Doorslapen. Zij. En ik.
Zo. De werkweek is nog maar een dag bezig en ik ben alweer stikkapot. Gisteren tot 22h zitten werken, dan nog even naar de lichtbak gekeken en daarna slapen. Tot vier uur, toen de dochter wakker was en wilde drinken. Om vijf uur weer slapen. En dan opnieuw opstaan om te gaan werken om zeven uur. Ik zie al op tegen deze nacht.
Want Mira, die slaapt niet door. Allez, eigenlijk soms wel en soms niet. Af en toe slaapt ze een paar dagen, weken tot half zeven, een uur waar ik best mee kan leven. Maar dan opeens is ze er weer elke nacht om vier uur. Of om drie uur.
Als ik dan opsta en ik geef een fles, dan drinkt ze die gezwind uit. Dus ik ga ervan uit dat ze honger heeft, want anders slaat ge toch geen kwartje liter melk achterover, niet. Vandaag zei mijn onthaalmoeder echter: “als ge eender wel kindje om vier uur ‘s nachts een fles aanbiedt, dan gaan ze die uitdrinken hoor”. Eens proberen met te laten schreien zegt zij.
Maar ik weet het dus niet. Ik vind nog altijd dat het kind moet eten kregen als ze honger heeft, maar het is verdomde lastig nu ik weer werk.
Het helpt ook niet dat ze nu al groenten en fruit eet, natuurlijk. Ik kan zo moeilijk inschatten of ze overdag genoeg heeft, en geen honger heeft. (ze drinkt dus die nachtfles van 210, voor ze naar de creche gaat 70 ofzo, dan om 11h patatten + 40cc, en in de namiddag fruit, daarna ook zo’n klein flesje. En dan om 17.30h 120cc en om 20h 210cc)
Wat denkt u? Laten schreien deze nacht? Of gewoon wachten tot het vanzelf weer overgaat, dat ‘s nachts drinken?
Als ze maar 70cc ‘s ochtends voor de creche drinkt, dan zal ze om 4u wel nog niet dood aan ‘t gaan zijn van den honger, vermoed ik. Haar laatste fles wat later geven, om 21u pakweg – maar meestal ligt ze dan al lang te slapen verzekers, en wakker houden is zo zielig. Of veel vroeger geven, om 19u of zo, en dan nog een toetje als ge zelf gaat slapen om 23u pakweg (da’s zeuren maar wij hebben dat ook nog wel gedaan denk ik, they’ll live). En als ze voldoende groeit en bloeit gewoon proberen te negeren tot een redelijk uur, dat kan ook denk ik. Er zijn nog truken van de foor, iets van rijstvlokken in de laatste fles doen om de melk te doen dikken. Dat was bij Tim denk ik.
Trouwens: is er iemand van de buren die om 4u naar zijn werk vertrekt? Dat hebben we ook nog voorgehad.
Eén ding zeker: alles gaat voorbij (en wordt vervangen door iets anders). 🙂
Bij ons sliep ze door zodra ze overdag méér at én raar maar waar wat ook hielp was haar laatste fles VERVROEGEN. Ik vond dat zeer onlogisch klinken, het was lief zijn idee, maar het hielp. Daarvoor had ze een fles rond 18u of 19u (weet niet meer goed) en maakte we haar wakker rond 23u (omdat ze er anders toch snachts nog om vroeg). Daardoor was ze echter helemaal in de war. Afin, ik kan het niet goed uitleggen, maar wij zijn op een bepaald moment toch overgegaan naar een “door ons opgelegd ritme” ipv altijd maar haar te volgen. Een paar dingen uitgetest (fles later geven, vroeger geven) en uiteindelijk dus bij vroeger beland.
Mag ik vragen waarom je nog een fles geeft na de fp en gp?? Ik deed dat in t begin ook, maar dat moet toch enkel in het allerbegin als ze echt nog niet veel eten (omdat ze het nog aan het leren zijn) Ik deed dat ook een tijdje, tot ik gewoon besloot om meer gp te geven. Vanaf dan gingen ook de nachten beter.
