flevering: die waarvan ik begin te huppelen. Blijkbaar huppelde ik voornamelijk ergens eind de jaren 90, zo blijkt.

Ah, Stephen Malkmus, hoe schoon was pukkelpop niet die keer dat ge daar precies alleen voor mij stond te zingen?

Eentje uit het oord der verderf rechtover de Blandijn.

Deze geeft een vreemde mix van emoties. Ik krijg er bloemekes van in mijn hoofd, maar tegelijk doet het een beetje zeer. Zoals de meeste schone dingen, natuurlijk.

Hier moet ik geen uitleg bij geven als ge hier al een tijdje leest.

En tot slot, en eigenlijk niet passend in het rijtje: mijn absolute lievelingsnummer. Ever.