Eén.
Het is in de tijd dat zij en ik elkaar nog niet zo lang kennen. Hoe gaat dat, zo’n dingen: ge zijt allebei rappe examenmakers, en dan zit ge in de gang te babbelen terwijl ge wacht op uw klasvriendinnen die altijd zo lang moeten nadenken, blijkbaar. En dan blijkt ge na een tijdje dezelfde interesses te hebben (op café zitten, onnozel doen, sigaretten roken waar ge niet moogt roken, dat soort dingen — we zijn 17, vergeef het ons). Het lijkt alsof ik Elke niet zo lang na Lien heb leren kennen. Alleszins haar verhaal, en af en toe — bij hun thuis — ook Elke zelf. Op een dag komt Lien breed grijnzend op school. Dat haar zuske weer een stoot had gedaan, de dag ervoor. Ze stond ‘s ochtends te wachten op haar bus naar school. En toen stopte er een andere bus, en er stapten allemaal kinders op. Het zag er gezellig uit, dus Elke was meegegaan op uitstap met die klas. Het had even geduurd voor de leerkrachten doorhadden dat er een leerling bijzat die niet van hen was. Iedereen was tegen dan al doodongerust, maar Elke is dat jaar toch fijn twee keer op schoolreis geweest. Ha.

Twee.
Lien en Peter trouwen. Ik hou lien gezelschap, die geheel volgens allerhande trouwtradities, bij haar ouders gaat slapen de nacht voordien. Lief slaapt bij Peter, en samen zullen ‘s ochtends in zijn stoer gepimpte auto naar Eeklo rijden op de wedding party op te halen. Elke heeft het lastig, die avond. De Grote Dag die komt, het zorgt voor nogal wat stress die nacht.
De volgende dag op de trouwerij zelf is ze bij momenten zo bij de pinken dat mijn hart ervan breekt. Soms wist ze zo goed dat ze anders was en dat daarom voor haar alles anders zou zijn in het leven.

Drie
Een grijze dag in de stad. Ik krijg een sms: Elke is in Gent, en ze is een beetje onrustig. We gaan uitwaaien op de Graslei.

Vier
Ik sta in het examenlokaal en Lien belt. Dat ze me even moet storen. Een fractie van een seconde ben ik in de war, want ik had ander nieuws verwacht. En dan is alles stil.

Het ga je goed, Elke. Alles gaat door, dat is waar. Maar ge zult niet gemakkelijk vergeten worden.