Jools zit nu op volgend schema: 8u fles (210 ml), 12 u gp (200 a 250 gram, vrij veel, i know), 16u fp (zelfde hoeveelheid), 20u fles (210 of 240 ml)
Succes, kan me voorstellen dat dat loodzwaar moet zijn
Oei, dat vind ik een moeilijke. Heb daar zelf ook altijd mee geworsteld: kind volgen of iets opleggen. (En nu ik erover nadenk, ik worstel daar nog mee, maar op andere vlakken dan… Oh nee…) Maar om bij je vraag te blijven. Onze oudste dronk tot hij 6 maanden was elke nacht rond 4 uur een fles. En op zijn gemak. Hij viel er bijna bij in slaap en wij ook. Vrt-journaal, vtm-journaal, en nog was hij aan het drinken. En o wee als je de tut uit zijn mond trok. Keel open en krijsen. Ik vertelde dat per toeval aan de pediater en die lachte mij net niet uit. We moesten daarmee stoppen, zei ze. Gewoonte, niet nodig enz. Maar ik vond dat zo zielig. En toen, plots, enkele dagen later sliep hij door. Bij de drie volgende kinderen ben ik ook altijd hun ritme blijven volgen. Borstvoeding op vraag. En daarna de hoeveelheid melk die ze wilden. En ze sliepen steeds sneller door.
Weet je, ik denk dat als je op je intuïtie afgaat, je weinig mis kan doen met baby’s. Ik heb dat altijd gedaan en had superrustige, lieve baby’s. Rust en vertrouwen bij de ouders, dat voelt een baby aan. Daar ben ik zeker van. Vertrouw op jezelf en alles komt uiteindelijk wel goed. En vermoeidheid, ja, dat is lastig, maar gaat uiteindelijk ook over. Misschien kan je in het weekend Mira eens ergens laten logeren zodat je wat kan bijslapen?
Pfff, ik ging hier een heel blad vol schrijven, maar zie. Ik heb er geen goesting in.
Volg inderdaad gewoon je intuïtie. Als jij denkt dat dochterlief geen nachtvoeding meer hoeft en dochterlief is daar na enkele nachten strijd content mee. Dan doe je dat toch gewoon.
Strijden moet ook helemaal niet. Ik kan me hier geen echte strijd herinneren.
Dat komt allemaal wel.
En bedenk… mensenbaby’s zijn niet gemaakt om voor de leeftijd van één jaar door te slapen.
Dat klinkt niet hip en ik vond dat behoorlijk laat.
Maar al de tijd dat ze voor de leeftijd van één doorslapen is in dat geval wel mooi meegenomen!
Ook geen zin om er lange epistels over te schrijven, maar hier heeft het ook vrij lang geduurd vooraleer het kind doorsliep (9-10 maanden). Wat ik wel deed was hem rond 22u-23u terug wakker maken (hij sliep dan al van 20u ofzo) voor een fles. Zo was ik er vrij zeker van dat hij ‘s nachts geen honger kon hebben en kon ik hem als hij wakker werd met gerust gemoed proberen troosten zonder eten. ‘s Nachts eten heb ik (als ik het mij goed herinner) vrij snel afgeschaft.
Maar soit, ik vind dat je gewoon moet doen waar je jezelf het beste bij voelt. Ziet dat ge er anders zelf wakker van ligt…
Bij Kobe heeft het anderhalf jaar geduurd voor hij doorsliep. Dat wil niet zeggen dat hij daarom een fles wilde: bij ons hielp het dat je hem een verse broek gaf (of soms ook niet) en daarna weer goed induffelde. Hij wilde precies eerder controleren dat we er nog waren, dan dat hij melk wilde. Probeer eens? Naartoe gaan, knuffelen, eventueel verversen, maar geen fles, en kijk eens wat ze doet? Desnoods een paar keer herhalen, tot ze door heeft dat ze geen fles meer krijgt. Want ja, ‘s morgens was dat op zijn minst 240 ml.
Jongste spook is hier 17 maand en heeft ooit 2 maand doorgeslapen. Alles gaat in fase’s en passeert wel.
Maar ‘laten schreien’ (tot ze helemaal hysterisch is) dat hebben we hier in geen enkele fase gedaan.
Volg je intuitie!
Wij gaven dan gewoon een fles met water, dat drinken ze (bij ons toch ) niet zo graag en daar vragen ze dan minder naar.
Laten wenen, dat is niet aan mij besteed.
Ook al omdat ik soms niet wist of het nu een tandje was dat er door kwam, last van een snotneus, pijn in de oortjes…
Doorslapen heeft bij ons ook redelijk lang geduurd, helaas.
Maar om op Mira terug te komen, 70cc s morgens lijkt mij wel weinig.
