Kijk. Dit betekent dat het drie jaar geleden is dat wij nog eens in Barcelona waren. Want het kleedje dat ik aanhad op hun trouwfeest, hadden we daar opgescharreld, namelijk. Ja, ik weet nog welk kleed ik aanhad, omdat ik die middag van het feest had besloten dat mijn benen te bleek waren voor het kleed, en ze had ingesmeerd met bruinenzonderzon. Toen de receptie halverwege was bleken mijn benen meer oranje te zijn dan de appelsienen die later die avond cruciaal zouden zijn in een spelleke.

Alleszins, het was een schoon feest. Van twee mensen die de afgelopen drie jaar al bewezen hebben dat “for worse” geen loze belofte was, die dag. Vanuit de grond van mijn hart: nu is het tijd voor “for better”. Dat gaat ongetwijfeld lukken, ik voel dat.

Proficiat, Mr en Mrs Flexanium!