U heeft meningen genoeg gehoord over de gebeurtenissen van gisteren, ongetwijfeld. Onder andere van politici die zeggen nu nog geen analyses te maken maar eerst rustig de cijfers te bekijken. Van politici die beweren dat hun verlies eigenlijk ook een overwinning is, want de rechterzijde heeft zege gevierd en daar moeten zij zonodig credit voor krijgen. Van politici die overwinningen claimen en dat saai blijken te kunnen doen. Inderdaad: zelfs de vreugde van de voorzitster bleek kleurloos te zijn. Maar wel betrouwbaar, zegt u nu waarschijnlijk.

Ik ben niet gelukkig met de uitslag, neen. Het lijkt alsof ik in een ander Vlaanderen woon dan de meerderheid van u (en als ik naar de Gentse uitslag kijk, dan zou dat ook wel eens zo kunnen zijn…). Splitsingen irriteren me eerder dan ze me interesseren, en in de kleur die Vlaanderen gisteren heeft gekozen wordt er teveel muilen getrokken naar mijn gevoel. Ik heb het niet voor al dat gepezeweef en gekonkelfoes. Ik heb het niet voor partijen die de scheiding der machten niet respecteren, die altijd voorzichtig zijn en nooit gepassioneerd, die weigeren toekomstgericht te denken. Maar u heeft gekozen, en zo zal het zijn. Dus uw kerncentrales zullen openblijven, de verzuiling in uw onderwijs zal versterken en u zult de komende jaren uw vuist kunnen ballen en Vlaamse Leeuwen kunnen zingen. Zo heeft u gekozen, zo zal het zijn.

Aan de andere kant zijn er ook een paar dingen die me gelukkig maken: dat die gasten die de hoofddoek nu ook op straat willen verbieden eindelijk klop krijgen. Dat mijn stad nog steeds progressief is en een beetje tegendraads heeft gestemd.
We kunnen alleen maar hopen dat de terugval van het VB, zoals vorige verkiezingen aangekondigd in onze stad en nu doorgezet in heel Vlaanderen, een voorbode is: dat bij de volgende verkiezingen ook de rest van Vlaanderen wat roder, groener of zelfs blauwer zal kleuren.

En onderwijl probeer ik deze rit uit te zitten. Want dat ik in hetzelfde Vlaanderen als u woon, impliceert dat uw keuzes ook mijn leven bepalen. Alweer een beangstigende gedachte op maandagochtend.