Eigenlijk was ik totaal niet ongerust, over die varkensgriep en al het gedoe eromheen. Ik woon in Gent, which is not Mexico, ik heb vitaminen die ik alle dagen neem en ik dacht dat het allemaal wel zo’n vaart niet zou lopen. En hey, er zijn antivirale middelen in overvloed, hier, zegt iedereen.
Toen deze ochtend bij het ontbijt het lief echter terloops even liet vallen dat hij wat bijgelezen had en dat we ons niet te veel zorgen hoefden te maken, ook al mag ik — eddie indachtig — niet aan de antivirale middelen, toen opeens was ik wel bezorgd. Omdat hij bezorgd was.
Zo gaat dat bij mij, brave vrouw zijnde: als de gazetten paniekeren, dan negeer ik dat. Maar ho maar als mijn meneer-de-biologie-man zich zorgen maakt. Dan loop ik opeens weg van niezende kinders in de colruyt.