De kapitein, de lichtjes en de dochter who couldn’t care less.
Vanmiddag naar Kapitein Winokio geweest, samen met alle andere Gentse jonge ouders die hun kinders niet bij een babysit hadden gedaan om naar Superkoe te gaan, maar die toch ook een pintje wilden drinken, zo op zaterdagnamiddag.
Wat wij dan ook deden, terwijl de kapitein de kinders bezighield en mijn dochter de man in zeemansoutfit na het tweede liedje geen blik meer waardig gunde. Ahneen, als ge nen buggy hebt om in en uit te klauteren en ge kunt u om de vijf minuten pijndoen, waarom zoudt ge dan naar een bende muziek makende meneren op een podium kijken. Dat zou al te zotjes zijn.
Enfin, het was een fijne middag. En ik was pompaf bij thuiskomst. En ik vond persoonlijk het hoogtepunt toen mini-klijn op de wandeling naar huis de lichtjes van de schelde voor ons zong vanuit haar buggy. Klijn, neemt dat keer op op video, dat ik het op mijn blog kan zetten, jong! Cuteness overload, peoples. Maar voorlopig moet u het met meneer Daan doen.