Ik stop nooit.
Ik stop nooit met bloggen. Daarzie. Zwart op wit op het interwebs, zodat als ik ooit de aandrang voel om te stoppen, dat ik toch eens extra nadenk omdat ik weet dat ge mij anders allemaal keihard gaat uitlachen omdat ik dus gezegd had dat ik nooit ging stoppen.
Want het is in de mode, dat stoppen. Stevenn, die is al gestopt. En die mevrouw van de rozebril ook. En nu Annava ook. En dedie van de story, die dreigt er soms mee. Ik heb dat niet graag, dat mensen stoppen. Ik ben daar autistisch in: het internet moet blijven gelijk het is, zeker de dingen die ik lees. Wat is me dat nu zeg.
Ik stop dus nooit, ge moogt gerust zijn. En gij?
De voornaamste reden dat ik soms zin heb om te stoppen is dat mijn blog teveel wordt gemengd met mijn echt leven, waardoor mensen mij IRL aanspreken over de dommigheden die ik op mijn blog schrijf. Dat is soms geweldig awkward, vind ik, maar al lang niet meer te vermijden.
Het zou cool zijn als we allemaal bleven bloggen tot we tachtig zijn. En aangezien het bij mij altijd in golven gaat (van geweldig enthousiast naar heel lauw over mijn blog) ga ik waarschijnlijk wel nog dertig jaar voort doen ofzo.
En inderdaad jong, heb jij echt nog nooit gedacht om ermee te stoppen? Straf, zeg ik.
OEF! We houden er u aan!
Ik kan daar ook niet goed tegen. En ik stop ook nooit ;-)!
Zo lang jij niet stopt met schrijven, stop ik niet met lezen. Deal? 🙂
Groot gelijk, stoppen met bloggen is voor plooiers! Zeker als die mensen dan in het niet verdwijnen. Flauwe dozen allemaal.
Niet dat mijn website momenteel een blog genoemd kan worden, maar ik ben ook nooit van plan te stoppen. En eens ik een echt leven heb ga ik gewoon _dingen_ te vertellen hebben!
Nope. Ik ben ooit gestopt, maar dan gewoon verhuisd wegens redenen die volgens mij mijn schuld niet waren *pruil*. Voor de rest denk ik: als ik een tijdje geen zin heb, dan schrijf ik een tijdje niet. Simpel toch 🙂
Allee, dat valt dan nog mee. Maar de fotookes van uw koerke niet vergeten te posten, hè?
Oef, er zijn nog vaste waarden! De blogjes die ik net ontdekt had stopten idd, jamaar, zo niet hè!
Ik lees je graag! Spontaan, eerlijk, lief tot zelfs ontroerend, waarvoor dank! Dus doe vooral verder.
Zeg nooit nooit. Maar ik heb inderdaad nog nooit het gevoel gehad dat ik niet meer te vertellen had. Ik blijf dus fijn verder bloggen.
ik ben ook niet van plan om te stoppen met bloggen
of blogs zoals de jouwe lezen nu ik zeker weet dat jij blijft bloggen. Zeg, hoe gaat het nog met Boogie?
niet makkelijk, nu facebook gestaag aan m’n blog knaagt
Het kriebelde al zo lang en nu dat ik het eindelijk doe, ben ik nog meer overtuigd. Het is gewoon echt leuk!
Ik stop misschien, we zien wel
Nu ik dat weet, blijf ik hier lezen.
Ik vermoed dat mijn blog ups en downs zal hebben (nu ben ik nog kei enthousiast, maar ook nog maar net begonnen hé …)
Ik stop ook nooit… met lezen.
Gelukkig zijn er nog vaste waarden zeg.
Zelf beginnen bloggen, ik heb er al aan gedacht, maar ik ken mijzelf. Eens het nieuwe er af is zou de blog vlug verwateren denk ik. En ook wel wat privacy-issues.
Ik blijf ook lezen!
Nog nooit gedacht om te stoppen, zou het teveel missen.
En blij dat ik hier kan blijven lezen tot ik tachtig ben. (met foto’s van je kleinkinderen enzo?)
Na twee jaar bloggen, ben ik het nog altijd niet beu. Integendeel, het is een ritueel geworden met koffie en al erbij 😉
zeg nooit nooit
we zulleen eens spreken als je gestopt bent hé,
migratie naar een ander moderner systeem dat geen blog is, is in theorie ook stoppen he dan 🙂
Haha, ik zie u al als bomma op myfacetwitlog komen. “De laatste blogster ter wereld.”
… en uw kinderen schamen zich dood voor hun oudbollige moeder die nog rondloopt in bloemetjesjurken of peignoirs en het ergst van al: ze blogt! Yak!
… Maar ik zal beloven van het te blijven lezen…
Eerst nog deftig in gang raken, of er valt weinig te stoppen… 🙂
Oef 🙂 Want ik kom hier graag lezen, vooral sinds Mira er is. Mama’s in blogland rule 🙂
Moeilijk, ik kan me niet inbeelden dat ik ooit stop met bloggen, maar ik kan me niet inbeelden dat ik tot mijn 80 ga bloggen. En héél soms stel ik me wel vragen over privacy en van die dingen.
Ik weet het niet. Tot voor kort was ik overtuigd dat ik járen zou blijven bloggen. De laatste tijd lijkt er weer zo weinig tijd over te blijven om te bloggen en vooral, om blogs te lezen. En lijken zoveel andere dingen minstens zo interessant als bloggen. Maar voorlopig doe ik nog voort en blijf ik ook lezen (inhalen eigenlijk).
Eens gebeten door het blogvirus raak je het volgens mij nooit meer kwijt.
Ook hier komt de zin in golven, maar echt stoppen, lukt mij niet. Ik heb het geprobeerd, maar ik heb gefaald. Ik geef dus toe: ik ben verslaafd!