Is het lang geleden dat ik het over mijn fantastische dochter heb gehad? Neen? Ah, het is mijn blog, dus ik doe toch mijn goesting.

Echt, serieus, zo’n baby van zeven maand: het is een grief om in huis te hebben. En er verandert zoveel, op een paar weken tijd.
Ze kan al een poos zitten, maar nu kan ze dus van eender welke positie naar zit en dan naar kruipen. Coolness, I tell you: ge zet het kind op de grond, ge strooit er wat speelgoed rond en ze houdt zichzelf bezig. Daarnaast brabbelt ze de hele dag door en gromt als een leeuw bij alles wat ze doet. En dat is zo ongelooflijk schattig, ge hebt daar geen gedacht van. Verder: ze zit nu in de buggy. Ik geef u even tijd om dat te laten inwerken. Ze. Zit. In. Een. Buggy. Met haar twee mini-handjes op de baar, en dan vreselijk ernstig rondkijken. Een beetje streng zelfs, maar hilarisch, dat is het. Ze is ook verzot op uitstapjes, tegenwoordig: gaat gezwind overal mee, eet overal wat ge in haar mond lepelt en doet middagdutjes. Van twee uur.
Mijn dochter is cool, jawel. En superlief. En zo schattig, het is ongelooflijk.

En nu ik dat allemaal opgeschreven heb, kan ik dat deze nacht lezen als ze haar truuk van de vorige nacht weer zou herhalen. Als ge van drie tot vijf opzit met een actieve baby die niet meer wil slapen, dan vergeet ge namelijk al eens dat ze cool en schattig is.