U heeft het waarschijnlijk all over the interwebs gelezen: de halve stad heeft gelijk goeie Belgen minstens één keer het vuur aangestoken om er vlees op te roosteren, dit weekend. Toen we daarnet door de buurt fietsten was het al provencaalse wat we roken. Wij zijn niet anders, neen, met dank aan neef S. en zijn madam, bij wie we gisteren de voeten onder tafel mochten schuiven. Meteen ook de eerste keer dat Mira ergens anders dan thuis of bij de grootouders sliep, trouwens.

Voor de rest mag het van mij blijven zoals het dit weekend was tot ver in oktober: beetje rusten op het terras, beetje lezen, beetje bij vrienden in de hof zitten, beetje ouders op bezoek, beetje schoonouders bezoeken, beetje fietsen in de stad en de bourgoyen. Een vrolijke baby die overal even content is, verse aardbeien en cornetto’s in de diepvriezer. Meer moet dat niet zijn, voor die vakantie.