Anders eens proberen om haar om 17u30 (of iets later, dan heeft ze misschien meer honger) wat meer te laten drinken, dan naar bed en wanneer jij gaat slapen geef je haar de fles die je nu om 20u geeft. En dan ‘s nachts niks meer, proberen sussen met een beetje water desnoods. Succes, de combinatie werken-weinig slapen is lastig!
Oeioei, wat een slaapmonsters hier allemaal…
Onze dochter is nu 10 maanden en slaapt al 8 maanden door, de laatste tijd van 19u tot 6u30. Wij gaven tot 5 Ã 6 maanden ook nog een fles om 23u, maar moesten haar daarvoor wekken (in de praktijk werd ze nauwelijks wakker!). Na een tip van de K&G-verpleegkundige hebben we die op een avond gewoon weggelaten, en ze was er pas de volgende ochtend weer. Op een gegeven moment dus gewoon de knoop doorhakken, nodig hebben ze dat tegen dan niet meer echt.
Wat het gillen om 4u betreft: geven jullie een tutter? Dan is dat het reddingsmiddel bij uitstek, gok ik!
Laten wenen is ook niet aan mij besteed! Maar ik zou eigenlijk geen flesje meer geven, aangezien ze soms wel doorslaapt, kan ze het blijkbaar wel hé? Als mijn dochter zes maand werd (ik geef wel nog borstvoeding), had ik ook genoeg van die nachtvoedingen. Dermee hebben we haar eens echt een week aan een stuk, geen melk meer gegeven ‘s nachts. Wel opgestaan als ze huilde, haar tuutje gaan insteken, haar effkes troosten, kortom, tonen dat ge er zijt, maar dan wel kordaat zeggen “nee, nu moet je slapen” en echt, na een week was ze er weg mee. Soms moeten we nu ook nog opstaan hoor, maar ze weet het dat ze tussen 23u en 05u30-06u geen eten krijgt.
Leuke aflevering gisteren van Zonde van de zendtijd 🙂
Onze kleine meid is nu 11 maanden. Toen zij ook steeds vroeger wakker werd (4 uur), hebben wij haar een grotere laatste fles gegeven. En hop, ze sliep terug door tot 7 uur.
Natuurlijk kan je je baby in de kelder leggen en laten wenen, maar geef mij toch ook maar de ouderlijke intuïtie. Spelen met tijdstip en de dikte van flessen helpt meestal wel.
Maar niet altijd. Wij hebben er zo eentje toebedeeld gekregen.
Een collega zegt hier: ‘Wacht tot ze beginnen uitgaan.’
Eigenlijk was ik wat verkeerd in mijn uitleg: ze schreit niet echt, ‘s nachts, ze roept eerder een beetje en dan sta ik dus op. Deze nacht heb ik mezelf opgelegd om niet op te staan als ze minder dan 10 minuten lag te rammelen, en niet echt huilde. Ze heeft een paar minuutjes geroepen om 3h, efkes om half vijf en efkes om half zes. Maar telkens minder dan vijf minuten zelfs. Om half zeven hoorde ik dan dat ze echt wakker was, en toen riep ze toch nadrukkelijker en een beetje neuterig. Dus dan ben ik opgestaan.
Ik vermoed dus echt dat ze wakkerwordt en denkt: ik ga dan eens een beetje opstaan met mama zie.
Deze ochtend heeft ze haar fles van 210 zelfs nog niet volledig uitgedronken, dus het kan niet van de honger geweest zijn ‘s nachts.
@ jessie — ze eet nog niet zo’n flinke groenten en fruitpap als jools, dus bieden we nog wat melk aan, een uurtje nadien. Er is mij trouwens verteld dat ze minstens een halve liter melk per dag moet hebben, en zonder die kleine flesjes en die van 17.30h komt ze daar niet aan.
@z — mira is nog altijd niet zo aan tuutjes, vrees ik. trust me, i tried. Leuk om mee te spelen en mee tegen de kant van uw bed te ratelen, maar dat is het zowat.
@steven. hm. als de buurman de vroegen heeft staat hij dan op geloof ik. eens in de gaten houden of het daarmee te maken heeft.
