Weet ge wat? Ik zou moeten werken, eigenlijk. Voor school, voor de Gentse Feesten, voor de eigen administratie. Maar de vakantie heeft zoveel schone dingen te bieden: niet alleen gingen we al eten bij fijne kameraden, keerden we terug naar onze roots, gingen we echt uit — in het oord der verderf en in de overpoort (18 jaar, iemand?)– en vierden we de paasklokken twee keer uitgebreid. Neen, er was er ook een comedymarathon, we kregen ook verschillende keren oude vrienden over de vloer (en ik kookte alles zelf, zonder traiteurhulp), we gingen bij andere vrienden op bootbezoek en we dronken koffie en wandelden in de lentezon.
De dochter, die is ook met verlof: de creche is dicht, en ze is thuis bij ons. Dus beginnen onze ochtenden om half zeven, zoals dat gaat met kleine kindjes, en gaan we volledig mee op haar ritme. Er wordt gespeeld en gewandeld, we maken uitstapjes en doen middagdutjes.

En weet ge wat? Tussen al dat vakantie houden heb ik bitter weinig zin om de boeken open te slaan en te werken. Morgen begin ik eraan. Eerst vandaag nog eens mijn metekind op bezoek en vanavond naar de voetbal met mijn papa. Maar morgen begin ik eraan. Echt.