Consequent ouderschap is niet mijn forté.
En zo was ik gisteren nog trots op mezelf omdat ik Mira had laten brabbelen ‘s nachts, en ik zo haar nacht tot half zeven had getrokken zonder uit bed te komen. V. I. C. T. O. R. Y. En zo was het vandaag alweer heel wat minder.
Rond half vier begon de dochter aan haar nachtelijke vertellement. En ze hield het verbazend lang vol deze keer, wat mij overigens gemengde gevoelens geeft. Ik ben blij dat het geen opgeverke is, want dan wordt ze misschien een topsporter en kan ze haar mama een schoon huis in de Provence kopen als kerstcadeautje. On the downside: ze blijkt koppiger dan mij, en iets zegt mij dat zulks nooit goed nieuws is in het kinders-compartiment. Alleszins: kwart voor vier wilde ik opstaan, want mijn mooie “ik wacht tien minuten” was overschreden. Maar ik werd met zachte dwingende stem toegesproken door het lief “nu nog niet toegeven”. Ik bleef liggen en vrat ondertussen voor het gemak een beetje mezelf op. Om kwart na vier: zelfde scenario, part deux. Om twintig na vier sprong ik woest uit mijn bed met de mededeling: “neeeen. ik ga niet toegeven. Ik ga gewoon een sigaret roken en opstaan. Omdat ik daar goesting voor heb, ja” U mag daar enig gesnauw van mijnentwege bijdenken, jawel. En een bleitinge ook, om twintig na vier op onze ijskoude koer. Ik wil daar trouwens ook nog even aan toevoegen: sigaretten in het holst van de nacht zijn degoutant als ge niet aan het uitgaan zijt.
Alleszins: het lief was zo vriendelijk (en verstandig) ondertussen de dochter uit bed te vissen en een flesje te geven. Dus waarschijnlijk heb ik haar nu geleerd dat ze na een uur roepen toch uit haar bed mocht, maar hey: ik moest deze ochtend dus wel examens afnemen, peoples. En vijf uur slaap is echt te weinig. Sejieus.
Als er iets is dat ik uit de talrijke comments kan opmaken is het wel dat het lééft, bij jonge ouders, doorslapende kindertjes.
Ik troost mezelf dan met het idee dat het wel ne slimmerik zal zijn en dat zijn hersentjes overuren draaien, maar vanaf nu denk ik ook aan die villa in de Provence over 20 jaar 🙂
Ken jij een puber die om half 4 een fles wil? Nee? Ik ook niet. Om maar te zeggen, ooit gaat dit over. Ooit komt er een leeftijd dat een kind snapt dat je wil dat het in bed blijft tot een deftig uur en dat je er allerlei opvoedingstechnieken op kan loslaten. Je dochter is toch nog klein? Geef ze voor uw eigen gemak een fles als ze daarom vraagt en over een paar maanden hoor je gewoon het verschil: wenen van de honger of wenen omdat ze het uithangt. Niet elk kind vindt zijn/haar ritme even snel.
Nooit gemerkt dat je minder geslapen had en het is inderdaad een voorbijgaande fase hé. Al zal je binnen x-aantal jaar dan misschien op bepaalde momenten liggen waken tot ze thuis komt van een fuif of iets dergelijks. Dat is dan gelukkig (meestal) in het weekend. Elke leeftijd zal wel iets met zich mee brengen, maar de nachten dat je zelf zult kunnen doorslapen komen terug! Nog even volhouden zeker?
Volhouden! Als ik me iets herinner uit de cursus psychologie is dat je ratten nog sneller iets aanleert door hen wisselend te belonen eerder dan constant, wat een mooie vergelijking toch. Ik weet er niks van, dus ik heb gemakkelijk praten. Brabbelen is toch niet erg?
Ooh ik heb zo moeten lachen met dit stukske omdat het veel te herkenbaar is. Binnenkort doe ik dit ook weer allemaal 🙂
Hier helemaal hetzelfde verhaal (allee, geen sigartje maar wel een fles). Met nog toevoeging dat beide kindjes hebben samengespannen zodat ik elke 2 uur er eens uit kon om een tutje terug te geven (Jolan), een beetje water drinken (Jolan), flesje geven (Ada) en op potje willen (Jolan). En natuurlijk lag Ada nog vrolijk te knorren toen ze eigenlijk moest opstaan ‘s ochtends. This will pass too. Alleen jammer dat het zo vermoeiend is.
*proest* Ik zie het zo voor mij gebeuren allemaal. 🙂
Na alle reacties te lezen op je vorige post heb ik het gevoel dat ik helemaal klaar ben om slechtslapende kinders te trotseren. Nu enkel nog zo’n kind op de wereld zetten en ik kan alle 28 reacties deskundig uitproberen. Maar eerst nog een paar jaar genieten van lange nachten die bestaan uit meer dan 8 uur slaapgenot.
Hmmmmmmmmmm. Sigaretten in het holst van de nacht. Dat zou mij al vaak gesmaakt hebben sinds de geboorte van ons Jitse. Maar wegens rookstokvrij en een strenge vrouw, moet ik mij behelpen met geduld, stevig gevloek en een donsdeken over mijn hoofd.
oh yes, ik ben op zeer korte tijd zeer verslingerd geraakt aan je blog wegens ook in het bezit van zo’n madamstje even oud als het uwe en tevens een nachtraafje. als toemaat heb ik tevens in mijn huis: een peutergastje met een geweldige fantasie overdag én ‘s nachts. om maar te zeggen: slaapgebrek à volonté. maar wat peins je van om 20u in uw bed kruipen, samen met uw warme bakker? en dan ook samen met uw warme bakker (of uw warm baby’ke) opstaan uiteraard. echt gezellig is dat niet, maar ach ja, het is wel milieuvriendelijk, zo om 20u uw licht al uit doen. soit. zo doen wij dat.
Vijf uur slaap is hel!