Bij ons is het fles (240) zo rond 20-21u, slapen (de laatste tijd met regelmatig even wakker worden, oa door hoest of omdat hij kou heeft), fles (240) om 6u 30 (crechetijd – in het weekend soms later), groentenpap en fruitpap in de creche. In het begin gaven we daar ook flesje bij, maar in de creche vonden ze dat hij meer dan genoeg at en dus niet meer moest drinken en hij protesteert nu ook niet als hij het niet meer krijgt. Ik ben gestopt met nachtvoedingen vanaf de eerste dag dat hij spontaan zelf doorsliep tot ‘s ochtends (ongeveer 3 maand, toen nog borstvoeding). Sindsdien gaat het met ups en downs, een maandje heeft hij hele nachten doorgeslapen, nu is hij al een tijdje bezig met regelmatig wakker worden. Maar even (even! als in 5 minuten) laten wenen of tutje geven helpt quasi altijd om terug in slaap te vallen. Ik zou eens proberen zonder de nachtvoeding, maar met een tutje en eventueel knuffel.
Ik heb altijd het ritme van mijn dames gevolgd en die waren nu ook niet meteen goede slapers (wat een understatement). En dat deed ik dan vooral omdat alles van zodra ik van dat ritme afweek (voor slapen of eten of eender wat volgens het boekje) een ware strijd werd en zo eentje die ik nooit ging winnen wegens veel te volhardende kinderen. Zelfs kind en gezin en de kinderartsen kwamen uiteindelijk tot mijn conclusie. Tsja, ge moet ze bezig zien en horen om het te snappen…
En nu na veel vermoeidheid, veel vermoeidheid heb ik twee geweldige slapers en eters die besloten hebben om nu ze alles onder de knie hebben qua ontwikkeling hun verleden dubbel en dik goed te maken. Geduld beloont hier ten huize.
Geen twee kinderen hebben dezelfde karakters en zijn dus op dezelfde wijze te sussen. Volg uw gevoel en alles komt wel goed. Na veel geduld. Uiteindelijk.
‘s avonds een fles geven hielp om mezelf te dwingen ‘s nachts ze even te laten liggen. Als ze ‘s avonds nog gegeten hebben, had ik minder medelijden in het midden van de nacht. Hysterisch laten wenen voor honger is hier nooit echt gedaan. Voor niet willen slapen wel. (Eens je zeker bent dat ze eigenlijk de nacht door kan zonder eten en ze worden toch wakker om een beetje te spelen, worden daar korte metten mee gemaakt).
En Jolan die nam ook geen tutje in het begin maar aan 7 maanden plots wel. De combinatie naar de creche gaan en minder flesjes krijgen had precies wel tot resultaat dat hij wel into tutje was. En zo’n tutje is bijna ons echt wel handig om het geneut in het midden van de nacht te stillen.
Kan je ze niet gewoon troosten ipv de andere twee opties?
Als je ze melk geeft gaat ze dat mss zo gewoon worden (dat is mijn ervaring met Jef, die heeft tot zijn anderhalf ‘s nachts gedronken) en laten wenen vind ik vreselijk, ze moet toch weten dat je er bent als ze verdriet heeft. Ik troost dus en klop op de rug of schud met de buggy of ssjjj of het is eender wat maar ik geef geen borstvoeding of haal hem er niet uit en dat werkt voor ons, want Abel wordt nog zelden wakker tussen 19.00 en 5.00.
Nu troost ik hem al een paar dagen rond 5 uur en hij valt telkens weer in slaap zodat hij nu rond 6 uur zijn eerste voeding krijgt. (en weer in slaap valt)
Eerst en vooral: in de 14 maand sinds ik mama ben heb ik vooral geleerd dat je eigen intuïtie volgen vaak het beste gedacht is.
Wat het doorslapen betreft, ik heb ongeveer een jaar geleden een aantal nachten op rij (ik was toen wel nog in zwangerschapsverlof!) ontelbaar veel rondjes rond onze eettafel gelopen met een huilende (en hongerige) dochter op de arm. De eerste keer heb ik dat slechts een kwartier uitgehouden, maar een kleine week later was op die manier haar flesje van 4u wel al verschoven naar 6u. En sindsdien zijn die nachten vanzelf telkens wat langer geworden, nu zou ze 13 uren aan één stuk doorslapen.
Maar deze truuk kan helaas niet op alle kindjes toegepast worden..
Courage!
