Nu ik helemaal voor echt opnieuw beginnen werken ben, besef ik nog beter hoe goed mijn werk te combineren is met een leven. Zeker met een leven met kinderen. Het grote voordeel is toch wel het voor een groot deel zelf kunnen indelen van mijn werk. Ik moet natuurlijk vaak op school zijn, en die momenten liggen vast, maar wat ik daarbuiten doe kan ik gemakkelijk zelf inplannen. Voeg daarbij het onregelmatig leven van mijn lief (veel in het weekend, veel ‘s avonds), en Mira moet dus maar drie dagen per week naar de crèche.
Dat is fijn, want dat betekent dat ze vier dagen dicht bij minstens één van ons is en ik zou dat voor geen geld willen opgeven. Maar dat betekent ook, heb ik gemerkt, dat ik vooral met mijn dochter bezig ben als ze wakker is, en werk als ze slaapt of als het lief er is en hij baby-dingen doet. En dus heb ik deze week elke avond laat doorgewerkt, en ook gisteren en deze voormiddag een berg werk verzet.
Ik merk nu al, na amper een paar weken, dat het een aandachtspuntje zal worden: af en toe ook eens iets doen voor mezelf, of iets samen met de meneer. In plaats van alleen te werken en babydingen te doen.

Maar voor de rest: niks dan lof over onze job.