Ik heb een hele kast vol scrapgrief. Ooit eens gekocht in een aanval van koopwoede en met een lijf dat te zwanger was om iets deftigs om te draperen. Scrapgrief dus: dat kost ook veel geld, het zijn schone kleurkes en ge moet niet in de spiegel kijken.
Nooit gebruikt, die hele stapel, tot vandaag. Vandaag had namelijk ik goede voornemens: ik ging eens aan Mira haar album beginnen. Want ik kan ook creatief zijn, denk ik dan. Ondanks alles wat ze over mij zeggen.

Who am i kidding, denk ik een dag later. Nadat mijn eerste scrappagina-project onderbroken is door veel babygedoe, maar vooral: een half uur bellen met S., een half uur met Meester VE, nog wat met mijn moeder, twee afleveringen van house, zoeken naar ingrediënten voor paella en een paar mailkes.

De letterkes plakken nog altijd niet op het papier, maar ik heb ze wel al uitgeknipt. Ik vond het een heel gedoe. En ik heb het nu al wel gehad met dat scrappen, eigenlijk. Zal ik nog eens proberen sporten, misschien?