Nog even melden dat ik dat pas heb gedaan nadat ze zelf al twee keer spontaan een nachtje had doorgeslapen… for the record… 🙂
Ik heb niet alle antwoorden gelezen, dus misschien val ik in herhaling; vier van de vijf kinderen sliepen rond 6m door, zo ongeveer op het moment dat ik terug moest gaan werken. onze jongste, die trok het wat langer. Op zijn 11M was ik het zoo beu om ‘s nachts eruit te moeten dat ik hem apart op een kamer heb gelegd en hem heb laten huilen. Gelukkig duurde het niet lang. Ik denk dat hij een kwartier gehuild heeft en toen weer insliep en sindsdien slaapt hij dus. TOt ‘s morgens. zonder voedingen of troostjes. allee, als ik het eerder had geweten dat ik niet mocht reageren op zijn snachtswakkerworden, dan had ik dat veel eerder toegepast. Hem uren laten liggen huilen zou ik nooit gekund hebben, maar dat kwartiertje dat ging nog net.
Eerste bezoekje aan je blog en ik herken het verhaal. Hier was ‘t niet zo erg, maar mijn collega is ook net weer aan het werk en daar hoor ik hetzelfde. De oplossing is helaas nog niet gevonden. Gebroken nachtrust weegt bijzonder zwaar, vooral als je weer gaat werken. Daarom in plaats van bovenstaande goede raad, wil ik je eigenlijk vooral veel moed en sterkte toewensen.
Ik ga dus GEEN goede raad geven. Mijn kleine M wordt er drie (jaar ja!) en ik twijfel gelukkig niet meer over een flesje of geen flesje, maar doorslapen is nog steeds niet aan haar besteed.
Vooraleer ik u hoor denken, mijn oudste sliep door op 6 (weken).
Wat wel werkt is een camouflagestick, zo werk je in no time wallen weg!
Veel succes en ik wens je veel goede raad posts van doorslapers.
mijn zoontje van 2,5 slaapt nog steeds niet door… ook begonnen met de nachtvoeding en naarmate hij erdoor sliep die weggelaten (in de laatste avondfles nog 7granen van Bambix (alleen die is bedoeld om alleen in te dikken en niet om het een andere smaak te geven). Nadien was het pijn van doorkomende tandjes, dan volgde de verlatingsangst en nu zijn het enge dromen waarna hij lang gewoon niet te troosten valt.
je intuitie volgen lijkt mij meestal de beste raad.
zou ze niet wakker worden en denken dat het leuker is om mama’s gezicht nog eens te zien en lieve woordjes te horen? Mss moet ze leren zelf terug in te slapen als ze wakker wordt?
hoor wie het zegt, mijn zoontje heeft altijd een paar sussende woorden en mijn aanwezigheid nodig om terug in te slapen.
succes however.
Ik ben er vannacht weer 3 maal uit gemoeten en ik begin over 2 weken terug te werken… olé pistolet, dikke pret en vooral: ketten van wallen!
Ik heb niet alle andere tips gelezen maar het is zo herkenbaar… En de oplossing bij ons was: de chauffage aanzetten! Echt! Al 3 winters op rij, zo telkens bij die 1ste koude dagen, wordt onze zoon midden in de nacht wakkker en slaapt hij enkel verder na een fles warme melk. Maar ondertussen hebben we het patroon door: zijn kamer was veel te koud (alhoewel zijn zus bij dezelfde temperatuur ligt te zweten), zoonlief is (net als mama) een echte koukleum, hij werd wakker van de koude en warmde zich opnieuw op met de melk. Nu zetten we de verwarming op in zijn kamer en genieten we weer van de ononderbroken nachten. (Op reis tijdens de zomer in Z-Frankrijk maakten we trouwens hetzelfde mee, we verbleven toen in zo’n huis met superdikke muren waar het overdag heerlijk koel bleef – en ‘s nachts dus veel te koud voor hem.) Wie weet is het ook zoiets met de dochtertje?
Koud hebben, inderdaad. Hebben wij na 10 maanden sukkelen en vooral ‘op en af’ ook ontdekt: zie http://leeuwkes.com/2009/03/21/tien/
De verwarming blijft bij ons de hele nacht draaien momenteel. En ja dat is duur en energieverspilling en zo, maar sindsdien – op nachtmerries na natuurlijk – slaapt Matisse letterlijk elke nacht als een roos.
Onze El slaapt ook nog niet door. Geen tips dus op dat vlak, maar dé remedie tegen totale uitputting hierzo: m’neer bij ons in bed leggen. Moet hij niet meer krijsen om te checken of wij er nog wel zijn en kan ik ‘m ook met m’n ogen toe opnieuw laten slapen.
http://www.natuurlijkouderschap.org/de-schaduwkant-van-slaaptraining/