Hm.
Nu niet voor teenoftander, maar volgens mij hebt ge sommige dingen toch zelf een beetje in de hand soms, als ouder. Zoals deze ochtend, toen ik die onderzoeken moest laten doen. Op een bepaald moment lag er op de bank voor de bloedafname een meisje van een jaar of twee hartverscheurend te huilen omdat er bloed moest geprikt worden. Het kind was gewoon hysterisch. De verpleegsters waren druk bezig om haar te troosten en af te leiden en te sussen. Buiten op de gang stond de moeder. Even hysterisch, want ze durfde niet kijken want ze kan daar niet tegen, tegen die naalden.
Hm, misschien is dat niet de beste manier om uw peuter te kalmeren?
Ik kan die stelling zelfs empirisch bewijzen.
In mijn drang om mama’s aragnafobie niet over te zetten op mijn dochters, heb ik besloten om bij elke keer dat ik een spin zie “oh, kijk, zo lief!” uit te roepen. Lena is nu 3 jaar en gaat in de tuin op zoek naar spinnen om ze dan in huis te komen tonen 🙂
Helemaal mee eens!
En ik heb mijn fobie zo onder controle gekregen dat ik niet telkens hysterisch meer begin te krijsen. Zelie en Louis vinden spinnen lief, Jan begint erin te groeien: toen hij jonger was moest hij, net als Anna nu trouwens nog, niets weten van alles wat klein is en kruipt/vliegt.
ouch, wij hebben zo’n hysterisch geval, maar wij menen te denken dat het niet aan ons ligt.
http://koekiemoon.wordpress.com/2009/01/29/gekeeld-varkentje/
“Hm, misschien is dat niet de beste manier om uw peuter te kalmeren?”
Neen. Een vod met chloroform is doeltreffender.