Totale overgave.
De nuttigste raad die ik tot nu toe heb gekregen in verband met kinders is die van totale overgave. Go with the flow, en haal op tijd en stond eens uw schouders op. Leg er u bij neer dat de dingen niet meer lopen zoals ge het gedacht had, en maak er u niet druk over.
Voorbeeld?
De baby heeft de laatste dagen weer ritme: ze eet om 5h, om 9h, om 12h, om half 5 en om 20h. Fantastisch, dat ritme, want dan kunt ge dus al eens dingen plannen. Zo had ik al even zin om uitgebreid te koken, en ik had Jamie Oliver leutige dingen zien doen op de lichtbak met hamburgers. Gisteren dus: kookdag.
De hele voormiddag in de weer: patatjes klaarmaken, kruidenzout maken, zelf hamburgers maken, vinaigrette draaien en dingen klaarzetten voor de salade. ‘s Avonds was lief dan thuis, hij gaf de baby eten en ik begon alles af te werken: patatjes in de oven, hamburgers bakken, vinaigrette bij de salade, broodjes toasten. Het liep perfect.
En toen kreeg Mira het in haar kleine schattige hoofd dat ze niet wilde drinken. Een beetje krijsen leek een betere optie.
Een dik uur later, waarin er getroost, rondgelopen en gesust werd, besloot ze toch te drinken. En daarna te slapen. Maar tegen dan waren mijn hamburgers droog, de patatjes uit de oven slap in plaats van knisperend, de salade verlept van de vinaigrette die er al te lang opzat en de broodjes een beetje te hard getoast.
Op zo’n moment kan ik nog altijd een beetje moedeloos worden. Het gevoel dat ge niks meer kunt doen zoals ge het wilt, als de baby beslist dat het even anders zal lopen.
Het goede nieuws is dat ik geen urenlange huilbui heb gekregen, deze keer. De totale overgave went. Het slechte nieuws is dat ik wijselijk heb besloten het uitgebreide koken te houden voor als ze tien is ofzo.
Wacht tot ze bijna vier is. En laat haar meehelpen.
Enige nadeel is dat ze alleen maar dat meer zal willen maken. Dat is de reden waarom ik voor de vierde maal op rij chocolademuffins meeneem naar het werk. KleineVent wil die blijven maken, maar ik kan ze ondertussen niet meer zien.
ik heb recent voor mijn verjaardag van mijn man een schitterend kado gekregen: nu mag je de hele avond uitgebreid staan koken. Ik zorg voor de kinderen en doe de afwas.
Man dat was leuk. En zo lang geleden.
Ik had eten voor een hele week, heerlijk.
Zeg Kruimel, ik wil gerust die muffins overnemen hoor ^^
Ik geloof dat ik je die tip van totale overgave gegeven heb (of ondermeer ik). Ik heb hem zelf ook gekregen van een Ervaren Mama. Het was een beetje aanpassen, maar wel mijn meest gebruikte advies ooit. Eens je je daarbij neergelegd hebt, gaat alles zoveel beter!
Onze beste ontdekking sinds de geboorte van kleine man: de automaat met dagschotels van Wakame.
En ook wel het ‘s middags warm eten, in het weekend.
Een hoog bomma en bompa-gehalte, maar het werkt wel.
Terwijl ons manneke zijn ochtenddutje doet maken wij het eten klaar. Dan ‘s middags samen eten (ook een groot gemak, eens ze mee-eten wat de pot schaft) en daarna allemaal een middagdutje.
En ‘s avonds op het gemak een boterhammetje eten.
Maar… tegenwoordig laat hij dat ochtenddutje al eens achterwege, wat het koken tegen ‘s middags aanzienlijk bemoeilijkt. Ach ja, go with the flow, zoals je zegt.
Gewoon nog even geduld. Toen Fiona klein was, vond ik het ook heel vervelend dat onze avonden niet meer waren als voorheen: niet meer samen gezellig koken, uitgebreide maaltijden…
Maar het goede nieuws: het komt terug. Eenmaal Fiona doorsliep en rond 19u naar haar bedje ging, hebben wij (af en toe) avonden waar we het koken gewoon uitstellen tot ze in bed ligt.
Fiona eet toch ‘s middags al warm in de creche en hoeft niet iedere avond een uitgebreide avondmaaltijd te krijgen.
zo herkenbaar!Inderdaad, go with the flow en tegen de tijd dat je het helemaal kunt zul je merken dat je weer iets kunt plannen 🙂
Afhaalchinees! Afhaalchinees! Afhaalchinees!
Kebab! Frieten! Oetker! Lasagne!
Je erbij neerleggen inderdaad en vooral onthouden dat het allemaal terugkomt en dat het niet eens zo lang meer duurt !
Nu is er nog die avondfles, maar eens die verdwenen is, dan kan je koken als ze gaan slapen is, hier was dat dan rond 20u. Oké, een beetje laat, maar juigt bij elk moment van herwonnen vrijheid ! En nu ze net drie is, gaat ze om 18u al slapen (doodop van dag in de klas) en eten wij al rond 18u30, we voelen ons heeltegans bomma en bompa 🙂 En ‘t zijn geen uitgebreide maaltijden, want we zijn moe van werken, maar ‘t idee alleen al dat het zou kunnen hé, moesten we willen !
Het komt terug. Ik zweer het u!
Het komt terug. Ik zweer het u!
Mijn allerbelangrijkste besef: kies uw gevechten.
Er zijn momenten om principes aan te houden, en momenten om foert te zeggen en ze hun goesting te geven.
‘t Was hier ook één van de eerste lessen: totale overgave en te pas en ten onpas het excuus ‘jamaar ik werk wel voltijds hé’ gebruiken om die rommel in mijn huis voor mezelf goed te praten.
En uzelf altijd voorhouden dat perfectie niet bestaat: ge kunt geen 7 gangen menu op tafel krijgen, terzelfdertijd uw dochter (en/of vent) entertainen, het huis volledig opgeruimd hebben, volledig uitgerust en blijgemutst zijn, een perfect werkend leven hebben en ook nog voldoende vrije tijd voor uzelf om al uw sociale contacten goed te onderhouden.
d’er is ook voor vrouwen namelijk een grens aan multi-tasken. En daar moet ge u gewoon bij neerleggen…
Totale overgave is inderdaad de beste raad ooit. Eens je je daar bij neerlegt, gaat alles zo veel vlotter. Had iemand mij dit maar voor de bevalling verteld…