Vandaag is de eerste man op wie ik ooit een crush had, gestorven. We schrijven 1987, ik was tien, pre-puberaal as hell en ik zag de film wel 15 keer. Ik had het cassetje met de muziek en draaide dat grijs, ondertussen zwijmelend dat ik ook like the wind was, ik. Het buurmeisje en ik, wij deden het dansje na, op onze kamer. Zij was dan de jongen en ik het meiske. Dat mocht allemaal, in die tijd.
Het buurmeisje was niet verliefd op hem, zij was namelijk nog altijd niet over Top Gun heen.

Het zou nog twee jaar duren voor ik nog eens zo’n zware crush had, in 1989 en dichter bij huis deze keer. Ik geef dat toe, mijn smaak in mannen was niet onberispelijk in die tijd. Maar ik was tenminste niet verliefd op Mac Gyver *kuch* hilde *kuch*