ge zoudt denken van wel, nochtans.
Ah. Het is één van die avonden, vrees ik. De herfst is onafwendbaar aan het woelen, daarbuiten. Het lief is optreden, de dochter slaapt boven de slaap der onschuldigen. Ik zit in de living, die op de tafel na schemerverlicht is. Boven de tafel brandt de lamp, op de tafel staat de laptop die uitpuilt van het werk. Er zijn melo-cakes en er is The Letting Go om me gezelschap te houden. Ik lees een verslag, word er niet bepaald vrolijk van, moet nadenken en schrijven, terwijl mijn gedachten afdwalen naar onledig houden met nutteloze dingen.
Het is geen stemming om dingen op het internet te zetten, ik voel dat wel. Maar ik wilde u toch even laten weten dat empirisch onderzoek zonet heeft uitgewezen dat een hele doos melo-cakes opeten op een klein half uur de situatie dus blijkbaar niet verbetert. Toemme.
Voor 40 EUR per sessie help ik u daar met plezier van af. 🙂 Persoonlijk ben ik wel meer fan van gulzig-grote glazen rode wijn op zo’n avonden.
een hele doos! amai gij zijt straf
Ook de combinatie zelfgebakken wafels van 2 dagen geleden, chocoladepapke en chacha helpt niet.
Een zak wine-gums helpt ook al niet! En een gans paksken druivesuiker is er ook over blijkbaar.
Wil je niet aan de drank helpen, Ilse, maar soms wil een kop (of twee) glühwein mij wel helpen!! Soms ook niet, soms krijg ik ‘t niet weg ivm veel te zoet, maar soms.. sóms.. ;P
Als thee niet helpt, he..
terwijl ik je post lees ben ik een doos Raffaello van ferrero aan het verorberen. bodemdrift, ik heb er elke dag last van 🙂
ik ga ook voor de wijn, vrees ik maar ze zouden het er op moeten zetten op de verpakking van die melocakes: helpt niet om je beter te voelen!
Alles wat zoet is, is fout (ik denk niet dat je energie nodig hebt)
een zak chips helpt ook niet, tenzij ge u natuurlijk mottig wilt voelen achteraf, haha