Smos.
Zoals Michel. Het is niet omdat ik in moederschapsverlof ben en thuiszit, dat de wereld niet meer doordringt. Wij noteerden de laatste week:
– Mensen die belangrijk uitspreken als belangruk. Het is rijk aan belang, niet ruk aan belang. Alstublieft.
– Reclamemensen die de sticker “geen reclame” negeren op mijn bus. Ik heb het tegen u, Pitta Sezer.
– Dat de helft van die vrouwen in K2 zoekt K3 twee staartjes in hun haar hebben.
– meisjes ouder dan 12 met twee staartjes. Als ge naar de middelbare school gaat is één rekkerke genoeg, kinderen.
– Dat als ik bij de kleine ben, dat dat evident is want dat is voor uw kind zorgen, en als lief bij de kleine is, omdat ik ergens heen moet, dat dat babysitten heet. HET IS EVENVEEL ZIJN KLEINE ALS DE MIJNE.
– Online banking en dat ge 36 keer een code moet ingeven tijdens zo’n sessie. Op een laptop zonder numeriek klavier.
– Papieren invullen, opsturen en nieuwe papieren in de plaats krijgen die moeten ingevuld worden met zo goed als dezelfde gegevens.
– Bach-bloesems en de suggestie die in mijn kind te gieten.
– De reclamefolders van de colruyt die ge krijgt omdat ge een extra-korting kaart hebt en die ge dus niet kunt opzeggen. Neemt u van mij aan: ik heb het geprobeerd. Meerdere keren.
– Een klassieker: uw kinders “de kids” noemen, uw lief “papa” en uw kleine “zus”. Of “broer” als het een jongen is.
– Kraamverzorgsters die mijn kleine aanspreken met “zus”.
– De illusie dat een smiley een gemene opmerking grappig maakt. Neen, het is nog steeds een gemene opmerking en ge lacht mij gewoon uit achteraf.
– Uberhaupt gebruiken in spreektaal.
– Mensen die ik niet ken die in de GB van de Brugse Poort met hun vuile pollen aan mijn dochter haar kaken komen frutselen.
– Rugpijn en niet naar de osteopaat kunnen omdat ge daar twee dagen moe van gaat zijn. En ge zijt al zo moe, dus extra kan echt niet.
– Vieze trunten bij de bloemenwinkel. I spend my money in your shop, woman.
– Fietsen in verschillende lagen tegen elkaar geparkeerd op de trottoir. Zodat ge met die kinderwagen van die bordure moet en er dan weer op. En ik ben al zo lomp.
– Mensen die ik en x zeggen in plaats van x en ik.
– Mensen die zeggen dat het nooit beter wordt, met dat doorslapen.
– Dat mijn goeiemorgen aan lief tegenwoordig een bleitinge is wegens te moe om goeiemorgen te zeggen.
– Boeken die geleverd worden net als ge die dag naar de GB zijt geweest waar ze geleverd worden, maar ge hadt nog niet naar uw mail gekeken die dag. Boe!
Ik heb geen problemen met een brooodje smos, though. Dus al bij al valt het nog mee.
*legt zichzelf reeds in een hinderlaag om u binnen 3 jaar te betrappen op het eerste moment waarop ge Henk “papa” noemt, misschien omdat ge er niet meer in slaagt om, in een gesprek waar Mira bij is, telkens te switchen tussen “papa” en “henk” maar vooral omdat ge het kotsbeu zijt dat Mira u op 3-jarige leeftijd al een paar keer in verlegenheid gebracht heeft door haar vader “Henk” te noemen in het bijzijn van uw buren*
btw: ik voel me niet aangesproken, ik heb mijn lief nog nooit “papa” genoemd
Het betert wél, met dat doorslapen. Ge weet toch dat tieners een gat in de (namid)dag slapen als ge ze laat doen. (en ik laat ze doen)
Ik noem mijn wederhelft nooit papa. Ook al is het hier dubbel moeilijk overschakelen tussen wegens hij papa voor 2 en Nic voor 2, en ikke mama voor 2 en Anne voor 2.
En ik deel nogal wat van uw taalkundige ergernissen. Hoewel ‘x en ik’ eigenlijk niet taalkundig is maar beleefdheidskundig en daar schort bij veel mensen ook wat aan. Zoals bij madammen van bloemenwinkels.
Ik hoop dat uw lief lief is tegen u als ge goeiemorgen bleit tegen hem.
