Zo. Tien voor zeven op woensdagavond. Dat betekent dat ik binnen exact 24 uur al in mijn auto zit op weg naar de première van mijn lief zijn experiment. Het gaat goed, gezien de omstandigheden, vind ik. Het is niet alsof ik dit keer zelf de kaarten heb verkocht (Karton), dus dat is al een stressje minder. En het is ook niet alsof hij vanavond opeens de living gaat inlopen, me verwilderd gaat aankijken en de legendarische woorden “ik ga mijn einde veranderen” zal zeggen (Loebas). Hij ziet er zelf best ontspannen uit, deze middag is de coach nog een keer de laatste details komen overlopen. En voor één keer hebben we dus niet meer mensen uitgenodigd dan er plaatsen op de gastenlijst waren. Ik heb een nieuw kleed en ik ben drie kilo vermagerd van ziek te zijn deze week.

Als de dochter nu niet de hele nacht het kot op stelten zet, dan zit het allemaal wel snor.