Het vreemdste was die sms met kerstmis.
Pieter, ooit een pietelke op het interweb, overweegt briefkes te steken om een huis te vinden. Ofdat iemand daar ervaring mee heeft? Jawel, Pietelke, jawel.
… Januari 2007, aan de telefoon.
– Er zijn andere mensen die 100.000 euro meer geboden hebben. Willen jullie daarboven gaan?
– Euhm. neen. Aangezien wij geen boomke op ons dakterras hebben staan waar briefjes van 500 euro aan groeien, gaan we passen en al.
… Een week eerder.
we steken een briefke binnen met daarop een bod van 200.000 euro. Hoewel dat, met de kosten die Tijl voor ons heeft berekend, boven het budget is. We zijn verliefd op het huis, dus wat zou het.
… Nog een week eerder
we lopen met ouders en Tijl, die schatter en architect is, door ons droomhuis. Ja, het is een bodemloze put van grote kosten, maar man wat een ruimtes. En wat een tuin. En aan het water in het centrum van Gent. Ik zie mijn vader bedenkelijk naar mijn schoonvader kijken, maar besluit die blikken te negeren.
… Ergens tussen kerst en nieuwjaar, dus een paar dagen voordien
We zijn in Rotterdam, eten te pikante eiers bij de Indiër met Frank Sumatra. Plots krijg ik een sms van een onbekend nummer.
“Mijn moeder is gisteren overleden. U mag bellen voor een afspraak”
Het duurt even tot het doordringt waarover het gaat.
… Zes maand eerder
Na de rondleiding.
– Ja, wij vinden het een mooi huis. We zijn wel geïnteresseerd.
– Mja. Het probleem is dat het nu nog niet vrij is. Enfin, het komt wel vrij. Mijn moeder ligt in het ziekenhuis en dat gaat niet zo goed. Maar binnen dit en een paar maanden kan er dus wel verkocht worden.
Owkey. Big up for the most loving son in the universe!
… Een paar weken daarvoor
We steken een briefke in de bus van alle huizen in de wijken waar we willen wonen. Kwestie van de immo-sites voor te zijn voor één keer. Een dag later krijgen we al telefoon over een huis.
Phoe, ‘t is precies die film memento!
Ook ik kreeg één van jullie briefjes in de bus, toen ik nog in de Blekerijstraat woonde 🙂
En heb je dat huis dan gekocht?
Mor allez, is dit nu echt?
Wij hebben dus al miljoenen keren, al zwanzend (!), tegen mekander zitten zeggen “Moesten we nu eens in de wijken waar we wel zouden willen wonen, briefjes gaan steken in de brievenbussen?” om het dan toch maar niet te doen, omdat we om de één of andere reden denken dat dit niet gebeurt…
Wij hebben zoveel te weinig lef begot.
Toen wij de film “The war of the Roses” gezien hadden, gingen wij dat ook doen, in elke droomhuisbrievenbus een briefke steken.
Zo echt van “If you ever consider to sell this house, please contact me!”
Veel over gelachen, nooit gedaan, en na twee jaar streekkrant uitpluizen toch ook huisje weltevree gevonden.
Ik heb al verschillende keren zo’n briefjes in mijn bus gekregen. De laatste keer van ene Marie en Thomas, waardoor ik direct aan Marie Thumas moest denken.
Eik, zo vies, van die zoon die het huis al bijna verkoopt terwijl zijn moeder nog leeft.
@ storm – bijneen, wij hebben zoveel geld niet.
en al de rest: allez, daar moet ge toch zelfs geen durf voor hebben? gewoon emailadres, briefke, hop in de bus.
Das een belangrijk detail natuurlijk. Is ook altijd hetzelfde met die huizen! Dan ziet ge zo’n schoon herenhuis, wat vervallen en dan denkt ge woehoe hier valt een batje(waestvlaam voor koopje) te doen. En dan blijkt dan ook de vraagprijs mee te vallen. Maar dan telt ge daar ook de kosten van de verbouwing bij op. En dan,…, wel de rest weet ge wel!