Gentse trottoirs en kinderwagens, het gaat gelijk niet samen. Ik loop meestal in ‘t midden van ‘t straat en wijk enkel uit naar de trottoir als er een auto aankomt.
Doorslapen: het wordt beter. En dan zijn ze ziek, en gaat het weer slechter. En dan weer beter, maar dan zijn ze terug ziek. Slaaptekort is my middle name tegenwoordig 🙂
De wederhelft hier wordt nog altijd als ‘keppie’ aangesproken (oh die passie!). De kinders/zonen (niet: kids) beginnen met de roepnaam ‘papa’ en als die papa niet luistert schakelen ze over naar de term waarmee het hun moeder wel lukt. Tamelijk vreemd om een kleine van drie jaar ‘keppie’ tegen zijn vader te horen zeggen.
Ah, inderdaad, ik zeg ook belangruk. Maar ik gebruik ‘wijs’ dan wel weer alleen voor momenten waarop het over intelligentie en verstand gaat. Dat dan weer wel.
😉
ha, die fietsen: ik smijt ze gewoon op straat als ik niet doorkan.
Dat van die osteopaat, dat zal sowieso nog even moeten wachten volgens mij: iets met hormonen die een invloed hebben op de stevigheid van je pezen (ik kan dat zo schoon niet zeggen als die mannen). Ik moest in ieder geval meer dan 12 weken bevallen zijn (of zoiets).
Als ik eens op café ga: en waar is de vent? Als mijn ventje op café gaat, vraagt er nooit iemand naar mij. Ik antwoord ook altijd dat hij papa aan het “spelen” is.
Vergeef het de arme Sezer. Hij kan niet lezen/schrijven, anders had hij wel geweten dat pita met één t is…
PS : Bij mij drong de eerste maanden de wereld inderdaad niet meer door.
Give yourself a break! Bij mijn eerste had iedereen het erover dat een ‘doorsnee’ kind aan ‘een week of 5’ begint door te slapen. Dus ben ik die eerste 5 weken doorgekomen, om de anderhalf uur voedend, day AND night, met die ‘deadline’ in mijn nieuwe-moeder-hersenen, ik moest het enkel volhouden tot een week of 5 of zo, en dan: eternal sleep. Ik kan je verzekeren: na nacht 35 kon ik hem (die kleine dus) bijna het raam uit keilen, het was gene snars veranderd, dat nachtbraken! En later, als je het dan niet meer verwacht, dan is het er plots. Zo plots als wat. Gewoon. Slapen. Om 8u zijn bed in, om 8u wakker worden, elke nacht, alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. En dat van de ene dag op de andere. Dus: er is hoop, maar het is nu nog heel eventjes te vroeg, dus nog efkes tanden bijten!
Arme mama. Zus zal waarschijnlijk de eerste nacht doorslapen als papa aan het babysitten is 🙂
Waarmee ik 6 van uw ergernissen in 1 zin gekregen heb, yeah!
Het bétert écht wel dat slapen, ooit! Maar elk kind op zijn eigen tempo. En ondertussen word je het slaaptekort gewend. Echt waar. Ooit.
En smos ik vind dat nog een tof woord, toch korter dan een broodje met kaas, hesp, mayo en groenten… tegen dat ik dat gezegd heb is mijn honger over…
– héhé, wat ben je toch een grappige madam, zelfs als je oververmoeid en dolgedraaid van de hormonen bent.
– ahhhhhhhhhhrghh die fietsen op de voetpaden! om nog maar te zwijgen over vuilniszakken die ik geregeld opzij moet smijten…en als ik een slechte dag heb rijd ik er desnoods een stuk over. Mijn buggy is een beetje ne landrover 🙂 Of mensen die gewoon naast elkaar blijven lopen ook al zien ze je afkomen met een buggy.
– ben je nog niet van bloemenwinkel veranderd? die zijn gelijk altijd vies die meiskes. Vorige week had ik er ook nog zo eentje. Ze haalde haar neus op voor het boeket dat ik zelf samenstelde met een snerende opmerking en er kon geen glimlach af. Stoem mens.
– vind je het niet lief dat die kraamverzorgsters je gewoon een familiair gevoel willen geven? 🙂
– babies en doorslapen; zucht. Moordend. Ik dacht indertijd dat het nooit zou beteren, zo pessimistisch werd ik. Babysteps. Beteren zal het.
