Ze zijn te kort.
Het komt omdat ze korter zijn, de dagen. Het is daarmee dat ik mijn werk precies niet meer rondkrijg, tegenwoordig. Ik zit maar een week voor met voorbereiden en dat maakt me bloednerveus. Dat wil namelijk zeggen dat als de dochter plots bijvoorbeeld ziek wordt en niet naar de babyfabriek kan, dat mijn hele strakke schema compleet kapoet is en ik last minute moet beginnen voorbereiden en dan heb ik mijn kopietjes niet op tijd en man ik haat het als ik mijn kopietjes niet op tijd zijn.
Maar ik steek het dus op de dagen, die zo kort zijn. Daarmee dat er minder tijd is. En de avonden die opeens rustiger zijn wegens dat het lief al eens wat meer thuis is, dat ook. In plaats van brol in de microgolf te stoppen maak ik dus vaker echt eten. In plaats van te werken terwijl hij optreedt, kijken we naar filmkes, onder een tv-dekentje. Dat is gezellig, maar er wordt niet veel werk verzet natuurlijk.
Ge kunt daar vragen bij stellen, dat is waar: dat ge uw werk niet meer rondkrijgt als ge per etmaal een uur of drie ontspanning neemt, en een uur of zeven slaapt. Of dat allemaal wel verantwoord is, ofzo. Ik zal er eens over nadenken als ik er de energie voor vind.
Enfin. Ik heb het één en ander staan dat dringend eens moet uitgeschreven worden voor dit weblog. Maar het zal voor rustiger dagen zijn. Ondertussen: bij haar is het rustiger, tegenwoordig, dus er is daar veel te lezen.
Haha, inderdaad! Profiteert ervan, want het ziet ernaar uit dat het weer niet lang meer zal duren.
Maar af en toe eens op de rem staan, dat doet blijkbaar wonderen voor bloggoesting. Als het een troost kan zijn: wij wachten geduldig af, hier. 😉
Ik herken dat: als meneer thuis is samen onder het dekentje kruipen en de wereld mag vergaan. Hoe minder ik mijn man te zien krijg, hoe effeciënter mijn leven verloopt.
Da’s hier helemaal van’t zelfde, het huishouden is een pak efficiënter zo zonder echtgenoot in huis. Ook wel een pak minder leutig… The paradox of choice zullen we maar zeggen.
Grappig, als mijn lief weer eens Afwezige Vader is, loopt alles ook heel gesmeerd. Mensen vragen soms bezorgd of dat niet lastig is als alles op mijn schouders terechtkomt, maar zolang het ik en mijn dochter is, valt dat bijzonder goed mee. En de compensatie dat hij zeer Aanwezig is als hij terug is (lees: boodschappen, verse soep en eten op tafel), is meer dan voldoende.
Ik bewonder echt dat jij zoveel tijd en energie en goesting overhoudt om ‘s avonds nog uren te werken. Misschien is er toch iets mis met mijn werkethiek… Maar ik heb natuurlijk geen studentjes om tevreden te houden, dat scheelt.