Amen!
Nog wat ontnuchterende statistieken:
“Women perform 66 percent of the world\’s work, produce 50 percent of the food, but earn 10 percent of the income and own 1 percent of the property”
http://www.unifem.org/gender_issues/women_poverty_economics/facts_figures.php
Er zijn al 364 mannendagen per jaar (365 dagen in een schrikkeljaar), wat meteen bewijst dat die éne vrouwendag per jaar jammer genoeg o zo nodig blijft.
Ik ben het ook beu van die zin ‘onderwijs dat is een mooie job voor vrouwen met kinderen’. Ik geef zelf voltijds les in het buitengewoon lager onderwijs. Mijn man werkt in het weekend omdat wij een kindje hebben dat 3x per week op revalidatie moet. Maar ik kan vb niet op een schooldag naar hun carnavalstoet gaan kijken, niet naar het laatste uurtje van de dag: tentoonstelling,… Het is een ontzettend toffe job, maar zomaar tijdens de week eens bij hun aan de schoolpoort staan: dat mis ik wel!Gelukkig is daar voor onze kinderen nu een enthousiaste papa voor!
Iedere dag vrouwendag, voor mijn part 😉
En in Ougadougou (Burkina Faso) gaan de mannen naar de markt vandaag. Echt waar. Daar beseffen ze wel dat het menens is.