Ge pakt er gewoon eentje bij de hand, daar op het woodrowwilsonplein en ge zegt: hier, dat is die van mij.
Die middag, aan de lijn met het onovertroffen Gentinfo.
-Ik dacht, Wout, ik bel even van tevoren. Zodat ik daar niet voor niks sta aan de Zuid, om de KidsID en ik de helft niet meeheb.
– Dat is slim, ja. Ik herhaal nog even: 3 euro.
– 3 euro, check.
– pasfoto. Moet ge de afmetingen hebben?
– Neen, ik ga gewoon naar de fotograaf daar rechtover gaan en die weet dat wel. Pasfoto, check.
– oud identiteitsbewijs. Maar dat hebt ge de dus nog niet. Dus dat moet ge niet meenemen.
– check alweer.
– kind zelve, voor de identificatie.
– kind, check.
– En dat is het.
– Dat is het.
(…)
– Maar euh, zeg Wout. Als ik gewoon mijn dochter meeneem, en ik moet zo geen geboorte-akte ofzo meehebben. Dan kunnen die toch niet weten dat dat mijn kind is? Is dat niet wat — euhm — raar?
(…)
– Ja. Raar. Hm.
Wout heeft nog eens gebeld naar de Bevolking, voor de zekerheid, maar ze hebben dus niets extra nodig.
Volgens mij — en ik denk volgens Wout ook — is het systeem nog niet volledig waterdicht.
daar is nog ruimte voor verbetering, zullen we maar denken
Ik had mij eerst die bedenking ook gemaakt maar je mag niet vergeten dat de info die op de Kids-ID staat, de info is die de stad sowieso al heeft (op basis van jouw identiteitskaart), je kan dus geen nieuwe gegevens toevoegen of erger: een nieuwe identiteit creëren.
Of zoals een ambtenaar mij verklapte: In Frankrijk kénnen ze dat pasje nog niet. België wil per se de eerste zijn in Europa. Tot er volgend jaar een universeel Europees pasje op de markt komt:)
Toch waterdichter dan je denkt. Voor ons stond een vrouw met haar twee kinderen. Ze had de KidsID al aangevraagd en nu kwam ze de twee pasjes afhalen. Maar ze kreeg die pasjes niet mee, omdat ze ondertussen een verbod gekregen had van één of andere rechter om het land te verlaten … (wegens echtscheiding blijkbaar) en die wisten dat dus op de gemeente, en wij dus nu ook 🙂
Bijna geen van die systemen is waterdicht (zeg maar gerust zo lek als maar kan zijn). Ik werk in een Antwerps district en ben toch wel met mijn neus op de feiten gedrukt. Identiteitsfraude is héél gemakkelijk in België. Er lopen dan ook ontelbare verschillende Afrikaanse vrouwen rond met dezelfde naam, maar gewoon een andere foto op hun identiteitskaart.
Ons kinders wilden niet op de foto. Het is te zeggen: Sien lag diep te slapen en die kregen we niet wakker. Janne, die had een peuterpubertijdcrisis en die wou niet op de foto. Na een aantal pogingen is het een foto geworden met een krijsend kind op. Waarna ze in de Zuid nog eens gingen vragen of dat wel mocht, een foto met een krijsend kind op. Ahum. Dat kidsID gaan we niet veel tonen.
ja, er zitten nog een paar gaten in het systeem
maar ik vond het zelfs al ferm onhandig dat mijn kind zelf ook mee moest naar het dienstencentrum, je kan dat dus niet snel snel even tussendoor gaan doen
maar het systeem is wel in zoverre waterdicht dat je niet voor meer kinderen een KidsID kan laten aanmaken dan je er werkelijk hebt
euh, ik moest daarnet toch mijn eigen identiteitskaart laten zien, en ze wisten toch van het bestaan van mijn drie zonen af. Ze hebben ze ook vergeleken met de foto.
Maar of dat nu werkelijk de mijne waren, en pakweg niet die van mijn buurvrouw, tja, ze zijn nu eenmaal nog niet gechipt of zo, in tegenstelling tot mijn hond 🙂
Ah ja, en ge kunt daarvoor ook in de dienstencentra terecht, je moet niet naar de Zuid (scheelt een pak in wachttijden)
aha. “uw eigen identiteitskaart”. dat had wout dus niet gezegd.
Hier in Leuven vragen ze ook de siskaart van je kind. Eigen identiteitsbewijs heb ik niet moeten voorleggen.
Ik ben blij dat je dit schrijf, want Ik had er zelfs niet bij stilgestaan dat ik zoiets nodig heb voor Jitse om op reis te gaan! We hadden schoon staan koekeloeren op de luchthaven! En nu weet ik gelijk wat ik moet meepakken ook.