Precies een slechte komische wijvenfilm.

Dat dacht ik toen zij en ik na twee-en-een-half uur rijden van Leuven naar Gent eindelijk onze vertrouwde torens zagen op de afrit Gent-centrum. Oh jawel, 2,5 uur. Dat is ongeveer drie keer zo lang als normaal. Er waren dan ook drie keer zoveel wegenwerken als u zou kunnen vermoeden, op het traject.

Een wijvenfilm? Jawel, want wij hadden (1) zwaar geshopt en waren daar (2) voor naar de andere kant van het land gereden, omdat ze daar de mooiste kleren hebben. En we waren (3) onderweg gestopt in het tankstation om de flair te kopen, waar zij –overigens zwaar van make-up voorzien hola pola — in staat deze week. En er stond (4) een baby op onze achterbank. Wijventhema’s galore dus.

Een humoristische noot, dat was al wat nog ontbrak. En toen gingen de ruitenwissers van de auto dood, midden op de autostrade, terwijl het fijn aan het regenen was. De linker, die bleef rechtstaan, midden in mijn gezichtsveld. De rechter, de lag gewoon beneden doodstil te wezen. Lichte paniek, ik moet het u niet zeggen.
Aan de Zuid, voor het rood licht, ben ik uitgestapt om de loodrechte naar beneden te duwen. Die daardoor spontaan aan hoge snelheid op en neer begon te zwiepen en daar dus niet wilde mee ophouden.

En toen kwam zij niet meer bij van het lachen. En dacht ik dus alleen maar: Precies een slechte komische wijvenfilm.