– dat moe zijn kan zo belastend zijn. Ik hoop dat je overdag wat kunt bijslapen als Mira slaapt. Dat deed ik ook altijd en alle beetjes helpen. Bij mij kwam er twee keer in de week in de voormiddag iemand van familiehulp om voor hem te zorgen zodat ik nog wat kon bijslapen.
– verschrikkelijk hé dat vreemde mensen ongevraagd je kind zitten te bepotelen. Ik keek altijd of hun handen niet vuil waren en dacht aan de miljoen microben die op hun handen en onder hun nagels zaten 🙂
hahaha. wat zijt ge toch een scherp wijf. leve het genre van de klacht.
De Colruyt: terug op de bus doen met je adres doorstreept “woont niet meer op dit adres”. Ik ben benieuwd of het werkt.
De fietsen: briefjes tussen de bel helpen (soms) om studenten op te voeden.
Colruyt vindt het okee hoor als jullie niet meer op dit adres wonen, dan woont er wel iemand anders die ze kunnen opzadelen met ongewilde reclame dus treffen ze doel, zij het niet het oorspronkelijke.
Reclame voor pitta is geen reclame maar een ‘nuttige mededeling’, je weet namelijk maar nooit. Pitta is welzeker met twee tees als het in het Turks is, maar het komt oorspronkelijk van pita, wat brood betekent in het Aramees of zo. Ook in Griekenland eten ze pita.
Ga jij rap rap naar huis om briefjes te schrijven om dan tussen de bel van die fietsen te steken? En ga je er dan ook van uit dat die studenten die briefjes lezen, in de plaats van te zeggen: ‘ei maat joengne, ter eeft ier nen duiker wa papier aan mijne velo gangen’ of zoiets. Dat helpt helaas niet.
En dan die kids! Uw kinderen zijn alleen kids in Engeland of een ander land waar men Engels praat, maar niet in België. En neen, kids zeggen maakt je niet hipper.
En nog over keppe/keppie, ik heb dat woord pas op de hogeschool leren kennen wegens alsdat ik geen West-Vlaming ben en dat we dat hier in het oosten niet gebruiken. Uitleg vragen aan mijn westvlaamse klasmaatjes leverde niet veel op, ze konden me niet vertellen wat een keppe nu eigenlijk was, behalve dat ze dat wel eens tegen hun lief zeiden. Ik dacht dat het ‘kip’ was en vond het vreemd dat ze hun lief zo noemden, maar dat bleek dus niet het geval. Weet iemand of het woord iets betekent of is het gewoon een koosnaam?
Vergeet de umlaut op überhaupt niet, en belangruk is volgens mij wel een correcte uitspraak van belangrijk, maar dat zou ik niet met 100% zekerheid kunnen zeggen.
Het probleem wordt in deze meer en meer dat de volgens het VRT nieuws en groen boekje edm correct verklaarde uitspraak de mensen meer en meer op de zenuwen gaat werken. Waarom moet de correcte uitspraak afwijken van de logica? Waarom belangruk als het laatste deel van dat woord wel degelijk van ‘rijk’ komt? Waarom spreken de nieuwslezers de laatste letter van de werkwoorden niet meer uit, terwijl daar wel degelijk een ‘n’ staat?
We kunnen dan even goed de lijn doortrekken en allemaal deze vereenvoudigde uitspraak ook als schrijftaal gaan gebruiken. Wait a minute… dat doet de jeugd al! Ze schrijven al zoals ze praten. Is dat nu een goeie evolutie? One wonders.
@ greet – oh, maar ik ben het wel zeker hoor. En de taaltelefoon is het met mij eens:
http://taaltelefoon.vlaanderen.be/nlapps/docs/default.asp?id=1143
@Rendv: uit de verre West-Vlaanders afkomstig zijnde kan ik ook niet meteen zeggen wat keppe/keppie betekent. Enkel dat wij hier ook de uitdrukking ‘keppe maken’ of ‘keppe doen’ hebben, wel meer door kleine kinderen gebruikt (hoop ik toch), in de betekenis van knuffelen met elkaar. Uitbreidingen hiervan zijn: mooi keppe maken, dikke keppe maken, grote keppe maken, een keppeke doen, een keppetje doen.
En trek nu maar die wenkbrauwen naar beneden, ‘t is al goed.
Ik heb dat met “dergelijke”, dat komt van “der gelijke”, met de nadruk op “gelijk”, van “dergeluk”.
zalig lijstje, had de redactie van Familieraad opgepikt.
Wel kort nee?
huh? familieraad?
hello world!